Za jakiekolwiek błędy, różnego typu przepraszam!
Kontynuacja "Za nim ucieknę"
Nic więcej. Nic dodać, nic ująć.
Mam nadzieję, że to też się przyjmnie jak tamta poprzednia Levi x Reader.
Jeżeli nie przeczytałeś/przeczytałaś "Za nim ucieknę" radzę prz...
Levi pov: T/i wieczorem, tego samego dnia opuściła skrzydło szpitalne wraz z naszym dzieckiem. Naprawdę tak się cieszę, że zostałem ojcem. Może nawet tego nie widać do końca po mnie ale naprawdę się cieszę. Gdy wróciliśmy do pokoju T/i od razu poszła pod prysznic się wykąpać. Ja za ten czas miałem popilnować malucha. Położyłem dziecko na łóżku i przygotowałem się do spania. Co z tego, że się 2-3 godziny dziennie. Nie zmienia to faktu, że nie mogę chociaż poleżeć z ukochaną. Gdy się ogarnąłem wziąłem malucha spowrotem na ręce, stałem tak aż do momentu w którym t/i nie pojawiła się w pokoju.
T/i pov: Gdy wróciłam z maluchem i Levim do pokoju od razu poszłam do łazienki się ogarnąć. Ogarnięcie się zajęło mi jakieś 5 minut. Po tym czasie wyszłam z łazienki i od razu zauważyłam Leviego jak trzyma malucha na rękach i przytula go do siebie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Gdy tylko go tak zastałam od razu zrobiło się milej widząc srogiego dowódcę z dzieckiem na rękach. Podeszłam do niego i uśmiechnęłam się w jego kierunku.
- Jak się czujesz? - spytał.
- Dobrze - odpowiedziałam.
Levi podszedł do łóżeczka dla malucha, położył je do środka i wrócił do mnie. Przytuliłam się do jego gołego trosu, czułam oczywiście napięcie mięśni ale ustąpiło po chwili. Nagle poczułam jak obejmuje mnie i opiera swoją głowę o moją.
- Wszystko dobrze? - spytałam przerywając ciszę.
- Oczywiście, tylko zastanawiam się jak mam coś zrobić. - odpowiedział.
- Levi, którego znam zastanawia się nad tym co jak ma zrobić? Widzę, że poznaje ciebie z innej strony.
- No już aż tak nie przeginaj. Poprostu nie wiem jak mam coś zrobić. Bo z twoim ojcem mieliśmy pewien pomysł ale wszystko legło w gruzach.
- No cóż bywa... Nic na to nie poradzimy... - na samą myśl o ojcu w moich oczach pojawiły się łzy.
- no już nie smuc się. Teraz jesteś potrzebna jako mama i doradca dowódcy. - złapał mnie za brodę i dźwignął moją głowę tak abym na niego spojrzała. - Czemu płaczesz? - spytał.
- Dalej nie mogę się przyzwyczaić, że mojego ojca już nie ma..
- Eh, no już spokojnie. Chodź może już spać.
- no dobrze.
Razem z Levim położyliśmy się do łóżka, oczywiście przytuliłam się co niego a on objął mnie ramieniem. Leżałam tak przez jakiś czas aż w którymś momencie poprostu zasnęłam. Czułam jak klatka piersiowa Leviego się unosi i opada oraz jego bicie serca.
Levi pov: T/i leżała na mojej klatce piersiowej, nawet nie wiem czy zasnęła, czy też nie. W końcu sam zasnąłem. Spałem sobie w najlepsze nagle obudził mnie płacz dziecka. Otworzyłem oczy i już miałem wstawać ale zauważyłem T/i, jak uspokaja malucha. Nagle usłyszałem jak zaczyna coś nucić, coś podobnego chyba do kołysanki czy czegoś. Gdy maluch się uspokoił T/i odwróciła się do mnie i zdziwiła się, że nie śpię. Podeszła do łóżka i usiadła na końcu.
