They Don't Know About Us

Chapter 37

Jadelia's POV

Taping day today. I'm about to take a nap dito sa van ko when my phone beeped.

[Alonzo]: Love, can I stay with you? My head is aching.

I smiled upon reading that message. Napaka-clingy na boyfriend!

:Mr. Mendez, oras po ng trabaho. Mamaya na lambing. 😂

[Alonzo]: Please? 🥺🥺😘

Hay nako!! Nagpaawa pa. Pero cute naman. Hahaha! Natawa ako sa emojis eh.

: Okay. Nandito ako sa van ko.

[Alonzo]: 🥰😘😘

Inayos ko na 'yung mga nakakalat sa upuan and I placed it in my bag. Maya maya pa ay may kumatok na sa window ng sasakyan kaya binuksan ko and I let him in. Kapag talaga nakita kaming dalawa dito, tsk tsk.

"Gagawa ka pa ng excuse para makasama ako ah." I said. Wala pa kasi kaming sequence na magkasama today mula kaninang umaga.

He sat comfortably sa tabi ko at isinara 'yung pinto ng van.

"Hahaha. Medyo. Pero masakit talaga 'yung ulo ko." He went near me and snaked his arms around my stomach. Ang bango bango pa rin kahit bilad sa araw kanina ah. In fairness! Pinagpalang nilalang.

"Pagod o gusto lang ng hug?" Natatawa kong tanong.

"Tired and I also needed a hug from you." Tumingala siya sa akin so I lifted his chin up to give him a kiss.

"Better?" I kidded.

"Much better. Isa pa."

I just rolled my eyes at pinagbigyan siya. Kung makangiti naman akala mo nanalo sa lotto. I pinched his nose and he laughed.

"Tayo ka nga muna, kukunin ko lang 'yung unan sa likod. Ako dapat matutulog eh."

Inabot ko 'yung isang throw pillow sa backseat and I placed it sa likod ng ulo ko na nakasandal sa window.

"Mag-aalarm nalang ako." He said while setting an alarm on his phone.

"Siguraduhin mong tutunog 'yan ah. Baka hanapin tayo, sabay pa tayong nawala."

Tumawa lang siya then he laid his head on my lap. I placed my right hand on top of his stomach and he interwtined it with his left hand. Bale nakahiga siya sa buong seat.

"Anong sabi mo sa kanila? Baka hanapin ka." I told him.

"Sabi ko, doon muna ako sa van ko." Then he winked as if he thought of such a clever idea.

Tumango lang ako and I yawned kaya nahawa siya. Mga antukin! Simula kaninang alas-singko pa kami gising, okay?

"Hahaha. Sige na. Magpahinga ka muna habang lunch break." I told him. Pagod 'to sa mga eksena kanina, I'm sure. He gave me a smile before closing his eyes and taking a nap.

This guy is so precious. Mukha siyang 'tough and intimidating man' sa harap ng mga tao pero I'm so lucky to be able to see his soft side. 'Yung sa akin niya lang pinapakita pagiging softie niya. Parang baby.

May mas matindi pa dyan. 'Yung kapag nagch-chat sa akin, akala mo anak ko kausap ko eh. Katulad kanina, nagpapaawa slash nagpapa-cute pa sa chat sa akin. Sobrang cute nitong lalaking 'to. Haha. Akala mo bata.

~~~

Nakatulog pala ako. Medyo naalimpungatan lang ako kanina kasi naramdaman kong gumalaw si Alonzo. Humigpit 'yung kapit sa kamay ko, sus! Akala mo aalis ako sa tabi niya eh.