Uni
"သားတို့တောင်လာကြပြီပဲ..."
ကားပေါ်ကနေသူတို့မိသားစုဆင်းလာတော့ မေမေကဝမ်းသာအားရအော်ဟစ်ရင်းအိမ်ထဲမှထွက်လာသည်။ယွန်းဂီလည်း မလာရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့အိမ်ကြီးကိုပြန်လာရတာမလို့စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေမိသည်။
မေမေက သားလေးကိုချီပြီးအိမ်ထဲကိုခေါ်သွားတော့ကျွန်တော်ရော၊ဂျောင်ကုရော နောက်နေလိုက်သွားလိုက်သည်။အိမ်ထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာအဖေ့ကိုပါတွေ့လိုက်ရတာမို့အရင်လိုကြောက်တဲ့စိတ်ကြောင့်ဘေးနားကဂျောင်ကုလက်ကိုကိုင်ရင်းမျက်လွှာချထားမိသည်။ဖေဖေကတော့အရင်လို မဟုတ်တော့ဘဲသူ့ကိုကြည့်ကာပြုံးပြနေသည်။သားလေးကိုလည်း မေမေ့လက်ထဲမှယူရင်းပေါင်ပေါ်တင်ထားသေးသည်။
"သြော်..ယွန်းဂီတို့တောင်ရောက်လာပြီပဲ.."
အိမ်ပေါ်ထပ်ကနေ သမီးလေးကိုချီပြီးဆင်းလာသောအကို့ကြောင့်ကျွန်တော်လည်းလှမ်းပြုံးပြလိုက်သည်။အကို့နောက်မှာ တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လာတဲ့အကို့မိန်းမကိုတွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်မကောင်းပါ။ကျန်းမာရေးလည်းသိပ်မကောင်းသေးတော့ သူ့မှာတော်တော်လေးကိုအားယူနေရတယ်နဲ့တူသည်။
"ထိုင်ကြလေ..."
အကိုပြောတော့မှ ဂျောင်ကုကကျွန်တော့်လက်ကိုကိုင်ရင်းဆိုဖာပေါ်မှာဝင်ထိုင်စေသည်။မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာတော့မေမေရယ်၊အကိုရယ်၊ အကို့မိန်းမရယ်။
"မြေးမလေးနဲ့မြေးလေးက ဘယ်သူပိုကြီးလဲ?"
"ဟန်နာလေးက နည်းနည်းကြီးတယ်ဖေဖေ"
အဖေ့အမေးအား အကိုကမဆိုင်းမတွပြန်ဖြေလာတော့ ဖေဖေကပြုံးရင်းခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ပြီးလျှင်သူ့ဘက်ကိုကြည့်လာသောကြောင့် အလိုက်သင့်လေးပြန်ပြုံးပြလိုက်လျှင်
"ယွန်းဂီလေးတောင်မတွေ့ရတဲ့နှစ်တွေအတောအတွင်း...တော်တော်လေးကိုမှပြောင်းလဲလာခဲ့ပြီပဲ"
"ဖေဖေရော...နေကောင်းရဲ့လား??"
"ကောင်းပါ့ဗျာ...သားမက်အလိမ္မာလေးကြောင့်အားလုံးအဆင်ပြေနေပါပြီရဲ့"
YOU ARE READING
Calotropis(အဆိပ်ပြင်းပန်း)#complected#
Fanfictionမင်းနဲ့သိခဲ့ရတဲ့ အချစ်ရဲ့နာကျင်မှုကိုအခြားတစ်ယောက်ကကုစားပေးလေတော့........။ Yoonkook × Sope
