In the Middle of Nowhere (Love Boundaries Series #1) COMPLETED

Sorry

Warning: Abortion 

Chapter 20

My heart missing a beat as she held my hand amd came closer to me. Umabot sa buto ang takot ko. Takot na takot ako. Sinenyasan ako ng matandang pumwesto sa isang lumang higaan.

The old woman smiled at me and it creeps me out. Mas lalo akong natakot sa awra niya. Pumikit ako at naramdaman ang pagkabog ng dibdib ko. I'm so afraid to open my eyes. To see all of this. Buong buhay ko, ngayon lang ako nakaramdam na parang hihiwalay ang kaluluwa sa katawan ko dahil sa takot. Tumutulo ang luha ko nang nakapikit and bit my lip to keep myself calm. I kept crying... like it was my defense mechanism to fight over my fear.

Nanatili si Vina sa labas dahil ayokong dumagdag siya sa iisipin ko. Alam kong hindi siya sang-ayon sa desisyon ko kaya mas mabuti na hindi ko nakikita ang disappointed niyang expression sa akin. This is a sin. I know that. Alam kong walang kapatawaran ang gagawin ko... pero mas hindi ko ata mapapatawad ang sarili ko kung ipipilit ko 'to. I don't know anymore. Naguguluhan ako. A part of me saying, it was my impulsive decision.

"Oh..." Napaigtad ako nang naramdaman ang malamig at mabigat na palad ng matanda sa tiyan ko. "Hija, iangat mo nga ang damit mo."

I pursed my lips. Suminghap ako at dahan-dahang iniangat ang damit ko gaya ng gusto niya. I saw how she smirked and pressed my tummy a bit with force kaya mas lalo akong napapikit. Nanginginig ang mga kamay ko.

"Oh... my, my, my... kay lungkot na bata naman," she whispered. Lumipat ang pagkakahaplos niya sa kabilang gilid. I moved a bit. "Hmmm... nararamdaman kong magiging malusog siya kaya medyo matatagalan tayo ha... at mas masakit 'to, hija." She smiled at me. "Huwag kang mag-alala at may ipapainom ako sa iyo."

My mouth parted at halos masugat ang labi ko sa pagpipigil kong humagulgol. Hindi ko na alam kung ano ang gusto ko. Naprapraning na ako. Tumayo ang matanda para kunin ang nasabing gamot. Halos hindi mapirme ang dibdib ko sa pag galaw dahil sa kaba. Halos bumara na ang kung ano sa ilong ko dahil sa iyak.

Bumalik siya nang may hawak na isang bote na may halamang ugat. Nagsalin siya sa baso nu'n at dahan-dahang pinaamoy sa akin ang nakakasukang aroma na 'yun.

"Ikakahina ng kapit... kapag ininom mo ang gamot na iyan. Sige na... inumin mo na para kahit papaano ay magiging madali sa iyo lahat ng 'to."

Umahon ako sa pagkakahiga at inayos ang damit ko. Iniabot ko ang tasa at dahan-dahang sumimsim nu'n. Hindi ko nagustuhan ang mukha nu'n. It looks like... inumin ng mga witches na madalas kong makita sa mga pelikula. I also don't like the smell pero pinagtiisan ko 'yun para mahigop lang ng bibig ko.

I closed my eyes. Inisip na tama 'to.

Inisip ko lahat ng magiging dulot ng desisyon 'to. It's for my own good. It will benefit me.

But... I can't swallow it. Halos ayaw gumalaw ng lalamunan ko para lang malunok iyon.

I just can't. Oh god!

Binalik ko sa tasa ang hinigop ko kanina. It was disgusting! The old woman looked at me, nagtataka kung ano ang ginagawa ko. Umawang ang bibig niya at napatingin sa tasa ko.

"A-Anong—"

Umahon ako sa pagkakahiga. "Oh God! I'm sorry!" I shouted. Inilayo ko sa akin ang tasa. I set it aside. Humagulgol ako. "I'm sorry! Oh god! I'm sorry! I won't do it... I can't!" I cried loudly at halos ikawala ng boses ko 'yun.

Agad na pumasok si Vina sa kwarto. She was surprise because of my cries. Her lips parted more when she saw me touching my tummy so tight kaya agad niya akong dinaluhan.