Back To The Ocean [ EDITING ]

Kabanata 9

Painting

Morning came when daddy decided to visit me here at the hospital. Hindi niya kasama si mommy dahil nasa fashion show daw, kailangan eh dahil isa sa mga design niya ang ilalabas.

Hindi rin nakasama ang kambal dahil exam daw nila ngayon. Kailangan focus muna sa pag aaral kaya madalang na rin kung makapunta dito pero hindi naman nila nakakalimutang mag text or mag call saakin.

"Ang sabi ng doctor 2 weeks from now ay sisimulan na ang operation mo" my dad said

"Sa tingin mo dad.." napatigil ako saglit sa pagsasalita ng medyo naramdaman ko yung pagkirot ng ulo kaya agad akong napapikit dahil dun, hindi nagtagal ay agad din namang nawala.

"What it is, Princess?"

"Dad magiging okay pa kaya ako pagkatapos ng lahat na ito?" naiiyak na tanong ko kay daddy, ewan ko ba basta kapag ito ang usapan lagi nalang akong naiiyak. Siguro dahil kahit tanggap ko na mawawala rin ako dito sa mundo ay alam ko sa sarili ko na hindi ko pa kaya silang iwan... Oo tanggap ko na mawawala rin ako pagdating ng panahon pero diko pa talaga sila kayang iwan.

At tyaka may part din sakin na gusto kong gumaling hindi ko alam kong bakit, weird mang pakinggan kung bakit ko pa yun natanong pero yun talaga yung nafefeel ko.

Lumapit saakin si daddy at niyakap ako. "Oo naman ikaw pa ba? Diba sabi mo nga lalabanan mo ito... Yang sakit mo kasi sakit lang naman ito eh diba? Atyaka marami ka lang pangarap na gustong tuparin. Kaylangan mong magpagaling para saamin, at para sayo. Maliwanag ba?" mahinahong sabi ni dadhabang yakap ako.

"Pero daddy w-wala naman t-tayong kasiguraduhan kong pagkatapos nito ay magig-" hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko nang putulin ito ni daddy, at iniharap ako paharap sakanya and that.... i saw his teared eye looking at me straightly. But even though his sad and afraid too, you'll see in his eyes how determinasiyon and hope he has.

"Shhh.... magiging maayos ang lahat anak okay, just trust me. Huminto saglit si daddy at bigla siyang tumayo sa harap ko. Nagtataka akong tumingin sakanya, tatanungin ko na sana kong anong ginagawa niya nang bigla siyang magsalita.

"Nasaan na yung anak kong matapang? Hindi ikaw ang anak ko! Please umalis ka sa katawang ito!!." sabay tapat ni daddy saakin ng dalawang kamay niya na para bang sinasapian talaga ako. Kaya hindi ko maiwasang matawa sa ginagawa ni daddy kaya kahit papaano ay nabawasan yung lungkot ko.

"Daddy naman eh!!"

"O siya sige na, sige na. Titigil na" natatawang sabi ni dad kasabay nun ay ang pagtingin niya sa relo niya sabay tingin saakin.

"Mukhang kailangan ko ng umalis Zb may meeting pa kasi ako, hindi ko rin naman pwedeng i cancel yun dahil malaking investment ang nakataya doon, kaya mauuna na ako anak dadalaw nalang ulit ako dito sa susunod. Baka kasama ko na sila Zack at Zamiel pati narin ang mama mo."

"Sige lang dad. Don't worry about me, Nurse A will take care of me here i'm sure of that."

Dad smiled at me. "Glad to hear that."

At bago umalis si dad binilinan niya pa ako nang mga dapat kong gawin. And lastly he hugged me before he left me. Nurse A came to visit too and we talk a lot of things that happened these past few days. May kaunting drama pero nag
kakatawanan din sa huli.

Habang nag-uusap kami ay may biglang kumatok sa pinto kaya napatingin kami sa isa't isa ng may pagtataka.

Who's that?

"Meron ka bang inaasahang bisita ngayon?" yeah same question Nurse A

"I....don't.....know." putol-putol at mahina at mabagal kong sagot. "I think no? Hindi pwedeng ang kambal yan at sa pagkakaalam ko ay exam nila ngayon, si dad naman kakaalis lang. Kung si Yuki naman check up niya ngayon. Si Arah naman alam ko is busy siya dahil sa mga requirements niya. Baka na wrong room lang yan akala siguro dito yung room nung bibisitahin niya." mahabang sabi ko kay Nurse A