** Janella's Pov**
Naiiling na nasundan ko na lang nang tingin si Janella,
Maliwanag pa sa sikat nang araw na ayaw niya talaga sa akin
Kahit, anong pag-reach out ko sa kanya, sa paningin niya balewala lang yun.
Hindi niya ba nararamdaman na kahit naman maloko ako sa kanya, I'm still capable of showing my care. Hindi naman ako pusong bato.
Kanina nga, nang makita kong natumba siya gusto kong takbuhin yung distance namin para matulungan siya.
Pero hindi ko nagawa
Kasama ko kasi si Gertrude.
Buti na nga lang at may meeting ito kaya nakabalik ako agad sa may gate nang campus.
And I saw her talking sa mayabang na si Dominic.
Knowing Dominic baka gawin pa niyang laruan ang feelings ni Sue.
Baka ligawan niya pagkatapos ay sasaktan
Lalo pa ngayong alam na niyang connected si Sue sa akin.
I'm sure gagamitin nya pa si Sue laban sa akin.
For any reason kasi, mainit ang dugo sa akin nang Dominic na yun.
Kapag nangyari yun, hindi ako mangimgiming manuntok uli para kay Sue.
I don't care kung paulit-ulit akong mapagalitan ni Papa.
May basketball practice kami, pero I don't think nasa mood pa ako para magpractice pagkatapos nang nangyari.
Kaya I decided na umuwi na lang din.
As I make a step, naramdaman kong may tumama sa paa ko.
Ang lunch box na ipinabigay ko sa kanya kanina. Ni wala pang bawas ang laman nito.
"Tsk, hindi ako dapat masaktan pero iyon ang nararamdaman ko ngayong mga oras na ito.
I exerted an effort para lang mabalewala,
"Ano ka ba Xian! Hindi niya alam na ikaw ang nagpabigay nyan" sabi nang isang side nang isip ko.
"What do you expect?"tanong ko sa sarili ko
Kunsabagay, mas dapat akong mainis kung alam niyang ako yung nagpabigay tapos hindi niya kinain.
Mas insulto yun sa akin
"Paano napunta sa'yo ang lunch box na yan? Asan si Kim"? nakalapit na pala yung girl na palaging kasama ni Sue, nang hindi ko napapansin.
"Ikaw yung bestfriend niya di ba"? Nakuha ko namang itanong.
"Asan siya"? pag-ignore nya sa tanong ko.
"Umuwi na siguro" wala sa loob kong sagot
"How come na nasa iyo yan, tsaka may laman pa ba"? nakuha na niya sa kamay ko ang lunch box para tingnan ang laman.
"Ang kulit talaga nang babaeng yun, she said na kumain na siya at naka-inom na nang gamot"
"May sakit siya"? Bigla andun na naman ang pag-aalala
Nang makita kong tumango siya, dali-dali na akong lumabas nang campus. Baka abutan ko pa siya.
"Silly girl, kahit kelan talaga makulit" bulong ko pa sa sarili. Habang malalaki ang hakbang sa pagpunta sa parking nang jeep.
Sana lang na hindi pa umaalis ang jeep.
Sana nag-taxi na lang ako, hindi sana ako nahihirapan nang ganito.
