ភាគទី១៩+២០
"អាមីន?"
ជុងហ្គុកប្រមូលស្មារតីត្រឡប់មកវិញក៏បេាះប្រយោគមួយយ៉ាងឈ្លើយសមតែដាល់ចំកណ្ដាលមុខអោយប៉ោងស្ទុលត៎ាស
"អឺស ឈ្លើយណាស់អាឈ្លើយ នេះយើងបងថ្លៃឯងណា តិចអញអត់លើកប្អូនស្រីអោយអាឡូវ"
ជីមីនលើកដៃទះក្បាលជុងហ្គុកមួយដៃក៏ព្រេាះតែគ្រឺតនឹងសម្ដីរបស់គេពេក ព្រមទាំងបានគម្រាមមិនលើកជេស៊ូអោយទៅគេទៀត
"ហែងអត់លើកអោយស្មានជេស៊ូព្រមហ៎...យើងបានជេស៊ូយូរហើយ"
ជុងហ្គុកនិយាយបង្កប់ន័យធ្វើអោយជីមីនគេមិនយល់នូវអ្វីដែលជុងហ្គុកនិយាយ
"អញមិនយល់អីដែលហែងនិយាយទេ និយាយអោយត្រង់ៗមកវាថី?"ជីមីន
"អានេះភ្លើមែនប៉ុននឹងក៏មិនយល់ដែល យើងចង់បានន័យថាយើងនឹងជេស៊ូ....បែកឯងយូរយើងនឹកឯងណាស់ហ្វ្រេន ឯងសង្ហារជាងមុនឆ្ងាយណាស់ នឹកណាស់ នឹកណាស់"
ដំបូងជុងហ្គុកក៏ចង់និយាយបកស្រាយរឿងរបស់គេនឹងជេស៊ូ តែគេទុកអោយនាងបកស្រាយប្រាប់បងប្រុសរបស់ដោយខ្លួនឯង ជុងហ្គុកក៏ប្ដូរប្រធានបទមកធ្វើជានឹកជីមីន ហើយចូលមកឱប.ក.ជីមីនឡើងណែន ជុងហ្គុកឱបជីមីនដូចបន្លំសម្លាប់ជីមីនអញ្ចឹង ឱបរឹតឡើងអស់ម៉ាកម្លាំងដៃរបស់គេ
"ន៎ែ...ឯងចង់សម្លាប់យើងមែនហ៎ាសអាហ្គុក?ឆាប់និយាយភ្លាមកុំមកប្ដូរប្រធានបទ"ជីមីន
"យើងមិននិយាយឯងចង់ធ្វើស្អីយើង?"
ជុងហ្គុកសួរទៅជីមីនជាមួយនឹងទឹកមុខឌឺដង
"ចង់ធ្វើស្អីមែនហ៎េ យើងនឹងច្របាច់.ក.ឯងអោយនិយាយចេញមក"
មិននិយាយតែមាត់ទេជីមីនគេធ្វើពិតមែន ជីមីនហក់ទៅផ្ដួលជុងហ្គុកអោយដេក ហើយខ្លួនឡើងទៅជិះពីលើជុងហ្គុក ចាប់ច្របាច់.ក.ជុងហ្គុកអោយនិយាយចេញមកតែជុងហ្គុកមិននិយាយ
"ឯ..ឯង..ចង់..លេង..លេង..មែនទែន?"
ជុងហ្កុកនិយាយទាំងលំបាកលំបិន គ្រាន់រឿងប៉ុននឹហសេាះមកច្របាច់.ក.គេដែល
"អឺរ អញលេងមែន ឆាប់និយាយមកអញចង់ដឹង"ជីមីន
"បាន..."
ជុងហ្គុកនិយាយចប់ក៏ប្រឹងក្រោកជំនះកម្លាំងជីមីនហើយចាបជីមីនខ្លេដូចកីឡាកាស កម្លាំងជីមីនប្រៀបដូចកម្លាំងស្រមោចអញ្ចឹង សកម្មភាពរបស់ពួកគេទាំងពីរមិនផុតពីក្រសែភ្នែកអ្នកដែលលួចថតនៅមុខទ្វារឯណេាះទេ ជេស៊ូនាងឈរមើលពួកគេទប់សំណើចមិនចង់ជាប់ ធំៗជិតមានប្រពន្ធកូនអស់ហើយនៅមកប្រឡែងគ្នាដូចក្មេង
"អាហ្គុកលែង...ឈឺ..ឈឺ..អាចោល..លែង"
ជីមីនប្រឹងជំនះជាមួយទាំងលំបាកលំបិន តែជុងហ្គុកមិនព្រមប្រលែងគេទេ
"មិនលែង សប្បាយហ៎ា..."
