Change

Chapter 23

Hinintay ko pa ring dumating si Lemuel nong gabing iyon kahit alam kong hindi ito uuwi. Umiyak lang ako buong magdamag at ang sakit-sakit pa rin ng damdamin ko. Lemuel left me. He left me ang I know he will never come back in my life again.

I was all alone in the darkness of my room. Still crying and broken. I want to give up in life. It was useless now that Lemuel is out of it. Pero naisip ko ang anak ko. Angel needs me. She needs me so badly ngayong hindi na kami tulad ng dati ni Lemuel. Life must go on.

Nagulantang ako ng may marinig akong mahinang mga katok sa pinto. It must be Mom or Dad or Rowella. Tumayo ako at bumaba sa sala. Tiningnan ko mg maigi ang pinto at lumapit dito.

"Ara? Anak? Are you there?" Sabi ng Mom ko habang kumakatok ng mahina.

Mahinang binuksan ko yung pinto. Una kong nakita ang anak ko. Nakangiti ito sa akin. My angel. She is really my pain reliever. Agad ko itong kinuha at niyakap. Umiyak ako, hindi na siguro ako titigil sa kakakiyak.

"Ara? What happen? Why are you crying?" Sabi ni Mommy Cha at hinagod ang likod ko. Inakay niya ako sa loob ng bahay at pinaupo. Hawak ang anak ko ay umupo ako. Im still sobbing at parang bibigay na ako.

"Ara, tell me what is the problem? Im willing to listen anak.." sabi nito at pinunasan ang mga luha ko.

"Mom, L-Lemuel.He left me Mom. He left me.." sabi ko at lumakas pang lalo ang iyak ko. Mom hug me tight.

"Tell me what happen Ara.." Mommy Cha said habang hinimas ang likod ko.

"He doesnt love me. He still love Dianne, his ex girlfriend Mom. Now that Dianne is back to his life, hindi na niya ito pakakawalan Mom. So, he chose Dianne than me. Its so painful.." sabi ko at pinahiran ang luha ko pero agad namang may sumingaw ulit na luha galing dito.

"Now wait until your Dad will know this.." nanggigigil na sabi ni Mommy Cha. Bigla akong naalarma.

"I know that Dad will know this soon Mom. Pero ang gusto ko lang ay wag na nating pakielaman si Lemuel. He choose this to happen, wag na natin siyang pilitin na manatili dito Mom. He doesnt love me at tama na Mom. Ang sakit-sakit na eh.." sabi ko at yumakap kay Angel. My baby still staring at me blankly. I kiss her forehead at niyakap ng mahigpit.

"Alright, I'll talk to your Dad. Be brave, Ara. Para kay Angel.." sabi nito at niyakap ako. Tumango lang ako at patuloy na umiyak ng tahimik.

Isinama kami ni Mommy Cha sa bahay. Doon na kami uuwi ni Angel. Ayaw akong iwan ni Mommy Cha sa bahay namin ni Lemuel. Lalo lang daw akong madedpress doon at sigurado daw siyang hindi ko maalagaan nang mabuti si Angel dahil sa sitwasyon ko ngayon.

Dalawang araw na ang nakalipas pero hindi pa rin nagpaparamdam si Lemuel. Hindi ito nagpapakita sa amin. Rowella already knew my situation at ginagawa niya ang lahat para malibang ako. Im still crying when I remember how Lemuel rejected and left me. It damn so hurtful like hell. Kapag sa ganung sitwasyon ako ay tinitingnan ko lang si Angel. She is my only strength now. Siya rin ang pain reliever ko. I love my daughter so much and I will protect her in all possible ways ngayong iniwan na kami ng Daddy niya.

Im in the middle of playing with Angel nang ipinatawag ako ni Dad. Dumiritso ako sa library only to be shock by the presence of someone. Pinigilan ko ang luha ko nang makita ko si Lemuel.

"Have a sit hija.." sabi ni Dad. He's calm. My Dad already knew about everything. Pero hindi manlang ito nagalit. Maybe he just accept what already happened o may binabalak na naman itong gawin.

Umupo ako sa tabi ni Dad at tumingin kay Lemuel. After of everything he'd done to me mahal ko pa rin siya pero meron ding puot akong nararamdaman para dito. Naikuyom ko ang palad para pigilan ang pagsungaw ng mga luha ko. Naramdaman kong hinawakan ni Dad iyon.

"As I've said Sir, Im sorry for what had happen but I made up my mind. I dont wanna hurt your daughter again.." seryosong sabi ni Lemuel na nakatitig kay Dad.

Dad nodded and sigh. "So? What do you mean by that Lemuel?" Kalmang sabi ni Dad na nakatitig rin kay Lemuel. Tahimik lang akong nakikinig sa kanilang dalawa.

"You know what I mean sir. Gusto kong putulin na ang kasal namin ni Ara. I want an annullment. You always knew that I dont love your daughter and Im sorry for hurting her but I cant bear to hurt her anymore. Kung ipapakulong ninyo ako, lalaban ako sa korte. Basta hinding hindi na ako babalik sa kasalang pareho kami hindi masaya.." diritsong sabi ni Lemuel na nagpatulo ng luha ko. Dali-dali ko iyong pinahiran at yumuko. Disidido na talaga siyang iwan ako.

"Alright. I will not do such thing anymore. I'll simply accept the fact na you and my daughter will separate. Annull your marriage. Get through with your own lives. Wala na akong pakielam. But in one simple condition iho.." Dad said at napatingin ako dito. Ano naman ang binabalak ni Dad?

"Name it Sir.." matatag na sabi ni Lemuel.

"You will never have my daughter back again. Ever.." there is a finality tone in Dad's voice.

"Then I'll agree. I will assure you I will never have her back again.." sabi ni Lemuel. Tumayo na si Dad at nagpatiunang lumabas sa Library. Pinunasan ko ang mga luha ko at tumayo na rin.

"Ara.." napatigil ako sa paghakbang nang tawagin ako ni Lemuel. That voice, I really miss him so badly. Pinilit kong hindi lumingon dito. "Im sorry.." tanging sabi lang nito. Kumulo ang dugo ko at humarap dito.

"Sorry? Thanks for apologizing but I guessed you shouldnt have to. Kahit sandamakmak pang sorry yan hindi mo maalis ang sakit na nararamdaman ko.." tumulo ang luha ko sa sobrang galit ko dito. Huminga ako nang malalim at marahas na pinunasan ng palad ang nga luha ko. "And oh! About the ruining things. Im sorry too for ruining your relationship with Dianne before. Kung nasira ko man ang relasyon niyo, siguro quits na tayo dahil nasira na rin ang buhay ko.." sabi ko at tumalikod na. Umiyak ako nang umiyak hanggang sa namanhid na ang mga mata ko sa kakaluha.

I feel numb inside me. Im tired of being naive. Im tired of being selfless, Im tired of being so stupid, being so martyr and for being inlove with Lemuel.

Pumunta akong dagat at tiningnan ang repleksyon ko sa tubig, I look like a mess. Binura ko ang itsura ko sa tubig at umiyak pa. And a thought came out from my head. Lumubog ako sa tubig.

Once I came out in this water to gasp some air, sisiguraduhin kong magbabago ako at ibubuga ko ang lahat ng mga masasakit na pangyayari sa buhay ko...

Time to CHANGE.. Ayan na! Magbabago na daw ang ating bida.. what will happen next?

A.B.A.N.G.A.N