Uzamış saçlarını kısacık kestirmişti. Altın sarısı saçlarını görmeyeli uzun zaman olmuştu simsiyah saçlarına acıcı ile açtığında eski sarılarına dönmek istiyor sanmışlardı. Ama çocuk onları yine şaşırtmıştı. Tıpkı sarı saçlarını birden kömür karasına çevirdiği zaman olduğu gibi şaşırmışlardı.
Kan kızılı olmuştu çocuğun saçları. Deli bakan gözlerindeki kırmızı hareler gibi kızıldı.
Sessizce çocuğu izliyordu ekip. Bir kişi bile çıkıp bir şey diyememişti.
"Ne o beğenmediniz mi?"
"Sadece, beklemiyorduk."(İtachi)
"Bence bana yakıştı ,hem pelerinle de uyumlu , haksız mıyım (kahkaha)"
"Yakışmış."(Obito)
"Gruba bir kızıl daha katıldı."
"Siyahlardan iyi olmuş."(Deidara)
Esneme hareketi yakıp ellerini birbirine çarpmıştı.
"Sıkıldım yeni görev yok mu?"
~~
Kanlanmış bıçağını bezine silip gülümsedi, parıldayan bıçağı gökyüzüne doğru uzatıp kendi yansımasına baktı.
Yorulmak nedir bilmiyordu yeni Naruto. Göreve susamıştı ama daha çok kana susamış gibiydi. Yapılması gerekeni yapıp dönen çocuk gitmişti, gerekmese bile yakın temasa girip savaş başlatıyor rakipleri tek başına katlediyordu.
Karanlık olmayı başarmıştı.
~~
Bir görev esnasında, savaş anında denk gelme ihtimalleri daha yüksekti. Oysa yeni doğan günde hafif esen tatlı rüzgarda sakin sakin ilerlerken karşılaşmaları ihtimali hiç düşünülmemişti bile. Ayarlanmış bir şey olsa bile bu kadar yolunda gitmezdi.
Birbirini görmeyi beklemeyen ikili şaşkınca öylece durdu. Biri sadece büyümüştü diğeri ise çok değişmişti. Ama bu sefer direk tanıdı miniğini.
Kara gözleri yaşardı, tüm vücudu karıncalanmaya başladı ona kavuşmanın hasreti ile yanıyormuş gibiydi.
Diğeri ise bir o kadar buz bir o kadar ateşti.
Mimiksiz yüzü , donuk bakışları, sakin adımları ile devam etti yoluna.
"Naruto."
"Görmemiş gibi yapma beni."
"Naruto."
"Dur."
Ağır adımlarını durdurdu. Omuzlarından derin nefes alış verişi belli oluyordu. Omuzlarının arkasından ona yaklaşan çocuğa baktı.
"Eski günlerin hatrına bu seferlik görmemiş gibi yapıyorum sasuke. Bir daha karşıma çıkarsan seni öldürürüm."
Tüm tüylerinin ürperdiğini hissetti , ölüm kelimesi nasıl bu kadar kolay çıkmıştı dudaklarından. Saskesi sasuke mi olmuştu.
"Noldu sana böyle."
"Asıl sana noldu, şuan karşında köyün için ciddi tehdit oluştan bir düşman var nasıl bir nijasın sen."
"Nelerin daha önemli olduğunu bilen bir nijayim."
"O ceketin hakkını vermiyorsun."
"O pelerinde sana hiç yakışmıyor."
"Ama hakkını veriyorum."
"Nasıl bu kadar değiştin."
"Prensesler gibi kurtarılmayi mi bekleseyim uchiha."
"Aptal yakışıklı prensin gelmesini beklemeyi bırakalı çok oldu. Ben kendimi uyandırdım."
"Ben uyuyan prenses değilim , ben kara periyim. Lanetler okuyan, öfkeli olan. Unutulmuş ve sevilmeyen , bırakılmış olanım ben."
"Saçlarım gün ışığı olmayı bıraktı,öfke karası oldu tıpkı eski gözlerin gibi. Ardından kan kızılı oldu tıpkı şuanki gözlerimiz gibi."
Birden gülmeye başladı çocuk ardından öfke ile parıldadı gözleri.
"Siktir git."
Kolunun tutulması ile anı bir hamle ile dönüp sasukeyi ittirdi.
Yüksek sesle gülüyordu ama yanaklarından akan yaşın farkında bile değildi.
Yüzlerce klon oluşturup dört bir yana dağılarak koşmaya başladı ama uchiha gerçek olanın peşinde ilerliyordu.
Tüm kolonları geri çekip arkasındaki üzgün yüzlü çocuğa döndü ve bıçaklarının fırlatmaya başladı.
Her biri özenle ıskalamıştı hedefini.
Ona iyice yaklaşan çocuğa bu sefer yumruklarını savurmaya başlamıştı. İki kolu da yakalanmıştı. Tüm vücudu iki kol tarafından hapsedilmişti.
Sarılmıştı miniğine.
O an tüm gücü çekildi çocuğun. Yanaklarından akan yaşlar hızlandı. Dizlerinin üstüne çöktüğünde bile etrafını saran kollar bir an olsun gevşememişti.
❤️
Merhabalar nasılsınız.
Hemen ardından bir bölüm daha.✨🎉
Bayramdan hemen sonra sınavlarım başlıyacak, yazabilir miyim bilmiyorum. Yani yine çok bekletebilirimm.
Oy ve yorumlarınız unutmayınn✨
