Gergince geçtiğin dar sokakların ardından Muzan-sama ile tanışacağın günü uzun zamandır bekliyordun. O kadar insanı mideye indirdikten sonra kazandığın ve geliştirdiğin İblis Kan Tekniği'nle onun diklatini çekeceğine neredeyse emindin. Gerçi bazı aptallar önünde oluşan duvarlara dönseler de duvarlar alışmak içindi!
İblis Kan Tekniği'n, karşındaki kişiyi yaralayan dikenlerinden yayılan mavi sıvıyla onun vücudunu yavaşça zehirleyip onu senin iblisine çeviriyordu. Bine yakın insanı mideye indirirken tek düşündüğün onu tekrar görebilmekti. Sana hissettirdiği o muhteşem hissi ve tadı tekrar alabilmek için yıllardır didinip duruyordun. Hatta bir hashira bile öldürmüştün, o Rüzgar Hashirası'nın çırağının yüzündeki yarayı ona hediye ederken gerçekten büyük bir keyif almıştın.
Bir köye girmiş onun toplantı yapacağı Uppermoon İblisler' in katılacağı yeri bulmaya çalışıyordun. Burnuna dolan kan ve insan eti özlemiyle sulanan ağzını bir kenara bırakman gerekiyordu, sakinleşmek için hızlıca bir ara sokağa daha girdin. Çıkmaz olan bu sokakta hızlıca başındaki şapkayı çıkardın ve derin bir nefes aldın. Beline bağlı çantadan çıkardığım tüp kanı içerken sana doğru gelen takım elbiseli adamla gerildin.
O tüptekinin kan olduğunu gördüyse burası birazcık karışmak zorunda kalacaktı.
Sana doğru ilerlerken gözlerindeki o çekiciliği hatırladığın Muzan-sama olduğunu anladığın bu adam seni resmen kaskatı kesmişti. O müthiş aura ile bedenin sana ihanet etti, dizlerin üstüne düştün ve ellerini yerde birleştirdin. Anlın yere değerken ağzının suyuna karışmış o güzel kızın kanı yere damlıyordu. Ayakları baş ucuna geldiğinde nefesini tuttun.
"Y/N..?"
Başını kaldırdın. Onun kudretli dudakları ismini haykırmıştı, yanakların buna bayram ediyordu, gözlerin ise aydan daha parlaktı, "Muzan-sama!" Ellerini göğsünde birleştirdin, bu anı kimse bozmamalıydı, "Beni hatırladınız mı?" Sana bakan o koyu yakut gözleri arasındaki keskinlik ruhunu işleyip kalbine ulaştı ve öyle bir kesik attı ki... Bu kesik ölümcüldü senin için, dudakları arasından dökülecek kelimelerle hayatına şekil verecektin.
"Hatırladım." dediğinde bu kesik daha da büyüdü, seni yıllar öncesine götürdü, "Güzelleşmişsin. Kaç insan yedin?" Beynin resmen uyuşmuştu, "1.763!" Gülümsemesi yüzüne yayıldığında ciğerlerine sanki kendi zehrin dolmuş seni öldürüyordu, gözlerin sulanmıştı. "Y/N..." Gülümsedin, hayatını sana hediye eden Muzan-sama'ya gülümsedin, "Emredin, Muzan-sama!"
Parmakları çeneni kavramış seni ayağa kaldırırken kalbin patlamış ve vücuduna akıyordu sanki. Kendini bambaşka bir hazzın içinde bulduğunda gözlerindeki o tuzlu sıvı yanaklarında oluşturduğu pınarla yere çağladı. "Benim için her şeyi yapar mısın?" Bekletmeden yanıtladın onu, "Yaparım, Muzan-sama!" Nazik bakışları arasındaki duyguyu hissettin, intikam yatıyordu. "Onu benim için öldür Y/N."
Anıların arasında Muzan-sama'nın kimden bahsettiğini gördün. Kaşların çatıldı ve dişlerin gıcırdadı, "Büyük bir zevkle..." dediğinde çenendeki elini çekmedi, yüzünü sana yaklaştırdı ve seni dudaklarıyla ödüllendirdi. Kısa fakat ömrün boyunca unutamayacağın bir ödüldü bu. Gözlerindeki sıvıyı parmağının kenarıyla sildi ve tekrar seni bu hazla buluşturdu. Ağzına dolan yıllar önceki lütfuna tekrar kavuştun. Yuttun ve onun gözlerinin içine baktın. Dudaklarının kenarından akan kanı eliyle sıyırdığında birden ortadan kayboldu.
~•~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bence sağlam bir linci hakediyorum... NE KADAR DA İHMALKAR BİR YAZAR OLDUM BÖYLE!
İstekler açık ama kırk yıl sonra gelebileceğini de hesaba katın lütfen... Bu salak bazen unutuyor bu kitabının varlığını da...
