Anime Characters Scenarios

Bakugo × F!reader

Content : Fluff, Angst?

~•~

"Izuku, cidden -"

Uzun zamandır görüşmediğin çocukluk arkadaşınla bir buluşma ayarlamıştınız ve yanında gelen kişiden pek memnun değildin.

Bakugo Katsuki

Ensesini kazıtmış ve boyu hayli uzamıştı. Midoriya onu sürükleyip masanıza oturttuğunda zaferiyle gülümsedi. "İşte! Tam olduk!"

Masaya oturdu nefes aldı. "Y/N-chan, görüşmeyeli nasılsın?" Ortamı yumuşatmak için sormuştu. "İyiyim. Sen?"

"Bende iyiyim, böyle tekrar bir arada olmak çok güzel! Değil mi Kacchan?" Bakugo pek memnun görünmüyordu. Başını çevirdi. "Hnn."

Midoriya masadaki gerginliği dağıtamamıştı. "A-annen nasıl? İyi mi? En son rahatsızdı?"

"Kaybettim. Yalnız yaşıyorum üç yıldır," büyük bir soğukkanlılıkla cevap vermiştin. Midoriya ellerini masaya koydu. Başını eğdi. Belli ki mahçup olmuştu. "Ü-üzgünüm."

"Sorun yok, bilemezdin."

"Tanrı, günahlarını affetsin," Bakugo sonunda konuşmuştu. "Sağol."

Söylediğiniz atıştırmalıkların gelmesini beklerken Midoriya ile sohbete dalmıştınız. Ortaokuldan beri görüşmüyordunuz ve artık üçünüz de son sınıf lise öğrencileriydiniz. Konuşacak o kadar çok şey vardı ki.

"Sonra hep beraber kamp yapmaya gittik, çok eğlendik. Hatta Kaminari-kun Kacchan'ı öyle kızdırmıştı ki bir an cidden o gün bir ölü falan çıkacak diye ödüm kopmuştu," gülerek ve heyecanla anlattığı hikayeleri dinliyordun. Arkadaşları olmasına sevinmiştin. Ortaokulda olan maziden sonra hala böyle hayat dolu kalabilmesine çok sevinmiştin.

"Çok sevindim, gayet eğlenmişsiniz," dedin gülerek. Gelen yaş pastanı yerken söyledin. "Peki sen Y/N-chan? Sen ne yaptın?"

"Hiç, hiç bir şey. Yani, okul, ev, yarı zamanlı iş derken eğlenmeye pek vakit bulamadım," kendine acıyarak gülümsemiştin. "Her zaman ki gibi ineksin yani?" Bakugo kaşlarını havaya kaldırmış ve kırmızı gözlerini sana dikmişti.

Yutkundun.

Anılar bir bir aklında gezinirken tedirginlikten terlemeye başlamıştın.

"Kacchan! Eminim eğlenmiştir," Izuku seni savunmaya geçmişti birden bire. "Kes sesini Deku, kendi söyledi -"

"O haklı Izuku. Pek eğlenemedim. Zira birileri yüzünden uzun zamandır depresyondaydım. Daha yeni yeni toparlıyorum."

İkisi de laf yetiştirmeyi kesmiş sana bakıyorlardı. Bakugo oturduğu yerde doğrulurken Midoriya ise yutkundu. "Depresyon mu?"

"Evet. Benim için zor bir süreçti. Psikolojik ve tıbbi destek aldım. Hatta psikoloğumun önerisiydi seninle tekrardan bir araya gelmek, pişman değilim," masadaki elini çatalına götürdün. "Mevzuniyetten sonraki ay annemi kaybettikten sonra girdim."

"Neden birimizi bile aramadın aptal?" Bakugo kaşlarını çatmıştı. Sana haber vermediğin için kızmasını saçma bulmuştun.

"Depresyona girdiğimi neden zorbama söylemem gerekiyor, anlamadım?" kaşın havada ezici imayla sormuştun bu soruyu. "Kacchan, Y/N-chan, lütfen."