ជុងហ្គុកនិយាយឌឺដងដាក់ជីមីន
"បានហីជុងហ្គុកស្លាប់បងប្រុស របស់អូនអីឡូវហើយ"
អាណិតបងប្រុសពេកជេស៊ូក៏ដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ ទៅឃាតជុងហ្គុក ពេលដែលឃើញជេស៊ូដើរចូលទៅ ជុងហ្គុក៏ប្រលែងជីមីន
"យូរហើយទើបមក នេះបើឯងមិនចូលមកទេ បងស្លាប់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃអនាគតប្ដីឯងជាមិនខានទេ"
ជីមីននិយាយជាមួយប្អូនស្រីរបស់ខ្លួនហើយក៏ងាកមក សម្លក់មុខជុងហ្គុក ជុងហ្គុកបានវាយចិញ្ជើមមួយចំហៀងឌឺជីមីនទៀត
"បើបងមិនធ្វើដាក់គេមុន គេក៏មិនធ្វើដាក់បងដែរ"
ជេស៊ូនាងឈរមើលនាងដឹងអ្នកណាអ្នកណាត្រូវ មិនត្រឹមតែមិននៅខាងបងប្រុសទេ នាងថាអោយបងប្រុសរបស់នាងទៀត ធ្វើអោយជុងហ្គុកកាន់តែបានចិត្ត
"កាន់ជើងគ្នាណាស់ណ៎..ឯងនឹងក៏ចឹងដែលអាហ្គុកយ័ត្នបែកចិញ្ជើម គ្រាន់ប្រាប់ទុកអោយហើយ"
"បាទ......បងថ្លៃ....."ជុងហ្គុកឌឺថែមមួយកំរិតទៀត
"ស៊ូបងមានរឿងចង់និយាយជាមួយឯង"ជីមីន
"រឿងអីបងប្រុស?"ជេស៊ូ
"រឿងឯងជាមួយអាហ្គុក"ជីមីន
"រឿងនឹងគឺ............"
ជេស៊ូនាងរៀបរាប់ពីអ្វីដែលកើតរវាងនាងនឹងជុងហ្គុកតាំងពីដើមរហូតដល់ចប់ ជីមីនហេតុតែចង់ដឹងរឿងប្អូន គេរៀបរាប់អោយស្ដាប់អង្គុយនៅឡើងស្ងៀម ស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់តាំងពីដើមរហូតដល់ចប់
"ខ្ជិលស្ដាប់ហ៎ាស អត់ប្រយោជន៍ ខាតតែពេល"
ស្ដាប់ជេស៊ូនិយាយចប់ជីមីនក៏បេាះមួយប្រយោគទៅ ធ្វើអោយជុងហ្គុកក្រឺតនឹងសម្ដីគេជាខ្លាំង
"អឺស..អឺស..ស្ដាប់គេនិយាយឡើងចប់ហើយ មកធ្វើឯងអីណាខ្ជិលស្ដាប់នាំតែខាតពេល"
អត់មិនបានជុងហ្គុកចូលទៅទះក្បាលជីមីនពីដៃនៅនឹងមុខជេស៊ូ
"អាជម្លើយ...ឯងហ៊ានលើកដៃទះក្បាលបងថ្លៃផងហី"ជីមីន
"យ៉ាង...."
