මං රූම් එකට ඇවිල්ලා වොශ් එකක් දාගෙන නිදාගෙන හිටපු ඩියෝන්ගේ පැත්තකින් හාන්සි වුනා. පාන්දර දෙකට විතර ඇති වෙලාව. මං අනිප්පැත්ත හැරිලා නිදියගන්න යනකොටම ඩියෝන් ඇහැරුනා.
"ම්ම්හ්හ්....උඹහ්...දැන්ද ආවේහ්?" ඩියෝන් නිදිමත පෙරෙන ඇස්දෙක බාගෙට ඇරගෙන මගෙන් ඇහුවා.
"ම්ම්ම්...."
"මෙච්චර වෙලා හැමි### යකෝ......?කාලද උඹ?"
"නෑ. අයියට හදිස්සි කෝල් එකක් ඇවිත් යන්න වුනා." ඩියෝන් එහෙම්මම නැගිට්ටා. කෙලින්ම ගිහින් කේතලේට වතුර එකක් රත්වෙන්න තිබ්බා. "මොකටද ඒක?"
"උඹට කෝපි එකක් හදලා දෙන්න." ඩියෝන් මට කියන ගමන්ම කෝපි හදන්න පටන් ගත්තා.
"අඩෝ එපා බං....උඹ නිදාගනින්..." මං කිව්වේ ඇත්තටම මට බඩගින්නක් නොතිබුන නිසා වගේම ඩියෝන්ගේ නින්ද නැතිකිරීම ගැන වරදකාරී හැඟීමකින්. දොස්තර කෙනෙක්ට නින්ද කියන්නේ පට්ටම වටින දෙයක්. දවසෙම හිටගෙන ඉඳලා මැරිලා වගේ ගෙවල්වල එන අපිට ඔන් කෝල් නැතුව ඇඳට වැටිලා නිදාගන්න තියනවනම් ඒක තමා ලොකුම සතුට.
"අනේ මේ ඉඳහං....උඹ නොකා නොබී ගැස්ට්‍රයිටිස් හදාගත්තමත් මංනේ නිදිමරන්නෝනේ. ඊට වඩා මේක ලේසී...මෙන්න මේක බීපන් මගෙන් කුණුහර්ප අහගන්නැතුව" ඩියෝන් මගේ කෝප්පෙන් එකක්ම කිරි කෝපි පුරවලා මගේ අතට ගෙනත් දුන්නා. මං ඒක අතට අරන් තොලගාන්න ගන්නකොට ඩියෝන් ජොග්ගුව සෝදලා ඇවිල්ලා මං ලඟින් ඉඳගත්තා. මට ඩියෝන්ව මෙහෙම ලඟයි නම්......යශ් අයියට සාකේත අයියව කොහොමට ලඟ ඇතිද? මං ගැන ඩියෝන් මේ තරම් හොයනවා බලනවා නම්.....යශ් අයියා ගැන සාකේත අයියා කොහොමට හොයනවා බලනවා ඇතිද?
හොඳ යාලුවෙක් කියන්නේ ජීවිතේට වාසනාවක්. හොඳම යාලුවෙක් කියන්නේ තනිකරම ජීවිත කතාවක්.
"නිදාගන්නැද්ද උඹ?" ඩියෝන් මගේ උකුලෙන් ඔලුව තියාගන්න ගමන් ඇහුවා.
"නෑ බං. පොඩි කේසස් දෙකක් විතර තියනවා ස්ටඩි කරන්න. තව පැය දෙක තුනයිනේ. ඒ වැඩේ ඉවර කරනවා මෙහෙම්මම"
"හ්ම්ම්....මං නිදාගන්නෝ හොඳේ....හෙට ඉඳන් දවස් දෙකක් එක දිගට මං නයිට්..."
YOU ARE READING
Drizzle
General Fictionරළු දෙඅත'තර ගැවසෙමී නුඹෙ ආලේ තරමත් දන්නෙමී මුදු වදන් දෙන්නෙමී නුඹ අහිංසක බව දන්නෙමී _කොල පාට ඇස්_ තුරුල්ලේ සඟවමී නුඹව කාටත් නොමදෙමී රැකගමී තුටු කරනෙමී නුඹ මගෙම බව සපථ කරනෙමී _රත්තරන් ඇ...
