EKSİK HİKAYE (+18)

Bölüm 4 : Anne

İyi okumalar🤍

Yeni güne gözlerimi her zamankinden daha canlı ve dinç açtım. Yüzümde aptal bir sırıtış ve içimde onu görecek olmanın heyecanı vardı. Tamamen karşılıksız olduğunun bilincinde ve kendi kendime gelin güvey olduğumun farkındaydım. Yine de bu durum beni mutlu olmaktan alı koymuyordu sonuçta hayatın nelere gebe olduğunu bilemezdik.
Yataktan çıkıp lavaboya gittim ihtiyaçlarımı giderip Deryanın odasına geçtim bugün gideceği için okula gitmeden onunla biraz vakit geçirmek istiyordum.
Kapısına tıklatıp kapıyı açtım hala uyuyordu. Sessizce gidip ben de yanına yattım ve sıkıca sarıldım. Saçlarına birkaç ufak öpücük kondurdum ve şefkatle saçlarını okşamaya başladım. Kedi gibi iyice bana yanaşınca uyanmak üzere olduğunu anladım. Bana doğru dönüp gözlerini açmaya çalıştığında "günaydın ufaklık" dedim. İçten bir gülümsemeyle birlikte kollarını belime dolayıp "günaydın ablasısu" dedi.

"Hadi uyan bakalım bugün yolculuk var biraz vakit geçirelim birlikte"

"Hiç gitmek istemiyorum abla okulu ne kadar sevsem de sizden ayrı kalmak çok zor."

"Artık ayaklarının üzerinde durmaya alışmalısın Derya bazı ayrılıklar acıtsada mecburidir."

"Biliyorum" derken gözlerinin içi titremeye başlamıştı bile neyi kastettiğini anlamıştım ama şimdi konu o değildi bu yüzden üzerinde durmadan geçiştirdim.

"Kalk bakalım annem kalkmadan biz ona kahvaltıyı hazırlayalım bugün" derken yataktan kalkıp kapıya yaklaşıyordum.

"Geliyorum hemen" diye arkamdan seslendiğinde odasından çıkmıştım.

Mutfağa girip çay suyunu koydum ve dolaptan kahvaltılıkları çıkardım. 3 yumurta çıkartıp bir kasede çırpmaya başladığımda Defne de mutfaktan içeri girdi.

"Ben ne yapayım ablasısu"

"Çayı demle su kaynamaya başladı"

Tavayı ocağa koyup altını yaktım biraz yağ koydum ve çırptığım yumurtaları tavaya döktüm.

"Çayı demlediysen gidip annemi uyandır hadi"

Hep birlikte masaya oturup kahvaltıya başladık. Annem Derya için yaptığı konserveleri nasıl kullanacağını anlatıyordu.

"Derya paran var mı sormayı unuttum" diyerek onu konserve derdinden kurtarmıştım.

"Bilmem kiii biraz vardır heralde"

"Anlaşıldı, atarım hesabına neye ihtiyacın olursa önce bana haber veriyorsun tamam  mı?"

"Aman abla tamam başka kime dicem sankiii"

"Kızım sıkı giyin oralarda hasta olayım deme havalara aldanıp atletini çıkarma sakın"

"Benim zamanımda da aynı uyarılar vardı." Deyip gülüştük Derya ile.

"Dalga geçmeyin anne olunca göreceğim ben sizi ben kendim için değil sizin için yaşıyorum sizin canınız bir yanarsa benimki on yanar"

İkimiz bir yandan annemin yanağından öpüp geri çekildik.

"Allah seni başımızdan eksik etmesin" diyip elinden tutup dudaklarıma götürdüm.

Derya başını annemin omzuna koyup öylece yatmaya devam etti.

Bizim hayatta üçümüzden başka kimsemiz yoktu. Annem bizi tek başına büyütüp bugünlere getirdi. Derya da ben de bugün olduğumuz kişiler için anneme her zaman minnettar olduk. Şimdi ona bakma sırası bizdeydi ve biz annemi mutlu etmek için her şeyi yapardık.