Chapter 32

240 13 2
                                    

Dinala ako ni Kaylee sa kwarto nila ni Val. Why is this always happening? Malalim ang kanyang mga pag hinga ngayon habang seryosong nakatingin sa akin. Mariin akong napapikit. Inihanda ko na ang sarili ko sa mga salitang maririnig ko. Pero nagulat ako nang imbis na makarinig ng mga sigaw ay naramdaman ko ang mahigpit at mainit niyang yakap. My whole body froze. I can feel her hand gently stroking my back.

"Kaye, I—"

"Don't talk."

Napalunok ako at natahimik. I thought she wanted to talk to me? Bakit ayaw niya akong magsalita?

Hinayaan ko nalang siya na yakapin ako hanggang sa tuluyang kumalma ang paghinga niya. After a few more minutes, she broke the hug and stared at me with her eyes slightly squinting.

"You can leave now." malamig na sabi niya at lumayo sa akin.

Napakunot ang noo ko. "What?" medyo gulat kong tanong.

She dragged me here saying she needs to talk to me then make me leave after giving me a long hug?

"You heard me."

Mas lalong napakunot ang noo ko. "You're not gonna scold me about what happened?"

Not that I want her to scold me, but this is so not her. Ang Kaylee na kilala ko ay nagwawala kahit sa mga malilit na bagay na ginagawa ko. What I did this time is serious and she just hugged me and now she wants me to leave? She's not making any sense.

"No, I won't. That would be pointless. You're just gonna do it over and over again. I'm tired of it." sagot niya.

Napaiwas ako ng tingin. She has a point. And I don't blame her for getting tired of my bullshits. I should be happy because I'm not gonna be scolded but my chest feels heavy instead.

"I'm sorry." yan nalang ang nasabi ko.

"Just go back to your new sister. I can see that you like her company more." she said in a bitter tone.

"Okay. And you should go back to your new boy toy. I can see that you love spending time with him." hindi ko din naitago ang kapaitan sa aking boses.

She clicked her tongue. "Yeah, I like being around him. He makes me feel comfortable."

Napasinghap ako sa sinabi niya. I suddenly feel nauseous. I think I'm gonna throw up any minute from now.

Sinamaan ko siya ng tingin. "And I don't?" seryosong tanong ko sa kanya.

"Yes, you don't." she answered. "My emotions are all over the place when you're around."

Pakiramdam ko ay tumakas ang aking kaluluwa mula sa aking katawan dahil sa kanyang sinabi. My hands are sweaty and my heart is pounding. I stared at her and she stared back. She took a step forward and I felt nervous all of a sudden. Napagtuloy siya sa paglapit hanggang sa ilang pulgada nalang ang natitirang distansya namin mula sa isa't isa.

"Can I hug you again?"

Ilang beses akong napakurap. "Are you on drugs?"

She just indirectly said a minute ago that she's not comfortable around me. And now she wants a hug? Literal na sumakit ang ulo ko dahil sa kanya. She's so confusing. Wala na akong maintindihan sa mga nangyayari.

Umirap siya sa akin. "Just tell me if you don't wan—"

Ako na mismo ang yumakap sa kanya habang natatawa. I set aside my other feelings and focused on how much I've missed her.

"God, I've missed you." wala sa sariling sabi ko.

"Liar." saad niya at niyakap ako pabalik. "You've been avoiding me. Why are you avoiding me?" pabulong na tanong niya.

Bloodlines (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon