ေရသူေတြရဲ႕တိုက္ခိုက္လိုမူ႔ရန္လိုစိတ္ေၾကာင့္ပတ္ဝန္းက်င္
ေရထုသည္ခက္ထန္လာရသည္။ဆယ္ေယာက္သာသာ႐ွိ
တဲ့ေရသူေတြသည္မတူညီေသာခံယူခ်က္မ်ားျဖင့္တစ္ေယာက္
နဲ႔တစ္ေယာက္ရန္လိုစြာစိုက္ၾကည့္လာသည္။တစ္ဖက္မွာေတာ့
နီရာႏွင့္ဟန္တာတို႔တိုက္ခိုက္မူ႔မွာပိုလိုပင္ ရက္စက္လာၿပီး
ေရသူထီးဟန္တာရဲ႕ငါးဆူးေတာင္ေတြသည္သံလိုခြၽန္ထက္
ေနကာနီရာ့အားဒဏ္ရာ ရေစသည္။နီရာ့ကလည္းမခံ...သူမ
၏ေကြးေကာက္ေနေသာလက္သည္းခြၽန္မ်ားအျပင္သြားစြယ္
ေတြနဲ႔ပါျပန္တိုက္ခိုက္သည္မို႔ေရေအာက္ၾကမ္းျပင္ထက္ေရ
သူတို႔၏ရန္ပြဲမွာထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာေကာင္းလွသည္။
ထယ္ေယာင္းမွာ ထိုျမင္ကြင္းႀကီးေၾကာင့္စိတ္သက္ရာရမေန။
သူက အစကတည္းကသင္းကြဲေရသူတစ္ေကာင္ပါ။သူ
လူေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ႏြယ္မိလို႔ေရသူေတြဒုကၡေရာက္
ႏိုင္တာကိုလည္းသိပါသည္။သူလည္း အစကလူသားေတြနဲ႔
ပတ္သတ္ဖို႔အစီအစဥ္မ႐ွိ။အျဖဴေရာင္သေဘၤာႀကီးရဲ႕
အေပၚထပ္တြင္မတ္တပ္ရပ္ေနေသာေဂ်ာင္ကုကိုမျမင္ေတြ႔
စဥ္တုန္းက လူသားေတြနဲ႔ေရာယွက္ဖို႔အစီအစဥ္မ႐ွိေသာ္
လည္းထိုသေဘၤာႀကီးေပၚေဂ်ာင္ကု ပါလာမွန္းသိေသာအခါ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအခ်စ္ေတြနဲ႔လြမ္းလာခဲ့ရတဲ့မ်က္ႏွာေလးမို႔
အရဲစြန္႔ကာသေဘၤာႀကီးနားထိခိုးၾကည့္မိသည္။
ဒီအတိုင္းေလးဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွမ႐ွိဘဲတိတ္တိတ္ေလး
ေငးၾကည့္ေနရံုေလးသာေက်နပ္မိခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္..ကံၾကမၼာကေရစက္ဆိုးအားဖန္တီးေပးလိုက္ခ်ိန္
ေဂ်ာင္ကုပင္လယ္မွာမုန္တိုင္းေၾကာင့္ေလွငယ္တိမ္းေမွာက္ခဲ့သည္မို့ထယ္ေယာင္းထပ္ၿပီးပုန္းခိုးေနရန္မသင့္ေတာ့သည္
ကားေဂ်ာင္ကုအားကယ္ဆယ္ခဲ့သည္။လူသားေတြကို အႏၱာရယ္မ်ားသည္ဟုသတ္မွတ္ထားေသာေရသူေတြမွာ ထိုအခ်င္းအရာကိုမေက်နပ္က်။အခ်င္းခ်င္းစိတ္ဝမ္းကြဲကာေသြးထြက္သံယိုျဖစ္သည္အထိသတ္ပုတ္ၾကသည္။ေဒါသေၾကာင့္ ငါးအျမႇီးႀကီးေတြကလည္း
ေရထုထည္အားတစ္ဗြမ္းဗြမ္း႐ိုက္ကာ ျမည္ဟီးေနေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းမွာသူ႔အတြက္နဲ႔ဒီလိုေတြေသြးကြဲကုန္တာ
ေၾကာင့္အျပစ္႐ွိသလိုခံစားလာရသည္။ေနာက္ၿပီး..
ေရေအာက္ကအသားစားသတၱဝါေတြက ေသြးနံခံကာ
အမဲလိုက္သည္မို႔ ဒီထက္ပိုအေျခအေနဆိုးမသြားခင္နီရာ
နဲ႔ဟန္တာျကားဝင္ရပ္လိုက္သည္။
