I AM NOT - SASUNARU -

Bölüm-16-

"Hey! Neredesiniz?!" Bahçeden gelen chidori bağırtısıyla oraya doğru ilerledi. Kapının oradan baktığında Menma chidori yapmayı öğrenmeye çalışıyordu ama elinde çakra hemen belirip geri çekildi.

"Yapamıyorum!!" Mızmızlanarak söylendiğinde taşın birine ayağıyla tekme atıp Naruto'ya doğru ilerledi. "Anne, Kawaki yapabiliyor ama ben neden yapamıyorum?"

"Bu yatkınlık meselesi Menma. Bana söylesen belki ben bile yapamam." Oflayarak kollarını annesine sarınca Naruto da onu kucaklayıp Kawaki'ye doğru ilerledi. Kawaki Menma'ya ters ters bakıp ellerini cebine attı. Naruto gülerek onu da kucağına aldı hızlıca. İkisini de tek eliyle tutarken yanaklarına birer öpücük kondurdu, yorgun gözüküyorlardı. Görev sırasında hiç dinlenmediler sanırım... "Görevden gelince dinlenmek varken neden çalışıyorsunuz?"

"Sen ve Sasuke'yi geçmek basit iş mi? Daha çok çalışmamız lazım." Naruto gülüp onları yere bıraktı ve içeriye doğru ilerledi.

"Hadi, yemek hazırlayalım, acıktığınızı düşünüyorum!" İkizler arkasından koşarak içeriye girdiler. Yine yarış yaptıkları ortadaydı. Çok geçmeden Menma'nın bağırışları ve sitem dolu cümleleri duyuldu. Naruto gülerek mutfağa girdiğinde Sakura, Karin ve Sasuke'nin masada oturmuş, bir şeyler konuştuklarını gördü ama o gelince sesleri kesilmişti. "Ne o? Niye sustunuz?"

"Yok bir şey..." Naruto Sasuke'nin çakrasının bir an dalgalandığını hissettiğinde yanına oturdu. "Ne oldu? Ne konuşuyordunuz?" Sasuke'ye baksa da Sasuke ona bakmıyordu.

Sakura ayağa kalkınca Naruto sanki soru sormamış gibi hissetti. "Ben gideyim artık, daha eve gidip yemek yapacağım. Çok iş, çok."

"Bugün bizde yiyelim, hem daha ben de hazırlamadım. Ha! Bu arada birazdan Shikamaru ve Temari, Shikamaru 0.2 ile gelecekler, sen de kal." Sakura olabilir manasında kafasını sallayıp kalktığı yere geri oturdu.

O sırada ikizler her zaman olduğu gibi yine koşarak mutfağa daldılar ama Menma'nın sakarlığı tutunca ikisi birden yuvarlanıp sehpaya çarptılar. Cam kırılma sesi gelince Naruto endişeyle ağaya kalkıp yanlarına ilerledi. "Menma! Kawaki!"

"İyiyiz!... Ya da değiliz! Kafam acıyor!" Naruto, cam kırıklarının üstüne düştüklerini görünce ikisini de hızla kaldırıp kucağına aldı.

"Yani iki dakika rahat dursanız şaşıracağım! Halinize bir bakın!" Söylenerek diğerlerinin yanına geldi ve ikisini de masanın üzerine oturtup cam kırıklarını toplamak için odanın diğer tarafına gitti.

Yere eğilince gördüğü camı kırılmış fotoğraf çerçevesi ile biraz öylece kalsa da yerden alıp koltuğun üzerine koydu. Yerdeki camları toplayınca koltuğa oturup fotoğrafı oradan çıkardı. "Naruto, ilk yardım çantası nerede?"

"Banyoda..." Kushina ve Minato'nun jounin oldukları zamandan kalma bir fotoğraftı. Naruto istemsizce onları özlediğini fark etti. Evet, beni böyle görseniz belki kızabilirdiniz... 'Arkalarından üzülüyorsun diye..."

Çerçeveyi ve cam kırıklarını çöpe atıp mutfaktan çıktı. Elindeki fotoğrafı yan odada diğerlerinin yanına koydu ve mutfağa geri döndü. İkizler Sakura'nın karşısında oturmuş, birbirlerine dil çıkarıyordu. "Çocuklar."

"Özür dileriz." Naruto Sasuke'nin yanına oturdu yine ve kolunu masaya, kafasını da eline yasladı. Sinirli bir ifadeyle ikizlere bakıyordu, tabi ikizler de bu bakışların etkisiyle sus pus olup Sakura'nın işini bitirmesini bekliyorlardı. "Ah, Menma! Kafanı yarmışsın resmen! Kolların da çizik çizik... Kıl payı dikişten kurtuldun... Gelelim sana Kawaki... Sen de pek bir şey yok. Kolların çizilmiş sadece... Ama Naruto'nun bu bakışları hiç iyi değil, şimdi kafanıza dikiş gerek yok ama birazdan gerek olacak sanırım."