"චිරාත්.....උඹලා මෙච්චර උදෙන් ආවද?" අපි යනකොටම සාකේත අයියා ඉස්සරහට ආවා.
"ආවා බං ඉතින්.....කීයටද ලමයි එන්නේ?"
"එයාලා එනකොටනම් 8වත් වෙයි...." මං ඔරලෝසුව දිහා බැලුවා. වෙලාව 7 තාම. මට තිබුන ප්‍රශ්නේ කෝ යොශේන් අයියා කියන එක. මං වටපිට බැලුවා.
"ආ ආ....බෙල්ල කරකවන්නෙපා බිනූ මල්ලි....යශ් වැඩ ටික ලෑස්තිද බලන්න ගියා." සාකේත අයියා කුප්ප හිනාවක් දාගෙන කිව්වා. ඔහ් ශිට්...නර්ස්ලත් ඉන්නවා අප්පා. මෙයා ලැජ්ජ කරනවනේ. මං රත්වෙච්ච කම්මුල් දෙකට අත් තියාගෙන බිම බලාගත්තා. චිරාත් අයියා හයියෙන් හිනාවෙන සාකේත අයියට ගුටියක් දුන්නා.
"ලැජ්ජ කරන්නෙපා බං පොඩි එකාව."
............................................................................
ලමයි ආවට පස්සේ පෙල ගස්වලා සාකේත අයියා කතා කරා එයාලට. එයාව නම් මං යුනිෆෝර්ම් එකෙන් දැකලා තියනවනේ. මං බලන් හිටියේ එයා තාම නැත්තේ ඇයි කියලා. මං අත් දෙක බැඳගෙන චිරාත් අයියා කියන දේවල් අහන් හිටියා.
"හරි පුතාලා.....දැන් අපේ කමාන්ඩර් දැන් ඔයාලට කරන්න තියන දේවල් පැහැදිලි කරලා දෙයි." එක පාරටම සාකේත අයියගේ පිටිපස්සෙන් එයා මතු වෙනකොට සාකේත අයියයි අනෙක් අයයි එයාට වේගවත් ආචාරයක් දුන්නා. පලවෙනිම වතාවට මං එයාව යුනිෆෝර්ම් එකෙන් දකින්නේ.
යුනිෆෝර්ම් එකටම ගැලපෙන හමේ පාට, අඩි හයකට වඩා වැඩි උස, උසටම හරියන්න හැදිලා තිබුන ඇඟ, කොටටම කපපු කොණ්ඩේ වගේම මං කවදත් වශී වෙන ඒ රත්තරන් පාට ඇස් දෙක.....එයා ටැමිල් ෆිල්ම් එකක හීරෝ කෙනෙක් වගේ. ඇස් අහකට ගන්න බැරි තරම්ම ලස්සනයි. ඒ ඇස් වල තිබ්බේ අමුතුම දැඩි පෙනුමක්. මට තේරුනා බලපු ගමන්ම ඒවා මං එක්ක ඉන්නකොට වඩා වෙනස් කියලා. ඒ කටහඬ....තනිකරම පිස්සුවක්. වෙන කිසිම දේකට අවධානේ යොමු කරගන්න මට බැරිවුනේ ඒ තිබුන අභිමානවත් පෙනුම මාව ඒකටම ඇදලා තියාගත්ත නිසා. සිහි එලවගන්න හම්බුන පලවෙනි මිනිත්තුවේම මං කාටත් හොරෙන් එයාව ෆෝන් එකේ ගබඩා කරගත්තා.
............................................................................
මං චිරාත් අයියා එක්ක අපිට දීලා තිබුන හෝල් එකේ ඔක්කොම බඩු ටික ලෑස්ති කරවලා ඇවිල්ලා එලියේ ඉඳගෙන ලමයි කරන ටාස්ක්ස් දිහා බලාගෙන හිටියා.
YOU ARE READING
Drizzle
General Fictionරළු දෙඅත'තර ගැවසෙමී නුඹෙ ආලේ තරමත් දන්නෙමී මුදු වදන් දෙන්නෙමී නුඹ අහිංසක බව දන්නෙමී _කොල පාට ඇස්_ තුරුල්ලේ සඟවමී නුඹව කාටත් නොමදෙමී රැකගමී තුටු කරනෙමී නුඹ මගෙම බව සපථ කරනෙමී _රත්තරන් ඇ...
