Chapter 18

197 52 7
                                    

Author's note

This chapter is a flashback. Ito yung time after nag break si Kairie and Edmon dati.

Credits to the new book cover of this book to @theroyalprincess! Thank you so much! 💕

Happy 1k reads! Yay! Enjoy reading!

-

Kairie's POV

[Now playing - How Could You Say You Love Me]


The Broken Promise

Everything seems so wrong

Loving you makes me want to write a song

What guts do you have

To actually break my heart?


I felt so foolish and betrayed

Why did this love has to soon fade?

Every time I think of you I feel a pang in my chest

We were okay then but every thing became a mess


A promise of a lifetime love

Disappearing like the morning fog

Do you even mean everything you said

Or just to give my heart a mend?


A lot of questions unanswered

Causing me a lot of sleepless nights

Though I shouted, you haven't heard

I just wanted you to get out of my sight


Ilang araw na ako walang maayos na tulog, walang ganang kumain, walang tigil sa pag-iyak, nanghihina, nasasaktan at naguguluhan. Buong araw lang akong nakatulala at nakahiga sa kama pero I feel tired. I am fucking tired. I am tired of everything and all of the bullshits around me.

He was the whole story for me, but I was just a chapter for him. It made my whole world crashing down on me. Parang kanina lang umamin siya sa akin na mahal niya ako then in one snap, biglang nag laho lahat ng iyon. Iniwan niya na ako.

Those words.. they're enough to end our relationship. Akala ko naman matatag na kami sa lagay na iyon kaso hindi pala sapat na pag mamahal lang yung sandata niyo. Sa di inaaasahang pangyayari, yung mga taong pinagkatiwalaan ko pa yung gumawa sakin nito.

It feels like I'm going to find a hard time trusting again. My boyfriend and so-called-best-friend betrayed me and it sucks. I tell you, it sucks. Kapag kaharap mo, maayos ang trato sayo pero tina-traydor kana pala patalikod.

How is it possible for me to live in this cruel world? Wala naman akong maalalang ginawang masama noon na naging dahilan para maranasan ko lahat ng hinanakit na ito.

I am here all alone. Again. Do you know what is the saddest part of living my life? The only thing I am looking forward is to go back to bed and sleep again, where I feel nothing... where I am nothing but a still body.

Nakarinig naman ako ng pagkatok mula sa pintuan. Pagod na ako para pag buksan kung sino mang nilalang ang nagtatangkang pumasok sa kwarto ko.

Ang hirap pala pag nasanay ka sa mga bagay na akala mo mag tatagal. Yun bang nag sink in na lang lahat sayo na wala na talaga siya sa buhay mo.

Mabuti na lamang at hindi ako naging suicidal tulad ng iba. Hindi naman love ang dahilan ng pagkamatay nila kung hindi depression. Sometimes so much sadness can cause you to end your life because... ganoon.

My Long Lost LoverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon