Annenin sana seslenmesiyle içeri baktın. Küçük erkek kardeşin ilk defa yürürken gördüğünde annenle göz göze geldin. Küçük, tombul bacakları annesine ilerlerken sendeledi. Yerle elleri buluşacakken annesinin şefkatle dolmuş kolları arasında buldu kendini. Gülümsedin. "Bu harika!" Annen de seni onayladı, "Değil mi? Şimdiden kocaman adam oldu!" Başındaki kırmızı örtüyü düzeltti. "Şimdilik dikkat etmemiz gerek, başını bir yere çarpmasın." Annene katıldın, "Bir gözüm onda olur, merak etme." Sana teşekkür edip ayağa kalktı. Yanağını okşadı, "Mantar topladın, değil mi?" Başını salladın. Tekrar teşekkür etti. Erkek kardeşinin yanına geçtiğinde anneniz size akşam yemeği hazırlamak için mutfağa geçti.
Kardeşinin küçük, tombul parmakları senin parmaklarını kavradığında sana doğru hareketlenen bacaklarıyla sana doğru yürüdü. Ağzındaki iki dişle çok tatlı göründüğünü düşündün. Tatlı ve tombul. Gülerken onu kucağına aldın. O etli boyuna ıslak hava üflerken o gülüyordu. Tüm salon küçük bir bebeğin kahkahaları ile inlerken sen onun yanaklarında öpülmedik yer de bırakmamıştın.
Annen sofrayı kurarken erkek kardeşini kucağına oturttun. Sıcak mantar çorbasının içine ekmek içini parçaladın. Ardından çorbayı karıştırdın ve bir kaşık aldın. Soğutup kardeşine yedirdiğinde annen karşınıza oturdu. "Ben devam edeyim mi?" diye sorduğunda reddettin. "Ben hallederim." Kardeşin yaramaz değildi, yemeği beğenmişe görünüyordu. Eline verdiğin ekmeği de kemirirken ağzına verdiğin yumuşamış ekmek ve çorba ağzından arada aksa da kaşıkla süzüyordun. Yumuşacık saçları ile kapanmış başının kokusu başını döndürecek kadar masumdu.
Yemeğinizi yedikten sonra annen sofrayı kaldırdı. Sen ise kardeşinle ilgilenmeye devam ettin. Tanrı aşkına, çipil çipil bakan gözleriyle, tavşan dişleriyle seni ısırmaya çalışması hoş değil miydi? Onu yorarken annen çoktan yanınıza gelmişti, gece için yaktığı şömineyle size katılmıştı. "Anneye gel! Gel!" Annene heyecanla yürüyen kardeşini izlerken sıra sendeydi. "Ablana gel S/N!*"
Küçük çocuk heyecanla sana doğru gelirken kapınızın birden kırılması hepinizi korkutmuş,çocuk o an ki korkuyla yere düşmüştü. Ağlaması yükselirken ağzından suyu akan bir yaratık gözlerini size dikmişti. Annen hızla ayağa kalktı, sen de kardeşini kucağına aldın. Kadın eline geçirdiği kızgın demirle yaratığı uzaklaştırmaya çalışırken sana bağırıyordu. "Y/N! Y/N, kardeşini al ve git buradan!"
Korkudan çakılan vücudun sadece kardeşine siper olurken anneni bir çırpıda kenara iten yaratık gözünü size diktiğinde kardeşini kucakladın. Canavar size doğru koştuğunda ayağınla ona çelme taktın ve şömineye düşmesini sağladın. Annene bakmak için yakınlaştığında canavar çoktan ayaklanmıştı. Annen ayağa kalktığında kardeşin kucağındaydı, ağlıyordu. "Y/N! Çıkın buradan!" Onu reddedecekken annen sizi kapıdan çıkartıp kapının ağzındaki baltayla canavara saldırdığında hızla oradan uzaklaşmaya başladın.
Hem sen, hem de kardeşin ağlarken onu sakinleştirmeye çalışıyordun. Saçını çekiştiren elleri arasında akan yanlızlıkla onun başını öptün ve bağırmaya başladın. "Yardım edin! Kimse yok mu?" Etrafa bağırırken bu sefer daha küçük bir şey size doğru ilerlediğinde daha da gerginleştin. Sulu ağzıyla üzerinize atladığında gözlerini kapattın ve kardeşine süper oldun.
Ölüm bu kadar kolaydı işte.
Canavar boğazından ayağa saplandığında ağzın açık ona bunu yapanı gözlerin ararken, aradığını kısa süre içinde buldu. Karanlıkta pek göremesen de hızla, "Annem! Dağın eteğinde! Evimize girdi, annem orada tek! Onu da kurtar, sana yalvarıyorum!" Önünde değilirken o canavar çoktan tozlaşmış, o elemanda ortadan kaybolmuştu.
~•~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pek romance yazamadım gomen, üstelik gecikti gomen ×2
