Elindeki kahvenin içine iki küp şeker atıp karıştırdığın sırada sırtını gerdin ve gözlüklerini düzelttin. Tanrı aşkına, ne zamandır bu bilgisayar başında kodlamalarla uğraşıyordun?
İki, üç gün?
Gözlerinin altındaki morluklar kalıcı bir rimelin akmış hali gibi olsa da evet, bunlar uykusuzluktandı. Hepsi çok ama çok önemli (!) bir sunu ve robot pazarlaması içindi. Uchiha Fugaku gerçekten bu konuda çalışanların üstüne gelmişti ve emretmişti.
Bu akşama kadar her şey tamamlanmalıydı.
Gözlerinin kapanmaması için aldığın kafein yüzünden artık başın çatlayacaktı, "Ah! Cidden belim çok ağrıyor!" Sol masandaki kadına döndün, "Bir de bana sor Kurenai! Cidden acilen bir ortopediye gitmem gerekiyor." Masalarınızın arasındaki şeffaf camdan birbirinize gülümsediniz, "Evlilik yıl dönümü yemeğimi kaçırdım bu kaçık Uchiha projesi yüzünden. Kahretsin," dediğinde dudaklarını birbirine bastırdı, "Bir de şu Tanrı'nın bize cezası gibi oğullarından rahat yok! Özellikle küçüğü!"
Uchiha Sasuke'den bahsediyor olmalıydı, bir kaç kez denk gelmiştiniz. Tam bir şımarıktı.
"Şu sekreter işletmelerinden bahsetmiyorum bile," diye ekledin, "Siz kızlar ne kaynatıyorsunuz bakalım?"
"Oh! Rin-san, üzgünüz..." Genel Kurum Müdürü'nün eşi sizi suç üstü yakalamıştı, "Aman Tanrı'm bu gözleriniz hali nedir böyle?!" Elindeki çantayı hızlıca bıraktı, "Hiç uyumadınız mı?" Gülümsedin, acınacak haldeydin. "Evet Rin-san, biliyorsunuz. İş aşırı acil. Bu öğleden sonra yetişmesi gerek."
"Benim de az kaldı, birazdan dosyalarımı teslim edip eve gideceğim. Sorduğunuz için teşekkür ederiz," Kurenai kısa kesmiş ve işine dönmüştü, "Oh.. Anladım, umarım bir an önce bu işkence biter!" gülümseyen yüzündeki her bir pigment seni daha da gaza getirmişti. Bu kadın çok tatlıydı, arada kahve molalarında sohbetlerinizle ofiste kahkaha tufanı dönerdi.
* * *
"Ve... Bitti." Bilgisayardaki tüm bilgileri ve işlemleri kaydettiğinde flashback'e atmak için bir kaç tık ile geriye yaslandın, öğleyi geçen saatler olsa masanda yaklaşık on bardağa yaklaşan bir kahve faciası vardı. "Tanrı'm..."
"Görünüşe göre bu kadar bardak kahve ardında gerçekten iyi bir çalışma var?" Gözlüklerini düzelten adama döndün, "Oh... Itachi-san." Masandan kalkmasan da o sana eğildi, "Bitti, değil mi? Biliyorsun, bu grafik tasarım ve kodlamalarla robotlar ve daha fazla makine için seri üretim yapabileceğiz." Başını sallasan da senin için şuan en önemli şey...
Uyumaktı.
"Eğer başka bir şey yoksa, çıkabilir miyim?" Itachi gülümsedi, "Tabii." Ayağa kalktığında hissettiğin baş ağrısı tavan yaptı, "İyi misin sen L/N?"
"İyiyim.. Sadece migren ve baş ağrısı var." Kısa kestin. Tek ihtiyacın uykuydu. "Anladım. Ağrı kesici ister misin?"
"Hayır -"
"Bekle dur, odamda olacaktı," dedi ve hızlı adımlarla ofisten çıktı. Masası derli toplu olan Kurenai'nin masasında gözün dolaştı ve kahve bulaşıklarını toplamaya başladın. O gelene kadar az da olsa masan daha insancıl görünüyordu.
"İşte." Sana uzattığı ilaçları tek bir yutkunma ile susuz içtiğinde şaşırmıştı, "Hala böyle içebiliyor musun?" dediğinde ister istemez gülümsedin, "Evet."
"Ah, hiç değişmeyeceksin kulüp başkanım!" Ellerin titremeye başlamıştı bile, heyecanlanmıştın. "Pekala, ben artık gideyim."
"Seni bırakabilirim."
Ağzın aralansa da reddetmek için nefes aldın, "İtiraz kabul etmiyorum, üniversite ve lise arkadaşını reddetme lütfen?"
O her zaman öyleydi, nazik ve anlayışlı.
"Peki Itachi. Tekrardan teşekkürler."
Başka bir sefer olabileceğini düşünmemiştin. Ama o başka sefer dediğinde sözünü tutacağını söylemişti. Ve tutuyordu.
"Rica ederim Y/N."
~•~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ortalarda yoktum evet... Özür dilerim :')
Amk karısı 2 aydır bölüm atmıyorsun lan
Neyse siz beni dövün ama yandan da istek verin ki bahanem olmasın :*
