Anime Characters Scenarios

Kou × F!reader

Content : Fluff

• popkekleriseverim

~•~

"Ben L/N Y/N, memnun oldum." Sınıfta kendini tanıttığında cam kenarındaki en son sıraya ilerledin. "Pekala çocuklar, Japon Tarihi kitabımızdan sayfa yüz on altı, ikinci paragrafa bakalım." Sensei'in dediğini yaptın. Ders kitabını açıp paragrafın başında işaret parmağını gezdirdin.

*
*
*

"Vay be! Orası çok uzak!" Kızlar seninle sohbet ederken sen ise oradan tüymenin yollarını arıyordun. Etrafta kaçacak bir yer ararken, "Mabuchi-kun'da yeni geldi, bir hafta oldu gerçi." diyen kıza döndün. "Öyle mi?" dediğinde kızlar sana Mabuchi'yi gösterdi. Koyu saçları kısa fakat düzgün görünüyordu. "Ee, L/N-chan? Erkek arkadaşın var mı?" Olmadığını söyleyip ayağa kalktın, "Ben bir lavaboya gidip geleyim, sonra görüşürüz." Koşar adım sınıftan çıktığında kızlar arasında çoktan dedikodun dönmeye başlamıştı.

Lavaboya girip kendini hızlıca bir kabine kitledin. Oturduğun klozetin üstünde yüzünü kapattığında derin nefes alıp verdin. "Şimdi değil. Sırası değil. Sakin ol Y/N." Anksiyete'den dolayı geçirebilecrğin ani krizi engellemeye çalışıyordun. Sakinleşmek için kabinden çıktın, musluğun önünde durup aynaya baktın. Musluğu açıp ellerine dolan suyu yüzüne çarptın. Sakinleştiğini hissederken derin bir nefes aldın. "Güçlüsün sen."

Lavabodan çıktın. Islak yüzünü silmiştin, sınıfına geri dönecekken omzundan yakalanmanla birden irkildin. "Korkuttuysam özür dilerim." Titreyen dudakların arasından sorun olmadığını söyledin. "Ben Mabuchi Kou. Aynı sınıftayız." Onu onayladığında, "Bir sorunun mu var? Kaçar gibi gittin sınıftan." diye sorduğunda yutkundun.

Nasıl çıkmıştım ki sınıftan böyle bir soru soruyor?

Acaba kötü bir şey mi yaptım?

İlk izlenimde hemen her şeyi batırdım kesin!

Derin nefes alıp verirken, "Bir şeyim yok." diye geçirsen de gözlerindeki bakışı tanımıştın. "Anksiyetem var." dediğinde Mabuchi'nin yüzü yumuşamıştı.

Kesin gene dışlanacağım.

Her şeyi gene mahvettim.

"Anladım. İstersen hava alalım bahçede?" Kolundan tutup hafifçe okşadı, "Gerilmene gerek yok, merak etme." Ciğerlerin yavaşlarken neden sana yardım ettiğini sorguluyordun.

Çok mu acınası görünüyorum?

Kesin acınası görünüyorum.

"Gel hadi." Kolundan seni sürüklerken durdun, "Ben hallederim." deyip onun arkasından yürümeye devam ettin. Kendine sakin olman gerektiğini söylerken bahçeye çıkmıştınız. Banklardan birine oturdunuz. Saçların arasındaki ellerinle başına masaj yaparken Mabuchi, "Merak etme, kimseye bir şey söylemem." dedi. Yutkundun.

Acıyor işte bana.

"Teşekkür ederim." Sakinleştiğini hissettiğinde, "Aslında sınıfta çok normal görünüyordun fakat koşar adım çıktığında kızların seni darladığını düşündüğümden peşinden geldim." Onu sessizce dinlerken gözlerini yumdun, "Anladım. Biraz öyle oldu. Hepsi bir anda benimle konuşunca kendimi kaybettim." Mabuchi gülümsedi, "Gayet normal. Endişelenme."

Tekrar yutkunduğunda kolundaki bilekliğe baktın. Siyah ve dümdüz bir lastikten ibaret olsa da çıkardın, "Al." Mabuchi sana anlam veremeyen gözlerle bakarken açıklama yapma ihtiyacı hissettin, "Anksiyetemi açıkladığımda ilk arkadaşım bana hediye olarak vermişti. Bende sana vermek istedim Mabuchi-kun." Elindeki bilekliğe bakarken parmakları ile lastiği aldı ve sağ bileğine taktı. "Sınıfa dönelim mi?"

Ayağa kalktığında sende kalktın ve gülümsedin, "Dönelim."

~•~

Saçma geldi idk.

İstekleri alabilirim hala