kayıp Ruhlar 2

Yüzleşme

(medya = mia ve lianın gerçek halle.)

(uğur akyürek = aşk izi)
Şarkıyla okumanızı tavsiye ederim.🤗

Hayat tuhaftı. Bir gün güneşli bir gün bulutlu... Ne kadar anlaşılmazdı. Bazen güneşte dahil yağan yağmur bazen yanlız bulutla yağıyordu. Bazen bulutsuz gökyüzünü fırtınalar ele geçirirken bazen kapkara göğü bir güneş esir alıyordu. Peki söylesenize bunca karışıklığa bunca anı anını tutmamazlığa karşı bir insan nasıl sakin kalabiliyordu?

Tuhaftı. Tuhaftı ya, yinede çok az insan bunun farkındaydı.

Roseyi yanından gönderen melodi bağcede tek başına otururken bende yanına ilerledim. Tahta bankta oturmuş ağlayarak yıldızları izliyordu. Yanına oturduğumu çok sonra farketti.

Elinin tersiyle göz yaşlarını silen melodi gülümsemeye çalışarak bana döndü ve,
-neden uyumadın? Diye sordu.
Derin bir nefes aldım.
-uykum gelmedi. Ya sen.
Bir kaç saniye sesiz kalan melodi sonunda bakışlarını karanlık bağceye cevirerek,
-yanlızca düşünmek istedim. Dedi.
-konuşmak istersen dinlerim. Dedim burukça gülümseyerek.

-cemre ben çok mu kötüyüm? Ya da çok saf. Neden bana bunu yaptı. Alex bu değil ki. Ayrıca ben ona duygularımı açtığımda karşılık vermesini istemedim. Sadece içimde büyüyen acıyı bitirmek istedim. O dedi birlikte olalım istiyorum. Seni istiyorum diye. Ben onu zorlamadım ki. Madem bir başkasını seviyordu neden beni istedi? O kızla büyük ihtimalle benle yeni nişanlandığı dönemlerde görüştü. Cemre ona dedim istemiyorsan olmak zorunda değil dedim defalarca. Ama o istedi. Beni sevdiğini söyledi. O bana çok farklı davrandı. Ben duygularımla oynanmasını hakedicek ne yaptım? Bumuydu yani iki krallık arası huzurun sürekliliği içinmi beni seviyomuş gibi davrandı? Hemde aynı anlarda bir başkasına aşıkken.
Diğen melodi deli gibi ağlarken bende ağlamamak için kendimi zor tutuyodum.
-alex işte. Bilmiyomusun sanki. Onu çözen mi var? Bir öyle bir öyle. Onun yaptıklarına bir mana yüklemek çok güç. Neden bunlar oldu inan bilmiyorum. Ama melodi ben alexin seni sırf huzur için seviyomuş gibi yaptığına inanmıyorum. Olamaz yani. Mia... O konu hakkında da inan bir fikrim yok. Ayrıca sen tanıdığım en harika kızlardan birisin. Dedim bir kaç damla yaş gözlerimden akıp giderken.
-ne yapmalıyım? Bir yanım gitmek istiyo. Kaybolmak. Ama diğer yanım kal diyo. Savaş. Hem alex için hemde sizin için. Ama ben ne yapmalıyım? Bilmiyorum? Dedi burnunu çekerek.

Ayağa kalkarak melodiyide kaldırdım. Sonra koluna girip hana doğru döndüm ve birlikte ilerlemizi sağladım. Bir yanda konuşmaya başladım.
-gitmiyceksin. Biz neler atlattık bunu mu atlatamıycaz? Hem eğer alex gerçekten bu kadar düşmüşse olanları onun yanına bırakmıycaksın herhalde. Dedim bu sırada çoktan hana girmiş melodinin odasına doğru ilerliyoduk.
-emin değilim. Dedi. Göz yaşları sonunda azalmış olsada sesi titriyordu.
-emin ol. Hem ben yol arkadaşım olmadan devam etemem ki. Hem sen yiğenini kurtarmak istemiyomusun? Derken odaya girmiştik bile.
Melodiyi yatağına yönlendirerek yorganı kaldırdım. Yatağa yatan melodinin üzerini sıkıca örttüm ve bir adım geri çekildim.
-sen çok güçlüsün melodi. Unutma. Ve alexi sorgulamak senin hakkın. Sonrasına sonra bakarız. Ama sen kaçan taraf olmıyacaksın. Güçlü olan olacaksın. Anlaştık mı kardeşim? Dedim kararlı bir sesle.
Gözleri kapanmamak için savaşan melodi içten bir ifadeyle gülümseyerek başını salladı. Sonra gözleri yavaşca kapanırken yarı mırıltı halinde,
"teşekkür ederim ablam." dedi.