kayıp Ruhlar 2

Malfoy

    Rüzgar yüzüme vurarak saçlarımı uçururken üzerimdeki şala iyice sarıldım. Fazla sitresliydim. Korkumu hafifletmek için derin derin nefes alıp versemde sakinleşemiyordum. Ben bile henüz  güçlerimin sınırını bilemezken görüde gördüklerimden sonra malfoydan olduğu kadar kendimden de korkuyordum.

"pekala sakin ol cemre!" diğe mırıldanıp duruyordum.

Ahh şu an sarayda dragenin yanında olmayı ne çok isterdim oysa. Zemherimi aramıza alsak üçümüz olsak...

O kadar pişmandım ki gece yarısı saraydan çıkarken son bir kez daha doya doya drageyi öpmediğime. Ama ben en azından bir kaç günlük bir zamanımız olur sanıyordum.
Şimdiyese tek başıma bir bilinmeze yürüyordum.

Üzerimdeki pelerine mümkünmüş gibi daha da sıkı sarılarak bir kaç adım daha ilerledim belki 50 metre ileride gözlerini bir an bile benden ayırmayan adama doğru.

    Siyahtı. Hani derler ya içinin iğrençliği dışına taşmış diye. Bu adamın karakterinin siyahlığı dışına taşmıştı işte. Alexle aynı renke sayip buz mavisi gözleri bile karanlık bakıyordu mesela. Kıyafetleri aynı görü ve olasılıklarda gördüğüm gibi simsiyahtı. Ellerini bir kez olsun cebinden çıkarmamıştı daha. Uzun boyluydu ama kilosu üzerindeki kıyafetlerden belli değildi.

   Aramızdaki mesafe iyice kapandığında ve artık karşı karşıya kaldığımızda alaycı bir ifadeyle önce o başladı konuşmaya.

-vayy demek güzeller güzeli kahraman ejder kralicesi sensin. Dedi çarpık bir gülümsemeyle bsni baştan aşağı süzerken.
-b-benim.
-kanıtla. Bir anda buz kesen sesi ve ciddileşen yüz ifadesi titrememe neden olurken istemsizce bir adım geri gittim.

     Çok tuhaf bakıyordu. Önce sağ elimi kaldırdım ve avuçumda bir ateş oluşmasını sağladım. Sonra sol elimi kaldırarak onda da su küresi oluşturdum. Aynı anda içimden minora seslenmemle hemen arkamda belirdiğinde görmesem de emin olarak bakışlarımı malfoya çevirdim.

    Gözlerinin içinde bariz bir hayranlık kıvılcımları vardı. Ateşi ve suyu söndürerek minoru gönderdiğimde bakışları tekrar gözlerime çıktı.

-bana bu kadar rahatsız edici bakmayı keser misin? Dedim sesim düşündüğümden kısık çıkarken.
O ise bakışlarını bir an için çekmeden,
-neden bana saldırmadın? Dedi.
-aptal değilim. Oğlum senin elinde. Sana zarar versem sende onu öldüreceksin.
-vayy düşündüğümden zekimişsin.
   "Ne demessin? "dememek için kendimi çok zor tuttum.

-ne istiyorsun benden malfoy. Oğlumu bana ver artık. Ver yemin ederim oğlumu da alıp yok olurum. Zaten beni barındırmazlar bu diyarda. Dedim yapmacık bir bitkinlik ifadesiyl.
  Gözlerinden anlık geçen şüphe ifade yerini şaşkınlığa bırakırken merakla,
-neden barındır masınlar? Sen bir krallığın kralicesi öbür krallığın prensinin sevgilisisin. Her iki krallığında yani tüm diyarın veliyahtının annesisin. Dedi
-işte sırf bu yüzden. Hanki aklı başımda halk kendilerine yıllarca eziyet etmiş insanlarla herşeylerini birleştirmek ister. Şimdi savaş yoksa tek nedeni benim. Ben olmasam intikam yemini eden halkım dururmu sanıyorsun. Yada alex sence zemherinin iki krallığı birleştirmesine izin verir mi? İki krallık birleşirse gelirler yarıya düşer. Yetermi alexe ve onun aç gözlü müttefiklerine? Bu diyarda kimse zemheriyi kabul etmiycek. Kimse onu istemiycek. O geri geldiğinde öldürecekler onu. Buna izin veremem. Dedim gzölermden bir kaç damla akarken. Sonra devam ettim.