I AM NOT - SASUNARU -

Bölüm-9-

Okuyun yorumlarda buluşalım!

İyi okumalar okur-chanlar!!!!

------------------------------------------

"Bunu Naruto'ya söylemen gerekli." Menma sinirle yanlarından ayrıldı. Koşarak köyün tam ortasına gidiyordu. Annem bize nasıl böyle bir şey yapar?! Sumire'nin yerine nasıl onu koyabilir?! Menma düşüncelerinden sıyrılıp üstünde dev bi çakra sütünü olan annesine baktı. Yanına tamamıyla yaklaşıp durdu. Naruto ise onun buraya doğru geldiğini en başından hissetmişti. Çakrası köyün tamamını kapladığı için bu çok basit olmuştu. "Seni dinliyorum?" Naruto'nun gözlerini açmadan sorduğu soruya karşın Menma elini yumruk yaptı. "Sumire'nin yerine onu almışsın! Bu kadar çabuk mu?! O daha yeni gitti! Sumire'nin yerine koymaya çalıştığın kişi bizimle olmaya layık biri mi sence?! Mükemmel takım çalışmamız tekrar yerine oturacak mı?! An-"

"Menma." Siyah saçlı çocuk dememesi gereken şeyi az daha ağzından kaçırıyordu. Umrunda değildi zaten. Artık o gün öğrendiklerinden sonra soğumuştu her şeyden. Annesinden bile... "Bize yalan söyledin..." Naruto gözlerini açıp ona baktı. Çocuk başını tamamen eğmişti. Sessiz kalmakla yetindi sadece. "Hepsi yalanmış! Onun hakkında söylediklerin... Hepsi! O adam bana ne anlattı biliyor musun?! On sene önceki yaşadıklarını! O adam senin aptal olarak ona aşık olduğunu söyledi! Ben o an adamı, böyle söylediği için öldürmeyi planlarken bir başkası ile birlikteyken o olayların yaşandığını söyledi!"

"Ne?" Naruto şaşkınlıkla baktı gözlerinden yaşlar gelen çocuğa. Bu kadar şeyi nasıl biliyordu? "Neden?! Neden hala onun yanındasın?! Neden onu affettin?! Neden?!" Menma'nın sesi köyün belli bir kısmına kadar ulaşıyordu. Sokaklar boştu ve ses Karin'in kulağına ulaşmıştı. Karin mühre odaklanmıştı. Yerinden kalkamazdı. "Sasuke, Naruto'ya bir bakar mısın?" Sasuke Karin böyle diyince hızla uzaklaşmaya başladı. Dev çakranın dalgalandığını hissetmişti çünkü. Dev çakraya iyice yaklaşınca Menma'nın da orada olduğunu gördü. Ani bir inişle çatıdan aşağıya atladı. Menma onu görünce yaşlı gözlerinin üstündeki kaşları çatılmıştı. Naruto bir şey demek istemedi ancak köyün iyiliği için demesi gereken şeyler vardı. "Sasuke onu götürür müsün?"

"Ne?! Ha-hayır! Daha söyleyeceğim şeyler var! Yaklaşma bana!" Sasuke ona doğru yaklaştıkça Menma geri adımlıyordu. Sasuke en sonunda hızlı bir hareketle Menma'yı kucakladı. Menma başta debelense de en sonunda ağlamaya devam ederek ona sıkıca sarıldı. Naruto gözlerini geri kapattı ve çakra akışını düzeltti. Sasuke kucağında Menma ile Karingilin yanına gidiyordu. Geniş açıklığa ulaştıkları zaman Menma'nın göz yaşları durmuştu. Gözlerini sıkıca kapatmış, Sasuke'ye sarılıyordu. Onları gören Kakashi şaşkınlıkla bakıyordu. Menma? Kawaki ise kardeşinin bu durumda olmasından rahatsız olduğu için onlara doğru yürüdü. Karşı karşıya gelince Kawaki soran gözlerle Sasuke'ye baktı. "Sonra..."

"Tamam..." Diğerleinin yanına geldikleri zaman Sasuke mührün neredeyse tamamlanmak üzere olduğunu gördü. Ama çakraya ihtiyaçları vardı. Karin'in arkasına geçince onun için ek mühür yeri açıldı ve çakrası Karin'e ve sırayla diğerlerine gitmeye başladı. Menma ise çoktan uyumuştu bile. Ağlamak yorucu olduğu için gözleri dayanamayıp kapanmıştı. Mühür dışında görevli olarak bekleyenler ise merakla mühre bakıyordu.

Çok geçmeden mühür bitti ve etrafa gözleri kör eden beyaz bir ışık yayıldı. Bu ışık azalınca dev bir çınar ağacı göründü. Herkes şaşkınlıkla oraya bakarken Tsunade ve Sakura hissettiği çakra ile ağaca iyice yaklaştı. Birkaç dakika içinde ağacın gövdesi bir kapı gibi açıldı. İçinden çıkan kişi bundan daha da şaşırtıcıydı. Kısa süreli bir sessizlikten sonra Orochimaru sırıtan yüzüyle herkese baktı. "Merhaba, Tsunade ve Sasuke-kun." Sasuke iğrenir gibi bakıp kafasını Menma'ya doğru çevirdi. Menma kaşlarını çatarak uyuyordu. Orochimaru birkaç adım attı ona doğru. "Menma-kun'un boynunu kontrol edebilir miyim?"