Joshia
"Kain na." Sabi nya at nagsimulang kumain sa harap ko.
We're at the cafeteria, he dragged me here and ordered a lot of foods. Tiningnan ko lang sya, walang balak galawin ang mga pagkaing inorder nya at ang binili ko ang sinimulang kainin na agad nyang napansin.
"Ayaw mo sa inorder ko? Sana sinabi mo ang gusto mong kainin." Sabi nito.
Tamad ko syang tiningnan, hindi alam kung sasagutin sya o hindi.
"I don't eat heavy foods at school." Sagot ko.
"Tsk. Sana sinabi mo. Sayang naman yung mga pagkain." Dismayado nyang sabi.
"Hindi ko naman sinabing iorder mo ako dahil may sarili akong pagkain." Giit ko.
Kumunot ang noo nya. "Pagkain na ang tawag mo dyan? Bata lang siguro ang mabubusog dyan."
"Guess I'm now a kid again." I simply replied.
Umismid sya at huminto sa pagkain. I felt uncomfortable when he just stared at me and do nothing. Bumuntong hininga ako at padabog na kinuha ang platito ng spaghetti at sinimulan yung kainin.
Walang imik kaming kumaing dalawa kahit na kanina pa kami pinagbubulungan ng mga estudyante. They're probably wondering why a nerd and a deliquent are eating snack together.
"I'm done." I told him after eating three of the foods he ordered.
Tumango sya at kumain pa rin. I don't know what to do so I just waited for him to finish his foods. Nakakagulat na naubos nya ang mga pagkaing inorder nya, minus the foods I ate but it's still plenty.
"Tara na?" Aya nya sakin matapos nagbayad.
I raised my brow. "What?"
He shrugged. "Maybe you want a walk to digest the foods you ate? Vacant nyo after break time diba?"
My eyes squinted. "How did you know?"
Ngumisi lang ito at hinila ako papunta sa garden. May taong nandito pero bigla na lang silang umalis ng makita nila kaming dalawa. They even whispered to each other how weird we looked together.
"Tara upo." Hinila nya ako paupo sa damuhan katabi nya.
We just stared at each other before he broke the silence. "You look cute."
Tinaas ko lang ang kaliwa kong kilay. Tinabingi nya ang ulo na para bang sinusuri ako pati na ang kaluluwa ko.
"Hindi ko alam kung bakit galit na galit sila sayo at sakin sila nahuhumaling. Baliktad ba ang pwesto ng utak nila?" Walang kwenta nyang tanong.
I scoffed and looked away. "What am I actually doing here?"
"Having a conversation with me? Don't you want to set our schedule?" He said.
"Schedule what? My anger?" I boredly said.
Suminangot ito. "Hindi ka naman galit kahapon ah, pero ginawa natin yun."
"It's because you looked pissed. And I'm just being a good schoolmate." I honestly said.
"Then be a good schoolmate everytime." He smirked.
I shrugged. "That will make everyone hate me more."
"Tsk. How about every dismissal? Like yesterday?" He suggested.
"No thanks. Nagexpired na ang pagiging good schoolmate ko." I declined.
Suminangot sya ulit. "MWF?"
I puffed a breath. "I'm very busy during that days."
"Then TTH." Ayaw nyang sumuko.
"I still can't, maaga ang trabaho sa ganyang araw." I reasoned.
![](https://img.wattpad.com/cover/312607114-288-k231783.jpg)