Gecenin zifiri karanlığında güneş saçlı çocuk dışardaydı. Okyanus gözlerinden akan yaşları yağmur gizliyordu. Hıçkırarak ağlamasını da üşüdüğü için titremesi saklıyordu.
Kedileri görmediğine sevinmişti ilk defa çünkü bu yağmurun altında ıslansalar çok üzülürdü. Minik yavrular hasta olurdu, ama naruto da minik bir yavruydu. Onun için üzülen kimse yoktu. Kendisi bile önce kedileri düşünmüştü.
Sıcak yatağından ,gürültü kaldırmıştı onu. Doğum gününde evde olmasa yeter diye düşünmüştü. Ama insanların bu kadar canavar olabileceğini düşünmemişti.
Canavarın o olduğunu söylüyorlardı. Geçenin bir yarısında küçük bir çocuğun kapısına dayanıp eve zorla girmeye çalışıp ona zarar vermek isteyenler kendileri olmasına rağmen , uyuyan minik çocuğa canavar diyorlardı. Korkudan napacağını şaşıran çocuğa canavar diyorlardı. Dayak yememek için camdan atlayan çocuğa.
Boruya basıp yerle olan mesafesini azaltıp öyle atlamıştı ama altı yaşındaki bir çocuk için hala yüksekti. Burkulan bileği, kanayan dizleri ve avuç içlerini önemsemeden kaçmaya devam etti.
Korku ve acıyla mantıklı düşünemiyordu. Bunlar olmasa bile mantıklı düşünebilmek için küçüktü. Böyle bir durumda napması gerekeceğini düşünmemesi gerekirdi çünkü böyle bir durumda olmaması gerekirdi.
Şiddetle yağan yağmur görüşünü engelliyordu. Esen sert rüzgar minik bedenini geriye doğru ittiriyordu.
Kedilerin yattığı yere gelmişti. Ağacın altına sinmişti. Yağmur ve rüzgardan biraz olsun koruyordu büyük ağaç minik bedeni.
Korkudan bir dakika bile kapatamıyordu gözlerini. Uykusuzluktan ve ağlamaktan kızarmıştı mavilerinin etrafı.
Bunları yaşamaktansa evde kalsam daha mı iyi olurdu diye düşünmeye başladı. Ölsem daha mı iyi olurdu diyip bacaklarına iyice sarıldı.
Ölmeli miyim diye sayıklamaları ölmeliyime dönüştü o akşam.
Üç saatin sonunda güneş yükseliyordu. Doğan güneşe neşe ile gülümseyemedi bu sabah sarışın. Acı bir tebessüm bıraktı. Minik kediler gelmişti yanına. Isıtmak ister gibi ona sürtünüyorlardı. Zar zor kolunu kaldırıp başlarını okşadı birer birer.
"Naruto!?"
Elinde kedi maması ile sasuke gelmişti. Ağacın altında beklediği manzara bu değildi. Şaşkınlığı öfkesini geri plana atmıştı.
"Bu halin ne noldu sana neden burdasın???"
Ona cevap vermek istedi ancak sesi çıkmamıştı acı dolu bir inilti çıkmıştı boğazından.
Mama kapını bırakıp kedileri narutonun kucağında almıştı.
"Hadi hastaneye gidelim."
Onu kaldırmaya çalışan çocuğu durdurdu.
"Hastaneye gitmemiz gerekiyor."
Olumsuz anlamda başını sallamıştı.
"O zaman bize gidiyoruz." "İ..s.te.miyorum."
Ne dediğini önemsemeden sırtına aldı minik bedeni.
Eve girdikten sonra onu odasına kadar taşımıştı sasuke. Islak ve kanlı tişörtünü çıkarmaya çalıştığında naruto onu durdurdu.
"Utanmana gerek yok tamam mı...Duş alman gerekiyor."
Sadece iç çamaşırı ile kalmıştı ayakta bile zor duran sarışın.
Narutonun arkasına geçip yavaş yavaş köpükledi sarı tutamları. Bir bebeği yıkar gibi yıkadı. Daha fazla utanmasın diye sırtındaki izleri bile sormadı. Ateşi vardı ama yeterince üşümüş bu çocuğu soğuk suyla yıkamakda mantıklı gelmediği için ılık suyla yıkamıştı canını acıtmaktan korka korka.
Arkasını dönüp narutonun iç çamaşırını değiştirmesini bekledi. Sarışın olan bunu bile çok zor ve yavaş yapmıştı.
"Gi..giydim."
Narutoyu tamamen giydirip yatağa yatırdı.
"Biraz uyu ben sıcak bir çorba ve ilaç alıp geliyorum." "İ..istemiyorum." "Ramen mi almamı istersin?" "Sasuke..ben...iyleşmek istemiyorum....benim ölmem gerek." "Ne saçmalıyorsun kedicik. Ateşin var ondan düzgün düşünemiyorsun.. seni iyileştiricem ve burda benimle yaşıyacaksın tamam mı?" "Sasuke...ben..." "Şimdi sus ve uyu ben hemen gelicem."
Yorgana bürünüp ağlayarak uykusunda sayıklıyordu minik sarışın. Siyah saçların sahibi ise hızlıca gerekenleri sarışına getirmek için nefes nefese kalmıştı.
"Ölmem gerek...tamam kaçmıyacam bir daha.. kabul ediyorum... ölmem gerek.... ölmem gerek."
Sasukenin tepsi sesine uyandı. Korku ile doğruldu.
"Benim mavi gözlüm korkma."
Sıcak çorbayı elleri ile yedirdi hala titreyen çocuğa.
"Ben...ben." "O kelimeyi bir kere daha duymayayım usuratonkachi." "Teşekkür ederim diyecektim." "Onu duyabilirim tamam."
❤️
Merhabalar nasılsınız.
Naruto üzümlü kekim ya çok üzülüyorum kıyamam annemm.
Neden böyle bu salak insanlar ,ben yazdım bu şekilde evet ama yinede çok üzüldüm.
Oy ve yorumlarınızı unutmayın ✨🤝🙃
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
