တက်ီက်ီတက်ာက်ာေအာ္ျမည္ေနတဲ့ငွက္ကေလးေတြေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းအိပ္ေနရာမွႏိုးလာခဲ့သည္။မေန႔ညတုန္းက
ေဂ်ာင္ကု နဲ႔သူအခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီးေဆြးေႏြးခဲ့ရၿပီး သူ႔ဗိုက္
ကေလးထဲမွာေနာက္ထပ္ကေလး ေလးတစ္ေယာက္း႐ွိေန
ၿပီမွန္း သိလိုက္ရျပန္သည္။ဒီကေလးကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး
ေဂ်ာင္ကု က သူ႔ကိုအပီခ်ဳပ္ကာပင္လယ္ျပင္ကိုျပန္လႊတ္ေပး
ေတာ့မည္မဟုတ္ေတာ့။ထယ္ေယာင္းအတြက္ အိမ္ႀကီး
ထဲတြင္ေရကန္အက်ယ္ႀကီးတည္ေဆာက္ေပးထားၿပီး
ထယ္ေယာင္းစိတ္႐ွိတိုင္းစိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေရကူးလို႔
ရတယ္တဲ့။
ထယ္ေယာင္းကဆံု းျဖတ္ခ်က္ကိုအေသအခ်ာခ်ေသးသည္မ
ဟုတ္။သူကသူ႔အေပၚဆက္ဆံမဲ့ေဂ်ာင္ကုအေျခအေနသ
ေဘာထားကိုေစာင့္ၾကည့္ေနဦးမည္သာ။အရင္ဘဝကလို
သူ႔ႏွလံုးသားအားနာက်င္ေစခဲ့လ်ွင္အခ်ိန္မေရြးကေလးေလး
ကိုေခၚကာပင္လယ္ထဲသို႔ျပန္သြားမည္သာ။
ေရသူမ်ိဳးႏြယ္တစ္ေယာက္ကလူသားေတြလိုျပဳမူေနထိုင္
ဖို႔ခက္ခဲေပမဲ့ ဗိုက္ထဲကပုစိေလးေၾကာင့္႐ွင္သန္ေနထိုင္
ဖို႔ကိုႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ဒါက ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ
ၾကာမွေစာင့္စားၿပီးမွထပ္မံခ်ည္ခဲ့ေသာသံေယာဇဥ္ႀကိဳးေသး
ေသးေလးအတြက္ထယ္ေယာင္ းၾကည္ႏူးရျပန္သည္။
ေနာက္တစ္ခါေဂ်ာင္ကုသူ႔အနားမွာမ႐ွိရင္ေတာင္ဒီေသး
ေသးေလးေၾကာင့္အထီးက်န္အားမငယ္ရေတာ့ဘူးေပါ့။
ထယ္ေယာင္းအေတြးလြန္ေနခ်ိန္ကြၽီကနဲတံခါးဖြင့္သံၾကား
လိုက္ရၿပီးေဂ်ာင္ကု ဝင္လာသည္။
"ေကာင္းေသာမနက္ခင္းေလးပါ..ကိုယ့္အခ်စ္ေလး"
ခ်ိဳခ်ိဳသာသာႏူတ္ဆက္ၿပီးတဲ့ေနာက္တြင္ေဂ်ာင္ကု ကသူ
ယူလာတဲ့ပစၥည္းကိုထုတ္ျပလာသည္။ဒါက ကိုယ္ဝန္႐ွိ
မ႐ွိးဆီးစစ္တဲ့ဟာျဖစ္ၿပီးထယ္ေယာင္းကဒါကိုသံုးတတ္ဦး
မည္မဟုတ္ပါ။
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ဗိုက္ထဲက ရင္ေသြးေလးအတြက္ ေဆးခန္း
ျပကာဗိုက္အပ္ဖို႔လို႔ၿပီးထယ္ေယာင္းရဲ႕မတူတဲ့ဗီဇေၾကာင့္
ေဂ်ာင္ကု သူမ်ားထက္ပိုကာဂ႐ုစိုက္ေပးရမွာေတာ့အမွန္
