"මගෙ පුතාට රත්නත්තරේම පිහිටයි. පරෙස්සමට ගිහින් එන්න. ගිහින් මට කෝල් එකක් දෙන්න" මං වැන්දම අම්මා මගේ ඔලුව අතගෑවා. පිලිවෙලට පවුලේ කට්ටියට වඳින්න ගත්තා මං. තාත්තට ඊයේ රෑම කතා කරා එයා ලංකාවේ නැති නිසා.
"ලොකූ මං ගිහින් එන්නම්" මං ලොකු අයියට දණගහලා වැන්දා. "පරෙස්සමෙන් චුට්ටෝ...." ලොකු අයියට, පොඩි අයියට, චූටි අයියට තුන්දෙනාටම වැඳලා මං කාර් එකට නැග්ගා. වෙනදට රණ්ඩු වලින් අඩුවක් නැතත් තුන්දෙනාගෙම ඇස්වල අද ඉඳන් එක පොකුරට එකට ඉන්න බැරි වේදනාව ලියවිලා තිබ්බා. යතුර අරන් ඇවිත් පොඩි අයියා කාර් එකට නැග්ගා.
"යමුද චූටි?" පොඩි අයියා මගේ ඔලුව අතගාලා අහද්දි මට ඇස් වලට කඳුලු පිරුනේ ඇයි කියන්න මං වත් දැනන් හිටියේ නෑ. කොල්ලො 4 දෙනෙක් ඉඳපු අපේ ගෙදර පොඩිම එකා මං. අයියලා 3 දෙනෙකුට මල්ලි වෙච්ච මාත් අයියලා 3 දෙනා අතරත් තිබුනේ මාරම බැඳීමක්. අපේ ලොකූ මට වඩා අවුරුදු 5ක් විතර වැඩිමල්. පොඩි අයියා ඊට වඩා අවුරුදු 2 බාලයි. චූටි අයියා මට වඩා අවුරුද්දක් වැඩිමල්. පඩිපෙල වගේ සහෝදරයෝ 4 දෙනෙක් ඉන්න අපේ පවුල ශක්තිමත් බැඳීමකින් එකතු වෙලා තිබ්බ් නිසාම මට පලවෙනි පත්වීම හම්බෙච්ච නුවරඑලියට යන්න වෙච්ච එක දරාගන්න ටිකක් අමාරු වුනා.
"යං අයියේ" මං ඇස් වලට උනපු කඳුළු බිංඳු දෙක පිහිදගත්තා.
..........................................................................................
පැය තුන හතරක ගමනකට පස්සේ අපි දෙන්නා හොස්පිට්ල් එකට ආවා.
"චූටී....උඹේ ක්වාටස් කොහෙද තියෙන්නේ කියලා හරියට බලාගෙන වරෙන්. යමන් මේ බඩු ටික දාලා මං යන්නෝනේ. හොටෙල් එකේ හෙට ඉවෙන්ට් එකක් බං. මං ඉන්නෝනේ." පොඩි අයියා ආපු කෝල්ස් දෙක තුනකට පස්සේ මගේ ඔලුව අතගාලා කිව්වා.
"හෙලෝව්. ආර් යූ බිනූශ කොඩිකාර?" ලැබ් කෝට් එකක් දාගත්ත උස කොල්ලෙක් මගේ දිහාවට අත දික්කරන් හිටියේ මිත්‍රශීලී හිනාවක් මූනේ තියාගෙන.
"යස් අයි ඈම්. ඇන්ඩ් යූ?"
"අ(යි)ම් ඩියෝන් පෙරේරා. ඕතොපිඩික් සෙක්ශන් හෙඩ් ඉන් දිස් හොස්පිට්. සෝ යූ ආර් අවර් නිව් ජෙනරල් සර්ජන් රයිට්?"
YOU ARE READING
Drizzle
General Fictionරළු දෙඅත'තර ගැවසෙමී නුඹෙ ආලේ තරමත් දන්නෙමී මුදු වදන් දෙන්නෙමී නුඹ අහිංසක බව දන්නෙමී _කොල පාට ඇස්_ තුරුල්ලේ සඟවමී නුඹව කාටත් නොමදෙමී රැකගමී තුටු කරනෙමී නුඹ මගෙම බව සපථ කරනෙමී _රත්තරන් ඇ...