ជុងហ្គុករកតបនឹងជីមីនហើយតែត្រូវជេស៊ូឃាត់
"ជុងហ្គុកមិនចេះហត់ទេហ៎េខាំតែគ្នាដូចឆ្កែហើយ បងក៏ដូចគ្នា"ជេស៊ូ
"ស្រឡះចឹងចេាះហែង នៅមិននៅអោយអនាគតប្រពន្ធដៀលលេង"ជីមីន
"ដូចតែគ្នាទេអាក្អូន មួយអនាគតប្រពន្ធមួយទៀតប្អូនស្រីបង្កើត"ជុងហ្គុក
"នៅដល់ណាទៀតខ្ញុំត្រូវការនៅសាងសងគ្នាពីរនាក់ប្រពប្ធខ្ញុំ ឆាប់ចេញទៅបងមីន"
ជុងហ្គុកនិយាយបែបសុភាពទៅជីមីនវិញ លែងឈ្លើយទៀតហើយដោយសារនៅជិតជេស៊ូ បើនៅឆ្ងាយឈ្លើយដូចដើម
"ជ្រេញណាស់"
ជីមីនតបហើយក៏ដើរក្រវីគូទចេញពីបន្ទប់បាត់ ទុកអោយជុងហ្គុកប្រឈមមុខជាមួយជេស៊ូ
"អូន....កុំសម្លឹងមុខបងចឹងមើស បងភ័យហ៎ាណ៎ា"
ជុងហ្គុកងាកមកប្រសព្វភ្នែកជាមួយនឹងជេស៊ូ ក៏ឃើញថានាងសម្លឹងគេមិនដាក់ភ្នែកសេាះ កែវភ្នែកគួរអោយខ្លាច
"ហាសហាៗៗៗ"
ជេស៊ូផ្ទុះសំណើចចេញមកក្រៅខ្លាំងៗព្រេាះតែឃើញទឹកមុខជុងហ្គុក ភ័យៗខ្លាចៗដូចទៅប្រព្រឹត្តអំពើខុសច្បាស់ចឹង
នាងគ្រាន់តែធ្វើមុខមុំាលេងចង់ដឹងថាគេខ្លាចនាងរឺក៏អត់
"អូនហ៎..."
"ទៅងូតទឹកទៅនឹងអាងបានចូលគេង"
"អត់ទេ បងទៅផ្ទះវិញហើយ"
"ទៅងូតទឹកអោយឆាប់"
"យាយស្រួលបួលបានត៎ាស ចាំបាច់សម្លុត មិនងូតទេសអត់ខោអាវស្លៀកដដែល"
"ទៅៗចាំអូនរៀបចំអោយ"
ជុងហ្គុកដើរចូលបន្ទប់ទឹកទៅសម្អាតកាយ ប្រើពេលត្រឹម១៥នាទីជុងហ្គុកក៏ដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកដោយមានត្រឹមតែកន្លែងរុំបិទបាំងល្វែងក្រោមរបស់គេតែប៉ុណ្ណេាះ ល្វែងខាងលើបញ្ចេញនូវដាច់ដុំប្រាំមួយកង់ទុកអោយជេស៊ូមើល តែនាងមិនមើលទេព្រេាះមើលសុំាហើយ ដើរចេញមកក៏មានជេស៊ូរៀបចំសំម្លៀកបំពាក់អោយគេរួចជាស្រេច
"នេះបងយកឈុតនេះទៅពាក់សិនទៅ"
ជេស៊ូហុចឈុតគេងយប់របស់នាងមួយឈុតដែលមានរូបតុក្កតាពណ៌ផ្កាឈូកមួយទៅអោយជុងហ្គុក
"ងាប់ហី មើលឈុតអោយបងពាក់អូនគិតអីនឹង?អត់ទេមិនពាក់ទេ"
ពេលដែលឃើញជេស៊ូហុចឈុតមកអោយជុងហ្គុកសែនហួសចិត្តអោយគេពាក់ឈុតរបស់នាង តូចកាញិបៗហើយមាឌគេឡើងឌាំងអោយពាក់ឈុតអច្ចឹង
"យកទៅហាមប្រកែក"
"យកក៏បាន"
ជុងហ្គុកយកឈុតពីដៃនាងហើយដើរចូលទៅបន្ទប់ទឹកបាត់
"រួចរាល់ហើយ"
ជុងហ្គុកដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកមកវិញមានឈុតគេយប់ពណ៌ផ្កាឈូករូបតុក្កតាមកជាមួយ ជេស៊ូដែលអង្គុយលើពូកចុចទូរសព្ទងាកមកឃើញគេជុងហ្គុកស្លៀកឈុតនេាះនាងចង់តែសើចអោយណាណីទេ តែនាងមិនសើចទេសុខចិត្តទប់
