Chapter 36

266 14 0
                                    

"Little wolf, show our guests where the guestrooms are." utos ni dad kay Kaylee pagdating namin sa mansyon.

Madaling araw palang kaya naman inaantok pa sila. Maging ako ang medyo inaantok, pero gusto kong makausap sila dad. Ang dami kong katanungan.

Tumango si Kaylee at dinala yung tatlo sa guestrooms. Tumahimik ang living room. Lahat sila ay seryosong nakatingin sa akin.

"What's with the silence?" tanong ni Kaylee nang makabalik siya.

Lumapit sa kanya si mommy at hinaplos ang kanyang mukha. "Go to your room, Kaylee. You need to rest." nakangiting sabi niya dito.

Kumunot ang noo ni Kaye at tumingin sa akin. "What about Olivia?"

Tumingin si mommy kay dad na parang bang nanghihingi ng tulong. Lumapit ito sa kanila.

"We need to talk to your sister about something. Go rest." saad niya dito.

I bit my lower lip when he said the word 'sister'. Parang bumaliktad ang sikmura ko.

"You're going to have a family meeting without me?" Kaylee asked but no one answered. "Fine." inis na sabi niya bago pumunta sa aming kwarto at padabog na isinara ang pinto.

Nang tuluyan siyang maakaalis ay muling napunta sa akin ang atensyon ng lahat.

"So… I'm a Whitlock." I said bitterly.

Nagpalitan silang lahat ng tingin.

"Olivia, how did you know?" seryosong tanong sa akin ni dad.

Sigurado akong narinig nila ang lahat ng sinabi ko kay Jassy kanina.

"I did some research. I had my suspicion for days. I only confirmed them this morning." I answered. "How long have you known?" tanong ko at tinignan sila lahat isa isa.

"Since the attack 12 years ago." si uncle Kinley ang sumagot.

Napayuko ako. Matagal na nilang alam. At siguradong alam din ito ni uncle Harlan. Nanikip ang dibdib ko. He died protecting me, knowing that I'm that man's daughter. Hindi ko matanggap. Kung hindi dahil sa akin ay baka kasama pa siya ng kanyang pamilya ngayon. 12 years ago? The fire? It means dad didn't know that I was a Whitlock when he found me. I don't deserve them. I don't deserve their family name.

Lumapit sa akin si mommy at niyakap ako. "Little one, what are you thinking?" nag aalalang tanong niya sa akin.

"You're part of this family no matter where you came from, Olivia. We're sorry for not telling you." napaangat ang tingin ko kay dad. "But we don't regret it. We want to claim you as our own. You're a Sinclair, and you'll always be." matigas na sabi niya.

He really is Kaylee's dad. I can almost hear the frustration in his voice. He told Isaiah that his son is alive, but he refused to acknowledge me as Isaiah's daughter. He can easily tell him about me, but he didn't.

Mariin akong napapikit. "How did you find me, dad?"

I know that he found me after a war, but I don't know how. Lumapit siya sa akin at inilahad ang kanyang kamay.

"Let me show you." kalmadong sabi niya.

I know what he's thinking. He will use a head dive, another ability of a vampire, to let me inside his head. He wants to show me a memory.

Mom stepped back. I didn't hesitate to accept my dad's hand. He smiled at me.

I closed my eyes and I found myself in an unfamiliar place. Dead bodies are scattered around and there's fire everywhere. Nakita ko si dad na puno ng dugo ang buong katawan, but I know it's not his blood. Naglalakad siya paalis ng lugar pero bigla siyang napatigil, tila ba parang may nakuha ng atensyon niya. He used his vamp speed to search for something. May narinig akong isang pag iyak at sinundan iyon ni dad.

Bloodlines (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon