ATEŞLİ KANATLAR SERİSİ BASILI BİR ESER OLUP ANLIK OLARAK DÖRT KİTAPTAN OLUŞMAKTADIR.
1)HİLEKAR (FİNAL VERDİ)
2)LİDER (FİNAL VERDİ)
3)DİRİLİŞ (FİNAL VERDİ)
4)KAHİN (YAYINLANMAYA DEVAM EDİYOR)
SERİNİN BASILI HALİNE İNTERNET SİTELERİNDEN ULAŞABİLİR YA...
Önümüzdeki bölüm ikinci kitap LİDER'in finalini okuyacağız.
Keyifli okumalar..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkı:CW- House Of Metal
-Aidanhell-
"Davetliler bok yiyebilir, umurumda değil."
Yatakta daha da gömülüp Cassie'nin kokusu sinmiş olan yastığı kulağıma kapadım. Ahmak kardeşimin ahmak sözlerini duymak istemiyordum ama Draza konuşmaya devam etti. "Öyle deme, ne yiyecekleri önemli. Bu adına yakışır bir veda olacak. Yüzyıllar sonra bile konuşulmalı." Gözlerimi devirip başıma kapadığım yastığı daha da bastırdım. "Bok yesinler," dedim bir kez daha. Tanrı aşkına kim öldükten sonra veda yemeğinde ne yenileceğini umursardı ki? Ben ölüp gittikten sonra geri kalanların açlıktan gebermesi ya da yaşaması umurumda değildi.
Draza onaylamayan sesler eşliğinde yatağıma yaklaşıp yüzümü kaplayan yastığı kaldırdı. "Bunları şimdi düşünmezsek ne zaman düşüneceğiz? Ben öldüğümde cenazeme gelenlere ne verdin?" Başımı kaldırıp gözlerimi kısarak bunu düşündüm. "Şarap ve pirzola." Yerimde kıpırdanarak ona döndüm. Dehşete kapılmış ifadesini yumuşatmak için ekledim. "Sanırım biraz da meyve vardı." Draza yastığı yeniden kafama atıp yatağımdan uzaklaştı. "Sana inanamıyorum," dedi sadece. Ne vardı ki, insanlar iyi vakit geçirip Draza için üzülürken sarhoş olmuşlardı. Aslında birkaçı da zindanların orada yiyişmişti.
"Ben öldüğümde insanların ne yediği umurumda değil. Onlara birada tütsülenmiş az pişmiş ördeğini ya da sadece bir pirzola verebilirsin." Doğrulmaya çalışınca ciğerlerimdeki doluluk hissi arttı. Az sonra yoğun bir şekilde öksüreceğimi bilerek umutsuzca iç geçirdim.
Draza hâlâ onaylamayan surat ifadesine rağmen yeniden yanıma gelip doğrulmama yardım etti. Gitmeden önce de sırtımla yatak başlığı arasına iki şişkin yastık yerleştirdi. "Sen öldükten sonra kralları için üzülmeliler, arkadaşları için değil. Onlara farklı olduğunu göstermelisin." Buna güldüm. "Benim hiç arkadaşım yok ki." Kardeşim buna yanıt vermedi. O an küçük bir yanımın Aloha'yı ne kadar özlediğini fark etmiştim.