"ឈរនៅអោយស្ងៀម"
ជេស៊ូបង្គាប់អោយជុងហ្គុកឈរនៅអោយស្ងៀម ហើយខ្លួនទាញទូរសព្ទមកថត
"ជេស៊ូឈប់ថតភ្លាម"
ពេលដែលឃើញជេស៊ូនាងទូរសព្ទមកថតជុងហ្គុករត់សំដៅទៅរកនាងយកទូរសព្ទចេញកុំអោយនាងថតគេ តែគេតាមមិនទាន់នាងឡើយ
"ឈរនៅអោយតែស្ងៀមទៅ ញញឹមផង"
ជេស៊ូដាក់កំហិតអោយជុងហ្គុកនៅអោយស្ងៀមសម្ដីកាចរបស់នាងធ្វើអោយជុងហ្គុកនៅមួយកន្លែងមិនហ៊ានកម្រើក ប្រឹងញញឹមទាំងចិត្តមិនចង់
"ធ្វើបាបបងអោយហើយទៅពៅមាស តិចទៀតអូនមិនរួចខ្លួនទេ"
ជុងហ្គុកខាំមាត់និយាយក្នុងចិត្ត ពេលនេះសុខចិត្តបើកដៃអោយនាងធ្វើបាបគេ តែបន្តិចទៀតនាងមិនរួចខ្លួនពីគេវិញទេ
"ធ្វើមិខខ្ចូតផង"
ជុងហ្គុកក៏ព្រធ្វើតាមនាងប្រាប់គ្រប់យ៉ាងដូចដែលគេបាននិយាយអញ្ចឹង ពេលនេះគេអោយនាងធ្វើបានគេសិនតែបន្តិចទៀតដល់វេនគេវិញហើយ
"បានហើយ អូនទៅងូតទឹកសិនហើយប៊េប៊ី ជុប៎"
ជេស៊ូញញឹមមានប្រៀបជាងអ្នកម្ខាងទៀត មុននឹងដើរចេញទៅឆ្លៀតច្បូចមាត់អោយជុងហ្គុកទៀត
"ទៅអោយលឿនទៅស្រីតូចចេញមកវិញមិនរួចខ្លួនទេ"
ជុងហ្គុកនិយាយក្នុងចិត្តញោចស្នាមញញឹមចុងមាត់ ជុងហ្គុកឡើងទៅអង្គុយនៅលើគ្រែហើយទាញសៀវភៅយកមកអាន រង់ចាំជេស៊ូចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញ
"នៅមិនទាន់គេងទៀត កូនទន្សាយ..."
ជេស៊ូចេញមកពីបន្ទប់ទឹកវិញដោយស្លៀករ៉ូបដៃតូចមួយសរសៃវាលដើមទ្រូងខ្លីត្រឹមកំភ្លៅ បញ្ចេញសាច់សខ្ចីដូចបណ្ដូលចេក ជុងហ្គុកងាកមកមើលនាងឡើងភ្លឹក រាងកាយរបស់នាងគេមើលមិនចេះជិនណាយ
"ជុជុ....ញាក់សាច់ប្រកាច់ពេញវត្ត"ជុងហ្គុក
"នៅនឹងហើយ អូនចុះទៅយកទឹកដេាះគោមួយភ្លេត"ជេស៊ូ
"អញ្ជើញ"ជុងហ្គុក
"ណេះញុំាទៅហើយចូលគេង"
ជេស៊ូមកវិញមានកាន់ថាសដាក់ដេាះគោពីរកែវមួយសម្រាប់ជុងហ្គុកនឹងមួយទៀតសម្រាប់នាងខ្លួនឯង
"អូនចង់ទៅណា?"ជុងហ្គុក
"ទៅលាបសេរ៉ូមបំប៉នស្បែកសិន ទើបចូលគេង យ៉ាងមិច?"ជេស៊ូ
"ត្រូវការអោយបងលាបអោយអត់?"ជុងហ្គុក
"មិនបាច់ទេ គេងទៅ"ឆ្លើយប្រាប់ជុងហ្គុកហើយជេស៊ូដើរទៅអង្គុយនៅមុខតុតុបតែងខ្លួនរបស់ខ្លួនយកលេមកលាបលើស្បែក
"គេងបាត់"
