Luna Black // White Carnation (DÜZENLENECEK)

꧁Şahgaga꧂

İyi okumalar...

☾ ☾ ☾ ☾ ☾

Yatakhaneden çıktığımda herkes bana bakıyordu. Kimisi korkmuş, kaçamak bakışlarıyla, kimisi tiksintiyle, kimisi de alayla beni süzüyordu. 

Alayla bakan kişi kimdir sizce? İlk senemde bulaştığım ve 'Bulanık' dediğim gıcık şahsiyetti tabii ki de. Natalie Slimnean.

Önemsememeye çalıştım.

Arkamdan adım sesleri geldi. "Demek," diye başladı aşina olduğum ses, "Sirius Black'in kızısın."

Cahil alerjim yüzünden başıma bir ağrı girdi. "Seni ilgilendirmez."

"Hapishaneden kaçtığı için çok mutlu olmalısın." dedi pis pis sırıtarak. "Artık, birlikte insanlara zulmedebilirsiniz. Baba-kız, anlarsın ya."

"Amacın ne, Slimnean?"

Güldü. "Safkan Bozuntusu'nun moralini bozdum sanırım. Ah, ne haddime!" Arkasındaki kız grubuyla beraber kahkaha attı ve bana omuz atarak uzaklaştı.

"Ne gıcık kız ama." Diego kollarını kavuşturdu.

"Ah, boş ver. Sen niye geldin?"

"Doğruyu mu yoksa yalanı mı tercih edersin?"

Güldüm. "Doğruyu."

"Arkadaşlarımla... kavga ettik."

Bir ara bana küstüğü için arkadaş edinmişti. Trip atıyordu.

"Bu kavganın benimle bir ilgisi var mı?"

Saçlarını karıştırdı. "Yok..."

Derin bir nefes aldım. "Diego, böyle giderse tüm arkadaş çevren sana sırt dönecek, arkandan iş çevirecek, dedikodunu yapacak. Benimle arkadaş olmak zorunda değilsin."

Kaşlarını çattı ve kötü kötü bana baktı. "Ben hiçbirini sana değişmem, Luna. Yedi günlük için yedi yıllık arkadaşımı yüz üstü bırakmam."

☾ ☾ ☾

Öğle yemeğinden sonra Diego ile bahçeye çıktık. Önceki günkü yağmur dinmişti; hayatımızdaki ilk Sihirli Yaratıkların Bakımı dersine giderken gökyüzü açık, soluk gri bir renkte, ayaklarımızın altındaki çimense esnek ve nemliydi.

Yasak Orman'ın kıyısındaki kulübenin önünde durduk. İri yarı olan yeni profesörümüz Rubeus Hagrid, bizi kulübesinin önünde bekliyordu.

"Hadi, hadi bakalım, yürüyün!" diye seslendi sınıf yaklaşırken. "Bugün size sıkı bir sürprizim var! Çok iyi bir ders olacak! Herkes burada mı? Tamam, peşimden gelin!"

Bir an için, onun, bizi Yasak Orman'a götürdüğünü sandım ve haliyle korktum; orada yaşayan bir sürü tehlikeli canavar vardı. Kurtadamlar, vampirler... Ama hayır, Profesör Hagrid ağaçların kıyısından kıyısından yürümeye devam etti. Beş dakika sonra bir tür padokun dışındaydık. İçinde hiç bir şey yoktu.