Chapter 13
Nakakainis!! Akala Nya yata susunod ako sa lahat nang gusto Nya. Matapos nyang Hindi tumawag nang matagal sya pa yung ganang mag salita nang ganun.
Akala nya yata, hindi ko siya kayang tiisin! I've waited for that call tapos ganun lang ang gagawin nya.
I hate him!" nasabi ko sa sarili. Pero alam ko namang hindi iyon totoo. Ilang beses ko na bang sinabi sa sarili ko yun. hindi ko na yata mabilang. Pero till now, mahal ko pa din sya.
Tatlong sunod-sunod na katok ang narinig ko bago bumuglaw si Mama sa harap ko.
"Bakit gising ka pa?" sigurado akong kadarating lang nya galing sa kabilang bahay.
"Hinihintay ko pong tumawag ulit si Xian"amin ko kay Mama
"Umaasa ka pang tatawag sya"?
"Mali ba to feel this way Mama"?
"Hindi kita masisisi, mahal mo kasi siya eh!di ba nga sabi nila kapag mahal mo ang isang tao willing kang gawin ang lahat para sa kanya"
"Kahit ang sakit-sakit na dito? sabi ko pa sabay turo sa tapat nang puso ko.
"Ikaw lang naman ang makakasagot nyan, ikaw din ang tutulong sa sarili mo para hindi ka palaging masaktan"
"Ilang beses ko nang sinubukan to let go of him Mama pero feeling ko, kapag lalo ko siyang tinitikis, mas lalo akong nasasaktan"
"Narinig mo naman yung sinabi nang Tito Benjie mo kanina di ba? May babae na syang gustong pakasalan, so what's the use na maghintay na mamahalin ka din nya"?
"So you're telling mo na kalimutan ko na sya"? Nakapagtatakang iyon ang sinasabi ni Mama. Dati kasi kapag pinanghihinaan na ako nang loob, siya yung taong nagbibigay nang pag-asa sa akin, but this time pakiramdam ko she wants me to let go.
"Ayaw ko lang nakikitang nasasaktan ka" madami ka pang makikilalang iba, if you will give chance to others"
"Ayaw kong maging unfair sa nararamdaman ko Ma, Oo nga't madami pang iba, pero siya lang ang andito" amin ko kay Mama, hindi ko na din napigilan ang maiyak. kanina ko pa kasi pinipigilang pumatak ang mga luha, Nang marinig kong may babae nang gustong pakasalan si Xian, biglang nalungkot ang puso ko. Ibig sabihin kasi wala na talaga akong chance para sa puso niya.
"I don't want to see you cry" sabi pa ni Mama habang pinupunasan ang mga luha ko.
"Hindi ko lang po mapigilan sa sobrang sakit, akala ko kasi sapat nang panghawakan ko na ako yung gusto nang parents nya to be his wife"
"Umaasa ka dun"?
"Kahit ayaw ko po, yun ang kusang naramdaman nang puso ko, akala ko may chance pa kami, pero knowing him sigurado akong desidido na syang pakasalan kung sino man ang maswerteng babaeng yun"
"Kasalanan nang Papa mo at nang Tito Benjie mo kung bakit ka nasasaktan ngayon" naiiling pang sabi ni Mama.
"Wala kayong kasalanan Ma, eto ang dapat sisihin" sabay lagay ko nang palad ko sa tapat nang puso ko.
"Hindi ko dapat hinayaan ang puso kong mahalin sya" dagdag ko pang sabi.
"Go to sleep, in time magiging masaya din ang puso mo. makakakilala ka nang laan talaga para sa'yo" huling sabi ni Mama bago ako iniwan.
"Hmppp! kung ayaw mong tumawag ulit eh di huwag" parang tangang kinaka-usap ko ang picture nya sa cellphone ko. Ilang beses ko nang pinatay at binuhay ang cellphone ko, ilang beses ko na ding inilagay sa ilalim nang unan. ilang beses na din pinalitan nang loud and discreet ang profiles settings nang cellphone ko. Pero till now assuming pa rin akong tatawag siya ulit.