ជេស៊ូលាបលេនឹងសេរ៉ូបំប៉នស្បែករួច ក៏ឡើងមកលើគ្រែដើម្បីគេង ឡើងមកដល់ក៏ឃើញថាជុងហ្គុកគេងលក់បាត់ហើយ
"អូនជិតឆ្កួតនឹងសម្រស់បងហើយ មនុស្សប្រុសស្អីស្អាតរកកន្លែងទាស់គ្មាន"
ជេស៊ូចូលទៅសម្លឹងមុខរបស់ជុងហ្គុកព្រមទាំងយកដៃចុចចុងច្រមុះរបស់គេទៀត នាងសរសើរពីសម្រស់របស់គេមិនបាត់មួយមាត់ទេ ជេស៊ូឱនសម្លឹងមុខរបស់គេដោយគ្មានការប្រុងប្រយត្ន័លេចនូវគល់ទ្រូងរបស់ ជុងហ្គុកគេមិនទាន់គេងលក់នេាះទេ គ្រាន់តែធ្វើអោយជេស៊ូមានចំណាប់អារម្មណ៍តែប៉ុណ្ណោះ គេបើកភ្នែកព្រឹមៗសម្លឹងមើលទ្រូងរបស់នាងលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ
"ទ្រាំមិនបានទេ"
ជុងហ្គុកទាញភួយយកមកគ្របធ្វើអោយជេស៊ូនាងភ័យស្លន់ស្លោ មនុស្សកំពុងភ្លឹកសុខៗមិនស្រែកហើយទាញភួយមកគ្របទៀត ជុងហ្គុកចាប់ថើបនាងគ្មានចន្លេាះ
"ជុងហ្គុក ណាខោអាវបង មិនបាន.ននគោគបែបនេះ?"ជេស៊ូនាងទើបតែចាប់អារម្មណ៍ខ្លួនរបស់ជុងហ្គុកដែលគ្មានសម្លៀកបំពាក់នៅនឹងខ្លួន
"ដេាះបេាះចោលអស់ហើយពិបាកស្លៀកណាស់ ចង្អៀត"
ជុងហ្គុកប្រាប់នាងហើយក៏អោនថើបញីញក់នាងទៀត ជេស៊ូរមីករមួលខ្លួនពេញពូកព្រេាះតែរសើបពេក
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី🌤️
"តុក~តុក~អាហ្គុក~ជេស៊ូ"
ជីមីនមកគេាះទ្វារបន្ទប់របស់ជេស៊ូហើយដាស់ជុងហ្គុកនឹងជេស៊ូ នេះម៉ោងប្រាំបីប្រាំបួនហើយមិនទាន់ក្រោកទៀត ខ្ជិលអោយអ្នកបម្រើមកដាស់ ជីមីនជានាក់មកដោយខ្លួនឯងវិញទាន់ចិត្តជាង
"ហ៊ឹម....មានការអីបងថ្លៃ...ហ្ហាយយយ.."
ឮសម្លេងគេាះទ្វាររំខានខ្លួន ជុងហ្គុកក៏ទាញកន្សែងមកស្លៀកហើយទៅបើកទ្វារទាំងភ្នែកបើកមិនរួច
"ហីនេះវាយ៉ាងមិចឯងនឹង បានដេកមិនពាស់ខោអាវបែបនេះ"
"ខ្ជិលស្លៀកក្ដៅស្អុះពេក សម្រេចការមានការអីនិយាយលឿនៗមក មិនទាន់អស់ងងុយផង"
ជុងហ្គុកឆ្លើយជាមួយជីមីនហីៗ
"ហើយយប់មិញឯងដេកម៉ោងប៉ុន្មានបានម៉ោងប្រាំបីប្រាំបួនហើយមិនទាន់អសងងុយទៀត"ហីជេស៊ូគេងអត់ស្លៀកពាក់ទៀត?"
ជីមីនសម្លឹងទៅក្នុងបន្ទប់ក៏ឃើញថាជេស៊ូគេងមានត្រឹមតែភួយគ្របដណ្ដប់ត្រឹមទ្រូងនាងក៏សួរទៅជុងហ្គុកទៀត
"កាត់ន័យយល់ខ្លះទៅលោកបងថ្លៃ ខ្ជិលបកស្រាយណាស់ ទៅដេកវិញហើយ"ជុងហ្គុក
"ត៎ាប្អូនយើងមានកូនមុនការស្លាប់ជាមិនខានទេឯង"ជីមីន
_____
ជួបគ្នាថ្ងៃស្អែកណា💜
