Unicode
"ခင်ဗျားကိုပြန်တော့လို့ပြောနေတယ်လေ!"
"မောင်က ယွန်းနောက်ကိုလိုက်လာတာမှမဟုတ်ပဲ။မောင့်အသိတစ်ယောက်ဆီကိုလာတာပါလို့ဆို"
"ဗလောင်းဗလဲလာမပြောနဲ့! မူကြိုကျောင်းမှာအသိရှိလို့လား!"
"ရှိတာပေါ့ယွန်းရယ်။ဒီက,ကလေးတွေကိုထိန်းနေတဲ့ ဆရာမလေးကလေမောင့်ရဲ့သူငယ်ချင်းဗျ"
"အပိုတွေ!!"
"ဟာ! တစ်ကယ်ပါဆို!"
အတည်ပေါက်လိုပြောနေတဲ့သူ့ကိုရွဲ့တဲ့တဲ့နဲ့မျက်စောင်းပိတ်ထိုးပစ်လိုက်သည်။ဂျောင်ဟိုဆော့ဆိုတဲ့လူအကြောင်းကိုမသိရင်ခက်မည်။မနက်ထဲကအိမ်ရှေ့မှာအစောကြီးရောက်နေပြီး ဖုန်းတစ်ဂွမ်ဂွမ်ခေါ်နေတဲ့သူကမကိုင်မှန်းသိလို့အိမ်ကနေကျောင်းအထိလိုက်လာသည်။
လိုက်တော့လည်းဘာဖြစ်လဲ။သူဂရုမစိုက်ရင်အဆင်ပြေတာပဲမဟုတ်လား။ဒါပေမဲ့ဟိုလူကတော့အဲ့လိုမဖြစ်ခဲ့။ခေါင်းကြောမာပြီးသူ့နောက်သာလျှောက်လိုက်နေသည်။သူသွားတဲ့နောက်ကိုဘာမှမပြောဘဲမျက်လုံးတွေနဲ့သာကျွတ်ထွက်မတတ်လူကိုစိုက်ကြည့်သည်။
သူ့မှာအဲ့လူကိုစိတ်နာတာနဲ့ပထမအချိန်မှာဘာမှမပြောခဲ့။ကိုယ့်ကိုလည်းစိတ်မရှည်လောက်ပါဘူးလို့တွေးပြီးပြန်သွားလိမ့်မည်ဟုထင်ခဲ့သော်လည်းသူကညနေကလေးကျောင်းဆင်းချိန်အထိအနားမှာတောက်တက် တစ်ကောင်လိုကပ်တွယ်နေလေသည်။
လူမှာကြာလာတော့စိတ်ညစ်လာရသည်။ဒါ့ကြောင့်ပေါက်ကွဲပြီးပြောတော့ ဗလောင်းဗလဲနိုင်တဲ့သူကတကယ်ပဲအပိုစကားတွေသာထွက်လာခဲ့သည်။
"ပါပါး..."
သူ့မှာဘယ်လောက်တောင်အတွေးနစ်သွားလဲမသိ။အနားရောက်မှာအသံပြဲလေးနဲ့အော်လိုက်တဲ့သားကြောင့် အတွေးတွေလွင့်ထွက်သွားရပြီး သူ့ကိုပြာပြာသလဲကောက်ချီလိုက်တော့ မျက်နှာသေးသေးလေးကချက်ချင်းဆိုသလိုမဲ့ရွဲ့ပြသည်။
"ပါပါး! တျားထွက်ရာတာမမင်ဖူးယား!"
"မြင်ပါတယ်သားရယ်..ပါး ဟို!တစ်ခုခုကိုတွေးနေလို့ပါ"
YOU ARE READING
Calotropis(အဆိပ်ပြင်းပန်း)#complected#
Fanficမင်းနဲ့သိခဲ့ရတဲ့ အချစ်ရဲ့နာကျင်မှုကိုအခြားတစ်ယောက်ကကုစားပေးလေတော့........။ Yoonkook × Sope
