Bölüm -23-

212 24 100
                                    

'Naruto, uyudun mu?' Daha değil... Ne oldu ki? 'Konuşmamız gerekiyor.' Geliyorum, bekle bir saniye... Doğrulup yan tarafında uyuyan Sasuke'ye baktı. Gerçekten onu biraz kırmış mıydı? Sanırım onu gerçekten üzdüm, bana sarılmadı bile... 'Ben sana demiştim, değil mi?' Her zaman haklı olmayı bırakmalısın...

Sasuke'ye arkasından sarılıp yüzüne baktı. Uyumuş... Saçlarının arasına hissedilemeyecek bir öpücük bıraktı ve kollarını geri çekip yataktan kalktı.

Odadan çıktığında çocukların odasına girip deli gibi yatan Menma'nın üzerini örttü. Asla örtüyü üzerinde durdurmuyor ve Naruto'nun rahat rahat uyumasına da izin vermiyordu.

İkisini de iyice örtünce odadan çıktı ve karşı odadaki kızının yanına gitti. Sasuke yatırdığından beri nedense hiç uyanmamıştı. Beşiğin kenarına geldi ve onu seyretti bir süre. 'Naruto, hadi...' Pardon...

Kızını da bırakıp misafir odasına geçti, oradan da dışarıya çıktı. Ay bugün çok parlaktı ve bu Naruto'nun işine geliyordu. Olduğu yere çöküp bağdaş kurdu. Ellerini birleştirip gözlerini kapattı. Birileri gelirse antrenman yapıyor gibi gözükecekti.

Evet, başlayalım...
'Naruto çok garip şeyler oluyor...'
Ne demek istiyorsun, garip şeyler derken?
'Bugün az daha Orochimaru'yu öldürüyordun.'
Nasıl? Ben hiçbir şey yapmadım. Sadece omzuna elimi koyup biraz çakra topladım, hepsi bu.
'Sorun da bu zaten, nasıl olduğunu bilmiyorum.'
Onu öldürüyor olduğum kanaatine nasıl vardın?
'Orochimaru neden yere çöktü biliyor musun?'
Hayır.
'Bacakları bir anda hissizleşti çünkü. Bir şekilde, sinirleriyle oynamadan bacaklarını hissiz bıraktın.'
Sinirleriyle oynamadan mı? İyi de bu imkansız...
'İşte, imkansız olması anormal olan. Sen onun omzuna dokunup çakranı topladığında ben de vücudunu tarıyordum ve sinirleri sapasağlamken sen bunu başardın.'
Bu çok saçma...
'Ve elini geri çekmeseydin büyük bir ihtimalle saniyeler içinde ölecekti... O dokunduğun ağacın yanına gitsene.'
Tamam... Niye peki?
'Sadece dediğimi yap, anlatacağım.' Naruto ayağa kalkıp o ağacın yanına gitti. Ağaçta bir gariplik vardı. Nesi var? Elini yasladı ve hafifçe çakra aktardı.

'Naruto..ağaç şu an yarı ölü durumda...' Şaşkınlığını gizleyemezken ağaçtan bir çatırdama duydu. Ağaç yana doğru devriliyordu. "Tajū kage bunshin no jutsu..." Bir sürü kopya oluşmuş ve ağacı son anda tutup sessizce yere bırakmıştı. Kopyalar yok olurken Naruto geriye doğru bir kaç adım attı.

Bu neydi böyle... Kurama bunu benim yapmadığımı söyle! 'Naruto, sakin olur musun?' Nasıl sakin olmamı bekliyorsun?! Ben az önce çocuklara dokundum!..sonra Sasuke'ye dokunmuştum, hem de o ağaca dokunduktan sonra! Naruto eve doğru koşmaya başladı. 'Sakin ol!' Olamam!! Yatak odasına girdi hızla. Sasuke'nin yatakta oturduğunu gördü. Bakışları kendisine kaymıştı. "Sasuke..."

I AM NOT - SASUNARU -Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin