"Tenko..." Uzaktan izlediğin arkadaşın artık arkadaşın mı, emin bile değildin. O adam onu kontrol ediyor gibi görünüyordu, üstelik One For All, U.A'ya dönmüştü ve Aoyama yakalanmıştı. Derin bir nefesle seni ziyarete gelen adamı izliyordun, sedyende uzanırken bembeyaz ışık gözlerini kamaştırıyordu.
"Y/N." Sesi bile artık değişmiş bu adam artık Tomura'ydı. Oksijen maskesi ile makineye bağlı geçen hayatın için ne kadar hala ona minnettar olsan da onun dönüştüğü bu insan seni bir o kadar da üzüyordu. "Yaraların..." Zar zor konuşabildiğinden Shigaraki tüm dikkatini sana vermişti, "İyileşmiş..." Başını salladı, "Hn."
Aranızda kalan bağı bile unuttuğunu düşünüyordun artık.
O gün evde herkesi öldürdüğünde iletişiminizin sonsuza kadar kesildiğini düşünsen de birden seni bulmuştu, gerçi o tuhaf eller tüm bedenini sararken göğsünün ortasından geçen bir inşaat demiri ile yatağa mahkum olmuştun, belki de suçlu hissettiği için seni yanında tutmuştu, bilemiyordun fakat seni ihmal etmemişti.
Şu ana kadar bile.
"Tenko." Maskeni düzelttiğinde elini delmiş olan iğneyi hafifçe kaşıdın, "Sen... İyi misin?" Öksürüğe boğulduğunda durumunu gösteren alet biraz garip ses çıkarmıştı, Shigaraki alete bakıp yeşil çizginin sıklığını kontrol etti ve yatağa oturdu, "İyiyim." Kısa fakat dert sertti bu. "İyi... Görünmüyorsun." Elini dizine koyduğunda elini tutmadı fakat daha da yanaştı, "İyiyim." Tekrarladı yanıtını fakat seni kaplayan ağrıların çoğalmıştı. Doktorun dediği gibi,
"İç organları, özellikle karaciğeri çökmek üzere."
Eh, onca yıl tıp okuduktan sonra yatağa mahkum olsan da hala bazı şeylerin ne anlama geldiğini en az o doktor kadar iyi biliyordun.
"Bana... Sarılır mısın?" Gözlerin sulu fakat bir o kadar da muhtaçla sormuştun bunu. Onca zamandır tek temasınız gözleriniz ve ellerinizken kıyamet kopmuş ve bunlar da o kıyametle yokolmuş gibiydi. "Y/N -"
"Lütfen."
Sesindeki toklukla sanki tüm enerjini yiyen bir güç varmış gibi hissediyordun. Aldığın nefes boşaymışcasına her seferinde biraz daha muhtaç... Aç ve doyumsuzdun. Belki de onun sarılmasıyla bitecekti tüm her şey, kim bilir? "Hayır. Olmaz." Derin nefesini verirken kanla dolan boğazınla yutkundun, "Sana bunu yapamam."
"Tenko..."
Ardından dudaklarından yayılan kanla başını yıkılmış binaları sergileyen cama çevirdin. "Teşekkürler."
Uzun bir sessizliğe gömüleceğini hisseden kalbinin ardından makine de bu sessizliğe şahit olduğunda sen hissedemesen de en azından o sana, ruhuna sarılmıştı. Bedeninin ısısına karışan tuzlu sıvı, senin solgun yüzünü ıslatırken içeri giren doktor makineyi kapattı.
~•~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnanır mısınız, oy veya yorum sınırı koymayı düşünüyorum :D kendi kendime tribe girmektense daha mantıklı geliyi...
