Zamanın, kime dost, kime düşman olacağı bilinmez. Aynı zaman kimine saniyeler gibi sürerken kimine ise saatler gibi gelirdi. Nerde ,kiminle ve nasıl olduğuna göre uzayıp kısalırdı.
Sasuke içinse arada gibiydi. Zaman bir türlü geçmiyor gibiydi ama saatler , günler, haftalar geçiyordu. Minik sarışının kollarının arasından gidişinin 16. günüydü ve zamanda onunla gitmiş gibi hissediyordu. Giden sadece zamanda değildi, gülüşü, huzuru, uykusu da minik çocukla gitmişti.
Uyuduğu uyku değildi artık, yorgunluktan ve uykusuzluktan oluşan baygınlıklardı. Gece gündüz çalışıyordu, okuyordu. Kendini geliştirmek için nefretini kullanıyordu. Tıpkı abisinin dediği gibi yapıyordu.
Naruto içinse bambaşkaydı. Geceleri yalnız kaldığında o sessizlik ve karanlıkta zaman da duruyordu. Bir gün sasukenin onu alacağının hayalini kurarak uyuyordu, ağlayarak uyanıyordu.
Buradaki garip tipli insanlar ona iğreti ile bakmıyordu, ama bakışlarında garip his narutoyu geriyordu. Korkusunu gizlemek için agresif davranışlar sergiliyordu.
Sasukeyi görmek için yalvardığında yediği tokat yüzünden artık hepsine küsmüştü de. Çok gülen çocuk artık gülmüyordu. Ramen yemeği de bırakmıştı.
Sasuke yemediğini ve çok mutsuz olduğunu görse ona çok kızardı biliyordu ama içinden gelmiyordu işte.
Sürekli öfkeli hissediyordu, konohada yaptığı yaramazlıkları misliyle burda uyguluyordu. Belki ona bakmaktan vazgeçerler ve sasukeye geri götürürler diye elinden geleni yapıyordu. Kabul edilemek için değil reddedilmek için çabalıyordu.
Siyah gökyüzünde parlayan büyük aya baktı. Sessiz sessiz dökülen göz yaşlarına bir damla daha eklendi.
Camı açıp esen sert rüzgarı yüzünde hissetti. Derin bir nefes aldı belki sasukenin kokusunu alırım diye. Ama boşuna bir çabaydı.
Gözlerini yumup buruk bir tebessümle camı kapattı.
Söz vermişti, geleceğini söylemişti. Sarışın da bu söze inanıyordu ve bekliyordu.
---
Sonuda başarmıştı, onları kendinden bıktırmıştı ve bırakmalarını sağlamıştı. Sasukesine geri verilecekti.
Hepsinin yüzü asıktı, avluda öylece bekliyorlardı. Naruto ise heyecandan bacaklarının titremesine engel olamıyordu. Yüzünde uzun zamandır olmayan bir gülümseme ile bekliyordu.
Sessiz bekleyiş sona erdi.
"Çok mu beklettim."(?)
Parıldayan mavi gözleri yanındaki siyah gözlüğe döndü, sasukeden sonra gördüğü en siyah gözler onunkilerdi.
"Beni sasukeye bu adam mı götürecek?"
Olumsuz anlamda başını sallamasını anlamdıramadı minik.
"Ona kim sasukeye gideceğini söyledi."(Konan) "Bana bakmayın ağzımı bile açmadım."(Tobi) "Sadece sonunda burdan gidiyorsun tilkicik dedim."(Deidara) "Ben.."(Naruto) "Benimle geliyorsun minik canavarım."(?)
Sarışının gülüşü yavaş yavaş soldu. Titreyen bacakları kasıldı.
❤️
Merhabalar nasılsınız.
Çok zor bölüm yazdım nakxjaodjsodksd nasıl oldu bilmiyorum umarım sizi tatmin eder.
Narutoyu alan adam kim sizce tahminleri alayımm.
Oy ve yorumlarınızı unutmayın 😽✨🤝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
