Part 22 (Zawgyi) Final

72 0 0
                                    

(ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

"သမီးေလးျပန္မလာေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္"

ေသာကရွင္းတို႔ကို ထမင္းခူးေပးေနရင္း ေဒၚေစာ သူမစားေနက်ေနရာေလးကိုၾကည့္ကာ ေျပာၿပီး မီးဖိုခန္းထဲဝင္သြားၿပီး ငိုေနပါသည္။

"မငိုပါနဲ႔မေစာရယ္ ငါတို႔သမီးေလးျပန္လာမွာပါ "

"မလာနိုင္ေတာ့ပါဘူးေတာ္ အခုေတာင္ သူ႔အဖိုးအဖြားေတြနဲ႔ ရန္ကုန္ျပန္လိုက္သြားၿပီလို႔ ရွင္ပဲေျပာတာမဟုတ္ဘူးလား အဟီိးဟီး"

"မင္းလူေလးကိုမယုံဘူးလား၊ လူေလးက သမီးေလးကိုျပန္သြားေခၚမွာေသခ်ာတယ္ စိတ္မပူစမ္းပါနဲ႔မိန္းမရာ တိတ္ေတာ့"

ဦးဘငယ္ဇနီးျဖစ္သူကို ႏွစ္သိမ့္ေနမိသည္။ ေယာက္်ားမို႔ မ်က္ရည္မလြယ္ေပမယ့္ ဝဲမိတာေတာ့အမွန္။ကိုယ္တို႔လင္မယားအတြက္ တြယ္တာစရာဆိုလို႔ သူတို႔ေလးေတြပဲရွိသည္မဟုတ္လား။

"ကၽြန္ေတာ္မင္းျမတ္မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုေက်ေအးေပးလိုက္တယ္၊ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမသက္ဆိုင္ေတာ့ဘူးလ္ို႔မွတ္လိုက္ၾကပါ "

ဦးမင္းငယ္နဲ႔ေဒၚေမၾကည္ ဘာစကားမွမေျပာပဲ ရပ္နားေထာင္ေနဆဲ။ ေသာကရွင္း ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့မင္းဘုန္းျမတ္ပခုံးက္ိုဖက္ထားလိုက္ၿပီး....

"ညီ ညီကကိုကို႔ညီအျဖစ္ ထာဝရရွိေနမွာပါ "

"အင္းပါကိုကို ကၽြန္ေတာ္ကိုကိုကို႔အရမ္းခ်စ္ပါတယ္"

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္ၿပီး သူ႔ႏွဖူးကို ေသာကရွင္းလွမ္းနမ္းလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားေလသည္။

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

အ႐ုပ္ေလး မႏၲေလးမွာ စာေမးပြဲသြားေျဖၿပီး ဖြားဖြားတို႔ႏွင့္ ရန္ကုန္မွာ အတူလာေနျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ဒီကိုေရာက္ေနတာ တစ္လပင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ေမေမ့တစ္လျပည့္ကို ဒီမွာပဲလုပ္လိုက္သည္။

အဖိုးအဖြားေတြကလည္း သူမကို အရမ္းခ်စ္ၾကေတာ့ သူမအတြက္အရာရာေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြပါ။

ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာေတြရဲ့အခ်စ္ကိုခံဖူးခ်င္တဲ့သူမရဲ့ ဆႏၵေတြျပည့္ၿပီဆိုေပမယ့္ သူမအျပည့္အဝမေပ်ာ္ရႊင္နိုင္။

မင်းရဲ့ပိုင်ရှင်Where stories live. Discover now