Drizzle

drizzle 24

"ඉවරද මිස්?"

"ඔව් සර්....මේ අන්තිම එක ඉවර වුනේ. ගුඩ් ජොබ් සර්" තියටර් එකේ නර්ස් එහෙම කිව්වාම මං එයාට ස්තූති කරලා වැනි වැනි එලියට ආවේ තියටර් කැප් එක අත් දෙකෙන්ම ගලවන ගමන්.

"මොකෝ බං මේ බීපු එකෙක් වගේ?" අන්තිම සර්ජරීස් දෙකට මට ඇසිස්ට් කරපු චිරාත් අයියා මගේ කරට අත දාගෙන ඇහුවා. 

"මහන්සී අප්පා. ඇයි අනේ මේ තරන් පෝශක ප්‍රදේශයක් තියන ඉස්පිරිතාලෙකට තව සර්ජන් කෙනෙක්ව දෙන්න බැරි? බලනෝ....අද දවසට මං පැය 12 එක දිගට හිටගෙන. පැය 5 හිටගෙන ඊටපස්සේ පයකින් ආයේ පැය 7 හිටගෙන. මට මහන්සී අනේ...." මං කෙඳිරි ගාන ගමන් එයාගෙ උරහිසෙන් ඔලුව තියාගත්තා හිටගෙනම. 

"හා හා...මොනා කරන්නද බං....උඹ යමන් ඩොක්ටර්ස් රූම් එකට. මං කෝපි එකක් අරන් එන්නම් උඹට." චිරාත් අයියා මාව හෙමිහිට ඉස්සරහට තල්ලු කරලා ඔලුව අතගාගෙන ගියා. 

දොස්තර කෙනෙක්ම විතරමයි මේ වේදනාව දන්නේ. ලේ ගොඩක් මැද්දේ පැය ගානක් හිටගෙන ඉඳලා කපලා කොටලා ඉවර වෙලා එලියට එනකොට දැනෙන්න පටන් ගන්න ඔලුවේ කැක්කුම අපිව පිස්සෝ නොකරනවා පුදුමයි කියලා වෙලාවකට හිතෙනවා. මේ වගේ වෙලාවට නින්දක් දාන්න තියෙනවා කියන්නේ පට්ට සැපක්. 

මට ඩොක්ටර්ස් රූම් එකේ හිරවෙලා ඉන්න බැරි ගතියක් දැනුන නිසා එලියේ තිබ්බ බෙන්ච් එකකින් වාඩි වෙලා චිරාත් අයියට ටෙක්ස්ට් එකක් දැම්මා මං ඉන්න තැන. මං අත් දෙකට බර දීලා බෙන්ච් එකේ හරිබරි ගැහුනා. වෙලාව රෑ 11.30ට විතර ඇති. මං ෆෝන් එක අතට අරන් අයියට කෝල් එකක් ගත්තා. 

"වැඩ ඉවරද බිනූ...."

"හ්ම්ම්...මහන්සී..." මං බෙන්ච් එකේ දිගෑරෙන ගමන් කිව්වා. මගේ උරහිස් දෙක රිදෙනවා හොඳටම. 

"නිදාගන්නවද එහෙනම්? තවත් ඇහැරන් ඉන්නෙපා."

"හ්ම්ම්....මං මේ තරු බලනවා." 

"ලඟක හිටියනම් උඹට තරු පෙන්නන්න තිබ්බා මැණික...කොහෙද ඔයාගේ නෑ නේ කිසි උනන්දුවක්..."යශ් අයියා කුප්පම කුප්ප කටහඬකින් කිව්ව ඩබල් මීනින් කතාව තේරෙන්න ටිකක් වෙලා ගියා මට. මට දැනුනා මගේ කම්මුල් යටින් රස්නයක් ගලාගෙන එනවා. ආහ් ශිට්.....