I AM NOT - SASUNARU -

Bölüm-3-

Medya 🛐

Medya olmayabilir. Çünkü tabletim yanımda değil.

Çokkkkkk güzellll!

Sizce de öyle değil mi?!!!

İyi okumalar~
___________________(灬º‿º灬)♡___________________

"Merhaba, Kakashi-san!"

"Merhaba, Kakashi." İkizler aynı anda selam vermişlerdi. Menma Kakashi'nin bacağına sarıldı. Kawaki ise bakmakla yetindi. "Merhaba, ikizler!" Menma'yı kucakladı ve Kawaki'nin de gelmesini bekledi. Ama Kawaki için tek kucak vardı, o da annesinin ki. "Boşuna uğraşma Kakashi. Ben sadece babamın kucağına gelirim." Kakashi baba kelimesini duyunca şaşırmıştı. "Baba mı?"

"Başkalarının yanında bana baba demelerini söylemiştim." Naruto bacağına sarılan Kawaki'yi kucakladı. "Tsunade baa-chan ve Kakashi, anneniz olduğumu biliyor ya Kawaki." Kawaki merakla baktı. "Yani, biz şuan anne diyebilir miyiz?" Naruto kafasını salladı. Kakashi'ye baktı. Kakashi onlardan çok iyi bir baba olacağını biliyordu ama Naruto'nun ona anne diyen çocukları olması yanıldığını ispatlıyordu. Kushina-san şimdi burada olmanız ne kadar iyi olurdu biliyor musunuz? "Kakashi-sensei konuştuğumuz gibi. Ben işlerimden zaman buldukça ziyarete geleceğim. Arada siz de gelirsiniz."

"Merak etme, Naruto... Yalnız İruka'ya söylemen de iyi olurdu. Sonuçta akademi öğretmenleri o olacak." Naruto Kawaki'yi yanağından öpüp yere bıraktı. "Haklısın, sensei. En yakın zamanda İruka-sensei ile de konuşacağım. Ama biraz çocuğumun olduğuna kendini inandırsın. Bir aya kalmaz söylerim." Naruto Menma'yı da kucaklayıp yanağından öptü. "Anne, sık sık görüşeceğiz değil mi? Teyzemizde kaldığımız zaman ki gibi değil?"

"Öyle olmayacak. Her gün birbirimizi göreceğiz. Hatta benden sıkılacaksınız bile." Kawaki bacağına sarıldı ve "Biz asla senden sıkılmayız! Öyle şeyler deme!" Dedi. Naruto Menma'yı yere bıraktı ve ikisinin de başını okşadı. "Ben artık gitsem iyi olur. Bir haftadır Shikamaru'yu uğraştırıyorum. Güle güle!" İkizler bir şey demeden ofise ışınlandı.

Kendimi çok duygusal hissediyorum! 'Bir erkek olsan da sende çocuk doğurdun. Bu normal.' Bilemiyorum Kurama. Kiba bile o kadar ciddi olabilirken ben denesem bile olmuyor. 'İnan bana, bazen o kadar ciddi oluyorsun ki senden korkuyorum. Kushina gibisin.' Naruto büyük bir gülümseme sundu ve evrak işlerini halletmek için oturdu...

O sırada Kakashi ve ikizler akademiye doğru yola çıktılar. "Kakashi, İruka-san kim? Annemin neyi oluyor?" Kakashi yaşına göre oldukça olgun olan bu çocuğa her seferinde şaşırıyordu. Yaşından büyük şeyler biliyordu ve soruyordu. "İruka mı?... O annenin en büyük destekçisiydi. Hep annene yardım ederdi. Ama bir o kadar da kızardı." Menma koşarak Kakashi'nin önüne geçti. Yüzünde çocuksu bir öfke vardı. "Anneme neden kızıyordu?! Kimse benim anneme bir şey diyemez!"

"Sakin ol ufaklık! Annene kızması onu sevdiği içindi. Mesela anneniz size oyuncaklarınızı toplamayınca kızıyor. İruka da öyleydi." Kawaki bu şeyi anlamamıştı. "İruka-san, annemizin annesi mi oluyor?" Kakashi bu komik soruya güldü. "Hayır, hayır. Annenizi çok seviyor, onu oğlu gibi görüyordu ama annesi değildi." Menma Kawaki kadar olmasa da bazı şeyleri anlayabilecek kabileyetteydi. "Kakashi-san, bizim büyükannemiz ve büyükbabamız nerede? Neden büyükannemiz yerine İruka-san anneme kızdı?"