I AM NOT - SASUNARU -

Bölüm-4-

Medya🛐ben

Bu bölüm 07/07/2022 saat 13.12'de bitti.

__________________(ಠ_ಠ)━☆ﾟ.*･｡ﾟ__________________

*SONRAKİ GÜN*

"Kakashi acele et! Geç kalacağız!" Kakashi kapıyı kilitledi ve ikizlerin arkasından koştu. "Kawaki! En azından nii diyebilirsin." Kawaki omuz silkti. "Nii diyemeyecek kadar yaşlısın." Kakashi ikisini de enselerinden yakaladı. "Biraz yavaş gidin. Erken çıktık zaten." İkizler debelenmeye başladı. En sonunda Kakashi'nin bırakmayacağını anlayınca hareket etmeyi kestiler. "Biz daha beş yaşındayız! Tabi ki de koşacağız!"

"Temmuzda altı olacaksınız." Kawaki kollarını birbirine kenetledi ve ağzından 'tch' sesi çıkardı. Kakashi şaşkınlıkla gözlerini açtı. Ellerinin tutma kabiliyeti düşünce ikizler kurtulup koşmaya başladı. Sasuke eğer bu çocukların kendisinden olduğunu anlamazsa kesinlikle aptaldır... "Hey! Beni bekleyin! "

"Yare yare! Beni bile arkanızdan koşturdunuz." Menma elini sallayarak akademiye doğru koştu. Kawaki de arkasından. "Sayoonara, bakashi!" Bütün Uchihalar birbirine mi benzer? Kakashi arkasına dönüp ilerlemeye başladı. Obito...

"Günaydın çocuklar! Bugün yeni bir arkadaşımız daha geldi. Kendisi özel sebeplerinden ötürü akademiye geç katıldı. Lütfen derslerde ona yardımcı olun. Kendini tanıtıp şuraya geçebilirsin." İruka yerine oturdu. Mor saçlı kız biraz utanmıştı. Ellerini kenetledi. "Merhaba... Ben Kakei Sumire... On yaşındayım. Ailem yok. Sizinle tanıştığım için memnun oldum." Saçlarına nazaran gözleri daha koyu mor olan kız son cümlesinde eğildi. "Yerinize oturabilirsiniz, Sumire." Sumire ilerledi ve ikizlerin önüne oturdu...

Teneffüs zili çaldığında İruka sınıftan çıktı. İkizler merakla Sumire'nin önüne geçti. "Merhaba Sumire-san! Ben Menma! Yanımdaki de Kawaki. İkizim olur." Sumire şimdiden arkadaşlar edinebildiği için sevindi. "Tanıştığıma memnun oldum... Bir sakıncası yoksa bir şey sorabilir miyim?" Menma kafasını salladı. "Akademide olmak için biraz küçük değil misiniz?" Yan sıradan bir kız konuştu. "Sen yeni geldiğin için bilmiyorsun sanırım. Onlar Nanadaime Hokage-sama'nın çocukları ve çok güçlüler!"

"Şanslı olmalısınız." Kawaki yerine oturup cevap verdi. "Pek değil... Babamız ile çok az görüşüyoruz. Köyde yakın bir akrabamız da yok." Sumire meraklanmıştı. "Anneniz?" Menma kafasını eğdi. Yalan söylemeyi sevmemişti. "Tanımıyoruz." Sumire bu sözleri duyunca eli ayağı birbirine dolandı. "Be-ben çok üzgünüm! Bunu bilmiyordum! Bilseydim sormazdım!" Menma ona gülümsedi. "Bunları boşver!... Kawaki ile atış antrenmanı yapacağız. Gelmek ister misin, Sumire-san?"

"Çok isterim! Bana da biraz öğretir misiniz?" Kawaki ayağa kalktı ve Menma'yı elinden tutup sürüklemeye başladı. "Bize yetişirsen." Sumire şaşkınca arkalarından baktı. Sonra da gülümseyip koşmaya başladı. Atış sahasına geldiğinde ikizlerin atış yapmaya hazırlandığını gördü. "Çok hızlısınız." Menma ona gülümsedi ve Kawaki ile bakıştı. Aynı anda kunaileri fırlattılar. "Wow! Tam on ikiden!" Menma elindeki kunaiyi uzattı. "Denemek ister misiniz, Sumire-san?"

"İsterim ama bana sadece Sumire diyin lütfen." Sumire kunaiyi aldı ve Menma'nın yerine geçti. "Hai! Ama sen de bize ismimizle hitap et. Öyle değil mi, Kawaki?" Kawaki kafasını salladı ve elindeki shurikenleri yolladı. Biri tam on ikiden diğeri de azıcık ilerisinden hedefe ulaştı. "Kawaki-san, çok iyi atıyorsunuz!" Kawaki hedefteki shurikenleri toplayıp geri döndü. "Sadece Kawaki."