Road

500 17 0
                                    

Chapter 7

"Sir, ikaw nalang ho ang pag-asa naming mahihirap."

Napakurap-kurap ako sa isang ginang na sinadyang puntahan si Papa para humingi ng tulong. I was standing beside my mother when I unintentionally overheard their conversation.

My father held her hand and say something. Hinila na ako ni Mama pababa para tumulong sa mga kadarating lang na merchandise at ipapadala sa heardquarters.

"I'm going with your father, Joyce. Ikaw muna bahala dito sa bahay."

Ngumuso ako at medyo nalungkot na mababagot na naman ako mamaya. At alam kong sa mga susunod na araw at buwan, mas magiging busy sila at mapapadalas ang pag-iwan nila sa akin dito. I can't go with them dahil may mga kailangan akong asikasuhin. Malapit na kasi ang elekdyon kaya tutok na tutok na sila sa panliligaw ng mga tao.

"That woman... namatayan siya ng asawa."

Natigilan ako. Hindi na rin naman bago sa akin na may mga taong humihingi ng ayuda o abuloy kay Papa. Kilala kasi nila ito at alam na hindi tatanggihan ang humihingi ng tulong. One of my father's nature is to help someone or maybe... everyone. He's too kind kaya hindi ko rin alam kung sincere ba 'yung ibang lumalapit sa kaniya o hindi.

"Siguradong tutulungan siya ni Papa." I said as I transferred some shirts in a box.

Ngumiwi si Mama at bahagyang natawa. "Hindi ko nga alam kung totoo bang kailangan nila ng tulong o inaabuso lang nila ang kabaitan ng Papa mo. Some people will abuse you if you're too good," aniya na para bang may pinapatamaan.

"But people will judge and hate you if you're not."

"I don't care if people will die hating me. Basta ayoko sa mga taong umaabuso sa kabaitan ng isang tao."

Maybe my mother was right. No matter how good you are and trying to be, people will find a reason to hate you. You can't please them to like you and spit hate everywhere... and anytime. They believe in their own truth. They won't give you a benefit to doubt, as if they were really stating all the facts. My mother also said that it's very exhausting to prove yourself in a truth when people lived and believe of what is lies.

On that day, tinawagan ko kaagad si Vina bago paman makaalis sila Papa. Habang hinihintay siya, nakahiga lang ako sa kama habang nagscro-scroll sa facebook ko. I decided to change my profile picture after I scanned my album. I was wearing my blue shirt and holding a blue balloon. It was purely aesthetic. Picture ko 'yun noong huling rally na nandaluhan ko at ngayon ko lang naisipang i-edit at gawing display picture ko.

Maraming nag comment, of course. My DSSC friends and blockmates commented too. Ilang minuto lang mula noong pinalitan ko 'yun, nasa 145 likes na agad. May mga nagreact naman na dating schoolmate ko sa National Highschool. Nag react pa nga 'yung ex-fling ko na ngayon ay nasa DSSC din at ngayon ay naging varsity player. Pero sa 145 likes na 'yun, napansin ko kaagad ang pangalan niya.

Napakurap-kurap ako siyempre. Napadapa ako sa pagkakahiga at sandaling napakagat sa kuko ko. I got nervous and a little bit... excited. I clicked his name and saw his timeline.

Simon Florendo (Timothy the-third)

Que será, será. Registered Pharmacist.

Your medicine. Check your dose.

Graduated at University of Immaculate Conception, Bonifacio.

Studied Pharmacy at University of the Immaculate Conception

Went to University of Mindanao

Studied Bachelor of Science in Civil Engineering.

Followed by 46,876 people

In the Middle of Nowhere (Love Boundaries Series #1) COMPLETEDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon