တစ္ေန႔လံုးတစ္ညလံုးေဂ်ာင္ကုအဖ်ား႐ွိန္နဲ႔ေမ့ေျမာေနသည္။သူ႔ရဲ႕ေဝေဝဝါးဝါးအေတြးအာရံုထဲမွာ...ၾကည္လဲ့ေနေသာ
ေရျပာအို္င္ႀကီးေဘးကမ္းစပ္သစ္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္တစ္
စံုတစ္ေယာက္ႏွင့္မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ခ်စ္ရည္လူးေနမိသည္။
ေနာက္ၿပီး...ထိုတစ္စံုတစ္ေယာက္ကအျခားလူမဟုတ္သူ
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ဆံပင္ျပာနဲ႔ေကာင္ေလးပင္။သူ ့ေအာက္တြင္
ဆံပင္အျပာေရာင္ႏွင့္အလွပိုင္႐ွင္ေလးမွာတစ္အင့္အင့္နဲ႔
ငိုညည္းေနၿပီးသူျပဳသမ်ွႏုေနရေတာ့သည္။ေဂ်ာင္ကု၏စိတ္
သည္အ႐ိုင္းဆန္လာၿပီး တစ္ခ်ီၿပီးတစ္ခ်ီတစ္ခါၿပီးတစ္ခါ
ေႏြးေထြးေနတဲ့တြင္းေပါက္ေလးထဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ၿပီးဆံုးခဲ့
သည္။ဒါႀကီးကအိမ္မက္ႀကီးဆိုေပမဲ့လက္ေတြႀကီးလိုမဟား
တရားေကာင္းလြန္းလွသည္။
ေဂ်ာင္ကုႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးေခြၽးေတြရြဲ
နစ္ကာပင္ပန္းေမာဟိုက္ေနသည္။ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚ
မွာဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔လဲေလ်ွာင္းေနတဲ့သူ႔ပံုစံမွာအနည္းငယ္
ကို႔႐ို ့ကားယာႏိုင္လွၿပီးေျမျပင္ထက္တြင္ေျမာက္ျမားစြာေသာ
ၿပီးဆံုးျခင္းအရည္ေတြပ်ံက်ဲေနသည္။ နဖူးထက္ကစိုစိ
စိအရာကိုစြဲဖယ္လိုက္ေသာအခါအျပာေရာင္ေရစိုအဝတ္စေလး။ဒီအဝတ္စေလးက ေကာင္ေလး၏အက်ီအစေလးမို႔
ေဂ်ာင္ကုနဖူးေၾကာေတြက်ံဳ႕မိသည္။ဘာေတြျဖစ္သြား
တာလဲဆိုတာသူအမွီလိုက္လို႔မရ။
ညတုန္းကအိမ္မက္လိုလိုဘာလိုလိုကိစၥေတြကေရာ..
အျပင္မွာသူ႔နဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕ၾကားတစ္ကယ္ျဖစ္သြားခဲ့တာ
လား။ေဂ်ာင္ကု စိတ္လူပ္႐ွားမူ႔ေၾကာင့္အာေခါင္တစ္ခုလံုး
ေျခာက္ေသြ႔လာကာခ်က္ခ်င္းပင္းအိပ္ေနရာမွကမန္းကတန္း
ထရင္းေကာင္ေလးအားအေျပး႐ွာေတာ့သည္။
မနက္အေစာပိုင္းမို႔ေနပင္ေကာင္းေကာင္းမထြက္ေသး။ပင္
လယ္ျပင္သည္လိူင္းေလၿငိမ္သက္ကာအင္မတန္မွေအးခ်မ္း
လွသည္။ေကာင္ငယ္ေလးသည္ သဲေသာင္ျပင္ထက္ အက်ီ
အစုတ္အျပဲမ်ားနဲ႔ငုတ္တုပ္ထိုင္ေနၿပီး မလူပ္မယွက္ၿငိမ္သက္
ေနသည္။ေဂ်ာင္ကု၏ႏွလံုးမွာအျပင္သို႔ခုန္ထြက္ေတာ့မဲ့ပံု။
ရည္းစားေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ထားခဲ့ဖူးေပမဲ့တစ္ခါ
မွအိ္ပ္ယာေဖာ္အျဖစ္နယ္ကြၽံခဲ့သည္မ႐ွိ။
