Chapter 29

94 8 2
                                    

Parker's POV

Tricia and I have just finished our meeting with the engineers of our current project and that is The Mall 2.0. Damang-dama ko kaagad ang sobrang init sa labas kahit na kakalabas lang namin sa Travelling Zone Café at malamig naman yung aircon doon. Damn this is what I hate about climate change! Kagabi umuulan tapos ngayon sobrang init naman.

"Eat lunch with me." it's like a command coming from her.

"No thanks. I have some errands to do." I coldly replied. Tuwing pagtapos ng meeting namin lagi na lang siyang nagyayaya na kumain ng lunch.

"Palagi kana lang atang busy?" she raised her eyebrow.

"Ano namang pakielam mo?"

"May pakielam ako dahil kaibigan kita. That's what friends do right?"

"You call yourself a friend? Wow!" I mocked her but then I am amused how this woman can be a great pretender. Niloko ko si Kairie with her help but if she's really a true friend, she won't do that.

"Come on Süesse, I'll treat you. Sumama kana sakin." pagpupumilit niya. Ano bang problema niya sakin? This girl is getting on my nerves. Kung hindi lang ako gentleman kanina ko pa siya sinagot ng pabalang. [Sweetie]

"I'm a busy person Tricia, kung ikaw walang magawa sa buhay mo pwes ako marami." I hissed. Umalis na ako pero tawag pa rin siya ng tawag sa pangalan ko.

Ginagawa ko talaga lahat para iwasan siya kahit na partners kami sa business. I don't like Kairie thinking something about us or be suspicious kahit na wala naman talagang namamagitan sa amin. I can't blame her though; I've once destroyed her trust in me. Once is enough and twice is too much.

Pumunta na ako sa parking lot and drove my Audi A8 to the airport. Someone annoying is coming home. I hate how the middle child syndrome is attacking me whenever my two sisters are around. You see, being the middle child is hard; you will always be unnoticed and be compared with your siblings. Ginawa ang house rules ng panganay, ikaw lang ang susunod at yung bunso naman exempted dahil paborito ng parents niyo. Ate Fifi is close with our mom while Koreana is with our dad.

My head is aching whenever I'm with them, laging ako ang chaperone ng dalawang babaeng yun. Taga-dala ng shopping bags, driver, assistant sa bagay-bagay, chef, mekaniko ng mga sirang bagay, etcetera. Name it at siguradong nagawa ko na lahat para sa kanila.

Lalo naman si ate Fifi, I think it's been 5 years already noong huli naming pagkikita. She would often remind me to take care of myself and Kairie because she wants her to be my wife. Siya na din daw ang bahala sa expenses with Kairie's wedding gown at sa mga abay.

Then I remembered Kairie, I thought I would never get the chance to talk to her or even take a glance on her. Ngayon ko lang na-realize na sobrang halaga pala ng second chances. You see, if that was my last shot, hindi na niya malalaman na mahal ko pa rin siya after all the shit I've done. It is amazing how anything can change because of negligence and selfishness. Minsan hinihiling ko na sana hindi ko inisip yung sarili ko dati para hindi na namin kailangan maranasan lahat ng nangyari na.

Calling...

Meg

Natigilan naman ako sa pag-iisip nang biglang tumawag si Meg. I answered the call and tapped the loudspeaker button.

"Good morning Sir. Your Grandma Elisse wants to talk to you."

"Good morning Meg, kindly hand her the phone. Thank you." sagot ko habang nakatingin pa rin sa daan, ano na naman kayang iuutos sakin ng matandang 'to? Napipikon na rin ako minsan dahil sa tambak na trabaho yung pinapaggawa niya sakin. I'm glad it'll be over the moment we'll be going to Antique. Hindi na kami palaging nagkakasama ni Kairie dahil malamang busy rin yun sa boutique niya.

My Long Lost LoverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon