I AM NOT - SASUNARU -

Bölüm-5-

MADARAMMMMMM

Eheheh!

Merhaba!

Uzun süre bölüm atmadığım için özür dilerim.

İyi okumalar okur-chanlar!
_________________〜(꒪꒳꒪)〜_________________

"Kaç tane gizli kimliğin var?" Naruto korkuyla gözlerini açtı. Na-nasıl biliyor? Naruto sandalyede dikleşti. Elini alnına koydu. Jutsuda ufacık bir boşluk bile yok. Kendim oluşturmama rağmen... "Nasıl öğrendin?" Sasuke masanın kenarına oturdu. "Geçen ay Suigetsu'nun yanına gidiyordum. Yolda ilerlerken ağacın yanına biri ışınlandı. Işınlanabilecek tek kişi sendin. Ben de seni takip ettim." Naruto gözlerini kapattı. Aptalım!! Nefes verdi ve "Ne biliyorsun?" dedi. "Senin anlatmanı bekliyorum."

"Hayır, hayır. Bu özel bir durum. Eğer bilmiyorsan öğrenmene de gerek yok." Sasuke kaşlarını çattı. Meraklanmıştı. "Benden bir şey saklamayacağını düşünüyorum. Sonuçta kardeşten öte bir ilişkimiz var." Naruto duyduğu cümle ile hızla ayağa fırladı. Canına tak etmişti artık. Sasuke'nin karşısına geçti. "Yeter! Tamam mı?! Yoruldum! Bana böyle davranmandan bıktım!" Sasuke oldukça şaşırmıştı. "Nasıl davranıyorum?"

"Kardeşmişiz gibi davranıyorsun!" Sasuke daha fazla şaşırmıştı. "Öyle değil miyiz?" Naruto'nun gözleri dolmuştu. Yine de umursamadı. "Değiliz! Ben öyle olsun istemiyorum! Kardeşmiş, arkadaşmış böyle şeylerden bir ilişkimiz yok! Bana öyle deme!" Sasuke hayal kırıklığına uğramış gibi hissediyordu. Kaşlarını çattı. Sinirlenmişti. "Ne demeliyim?! Bana açıkça anlat!" Naruto gözünden akan yaşı sildi. Sasuke bunu görünce endişelenmişti. Naruto'nun omzuna dokundu. "Narut-"

"Lanet olsun! Dokunma bana! Artık bundan sonra hiçbir şey umrumda değil! Ne köylüler ne de senin düşüncelerin! Uchiha Sasuke!" Naruto Sasuke'nin suratına tokadı geçirdi. "Lânet olsun! Sana ve sana olan aşkıma! Lânet olsun!" Naruto pencereden atladı ve evine doğru koşmaya başladı. Işınlanmak için çakra toplayamıyordu. Onu binanın önünde bekleyen arkadaşları bu halini görünce şaşırdı. "Naruto!!" Naruto çatının birinde durdu. "Hepiniz benden uzak durun! Beni takip etmeyin! Bu bir emirdir!!" Naruto tekrar koşmaya başladı. Diğerleri şaşırmıştı. Naruto onlara asla emir vermezdi. "Yukarıya çıkalım!"

Hokage odasına çıktıklarında Sasuke'nin boş boş duvara baktığını gördüler. Sakura öne çıktı. "Sasuke-kun, neler oluyor?" Sasuke onlara bakmadı. "Bir şey yok..." Kimse buna inanmamıştı. Naruto ve Sasuke'nin hali hiç iyi değildi. "A-" Sasuke hızla pencereden çıktı. "Bu hiç iyi değil. İkisinin kavga ettiği belli. Karin bildiğin bir şey var mı?" Karin kafasını eğdi. Kulakları diğer herkese göre daha iyi duyduğu için her şeyi biliyordu. "Evet..." Merakla ona baktılar. "...ama bu onlara özel. Benim bir şey demem doğru olmaz. Şu anda yapabileceğimiz en iyi şey onları yalnız bırakmak... İkizleri Naruto'nun yanına gönderin. Naruto'yu rahatlatabilecek tek şey onlar."

...Sensei antrenman yapmayacak mıydık?" Konahamaru bir yalan uydurmalıydı. "Yapacaktık ama benim acil bir işim çıktı. Siz evinize gidin." Üçlü kafalarını salladı ve yürümeye başladılar. "Sumire sen benimle gel. Tsunade-sama seninle özel konuşmak istiyor." Sumire kafasını salladı. "Siz bugün eve gidin. Ben başka bir yerde kalacağım." İkizler meraklanmaya başlamıştı. Neden onları eve göndermeye çalışıyorlardı? Biraz ilerledikten sonra Kawaki durdu. "Menma anneme bir şey olmuş olabilir mi?" Menma bu sorudan sonra koşmaya başladı. Annesinin tekrar gitmesinden korkuyordu. Kawaki de öyle.