kayıp Ruhlar 2

Savaşta Güç Değil Zeka Gerekir...

-yaklaşın ve beni iyi dinleyin! Diye bağırdım tüm güçümle. Sonra malfoyun şaşkın bakışlarını takmayarak devam ettim.
-bu hikayenin hep benimle ilgili olduğunu sanmıştım. Ama değilmiş. Bu hikayenin ana kahramanı ben değil prens drageymiş beyler bayanlar. Ben sadece kimin eline geçersem onu güçlendirecek bir piyonmuşum. Bunu bana o çok güzel hissettirdi. Dedim malfoya dönerek. Sonra tekrar halka dönüp devam ettim.
-düştüm. Yıkıldım. Kaybettim. Ağladım. Herşeyin en acısını ben yaşadım sandım. Sonra öğrendimki bizzat benimde dışladığım biri vardı ki o benim son 4 yıldır yaşadığım şeylerin mislini çok daha uzun zamandır yaşıyormuş. Ve o da sırf ailesi huzurlu olsun diye sevilmekten ve sevdiğinde vazgeçmeyi göze almış. Sonra sevdiğim adamın annesi vardı ki o da eşinden zulüm çektiği halde çocukları için yıllarca susmuştu. Sonra anna var. Siz onu tanımazsınız ama o da bu hikayede rolü büyük olanlardan biri. O molfoyun en büyük işkencelerine göğüs germiş kendi bebeğini kendi elleriyle zorla içi acı acıya öldürmüş bir kadın. Bizzat Malfoyun adamları ki 3 yıllık esarete zulme sessiz kalmış ailelerinin onları ölü bilmelerini kabul etmek zorunda bırakılmışlar. Burda saydığım, saymayı unuttuğum ve belki böyle daha niceleri..
Ben gördüm ki benim açı dediklerim başkalarının keşkeleriymiş. İşte on dedim ki madem öyle cemre. Maden adı bilinmeyen bu insanlar... onlar gibi niceleri bunu yapabilmiş. Sende yaparsın. Kendine kahraman diyorsan yaparsın.
Sevdiklerin için sevdiklerinden vazgeçersin.
Ama nasıl yapıcaktım. İşte tam bu sırada, dedim ve elimle ağaçların arasından çıkmış bana doğru gelen alexi işaret ederek devam ettim.
-bana hem abi hem rol model olan adam çıktı karşıma. O ve çoçuk arkadaşı aynı zamanda dert ortağı lia. Dedim bu seferde alexin arkasında bana doğru gelen liayı göstererek.
-çünkü o da kanından ikizinden bir çok şeyi gizleyerek çoçukluğunu malfoyun iğrençliği yüzünden feda eden bir kadındı. Dedilerki biz arkandayız. Ama yetmezdi. İşte tam da bu sırada tüm diyarlardan insanalar çıktı karşıma. Ve yanındayız dediler. Simurklar!!!
Bu sefer ağaçalrdan birer birer atlayarak alex ve lianın bir adım arkasında sıralanan insanlara  döndü bakışlarım.
- seninleyiz dediler. Ve bende sevdiklerimin canı yanmasın varsın beni hain bilsinler diyerek yanlız  bir avuç insanın bilgisi dailinde malfoyun tarafına geçtim. Amacım basitce bu gün olanları gerçekleştirmekti. Dedim bakışlarım bana dehşetle bakan malfoya kayarken. Yanağımın kenarında oluşan hafif sırıtışa engel olamazken, tekrar önüme döndüm ve kollarımı iki yana açarak devam ettim.
-ve gördüğünüz gibi bunu başardım.
Bu gün kimsenin canı yanmıycak biri dışında. Buna en az bu yolda canından olan insanalara verdiğim söz kadar sizede verebilirim. Biri dışında... O ki insan olup iyiliği seçmek dışında her tür kötülüğü yapan bir şeytan, bende varsın onu öldürmek pahasına bir haine dönüşiyim. Dedim malfoya iyice yaklaşmışken.

Bana korku ve dehşet  karışımı bir ifadeyle bakan malfoy,
-yapamazsın. Oğlunu öldürürüm. Dedi.
-sen öyle san. Diğerek burukça gülümsedim. Malfoy anında adamlarına dönerken onun onlara seslenmesine müsade etmeyerek,
- bu arada ruhlarını çaldığı adamları da malfoy ölünce özgür kalacak ve ailekerine kavuşacakmış diye duydum. Diye bağırdım. Sonra tekrar malfoya dönerek,
-adios amigos! Diyerek elimde oluşturduğum ateş ve buz karışımı bir kılıçı malfoyun karnına geçirdim.

Anında iki büklüm olan malfoy ağzından akan kanla ve irice açtığı gözlerle bana bakarken,
-gördüğün son gözler benim gözlerim olsun. Ama iyi bak. Bu elaların içinde onca canını yaktığın insanı da göreceksin. Diyerek malfoy kendime yasladım. Ağzından ve karnından akan kan üzerime bulaşırken malfoy önce dizleri üzerine düştü. Sonra yere yığıldı.