ATEŞLİ KANATLAR SERİSİ BASILI BİR ESER OLUP ANLIK OLARAK DÖRT KİTAPTAN OLUŞMAKTADIR.
1)HİLEKAR (FİNAL VERDİ)
2)LİDER (FİNAL VERDİ)
3)DİRİLİŞ (FİNAL VERDİ)
4)KAHİN (YAYINLANMAYA DEVAM EDİYOR)
SERİNİN BASILI HALİNE İNTERNET SİTELERİNDEN ULAŞABİLİR YA...
Selam bal! Yaz geldiii biz de telegram grubu açalım dedik!
Gelmek isteyenleri beklerim, gruba girmek için duvara yazabilirsiniz. Adminler sizi alır, yapabilirsem buraya link de bırakacağım. Öpüldün! Bekleniyorsun! Link burada
https://t.me/+ZajLZnzfecUzOGM8
Keyifle oku!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkı: Arctic Monkeys-505
-Cassandra-
"Bethany yanına gitmemizi istiyor."
Herhangi bir yanıt gelmeyince omzumun üzerinden arkamda yavaşça ilerleyen şeytana baktım. Hemen arkamda olmasına rağmen ilgisi kesinlikle üzerimde değildi. Durmadan sağa sola bakıyor, sanki aynı oksijeni paylaştığı bütün insanların yüzlerini ezberlemeye çalışıyormuş gibi hevesli bir halde gözleriyle dünyayı tarıyordu. Durup yanıma gelmesini beklerken şeytanın bu meraklı hali ile ne yapacağımı düşünüyordum.
"İnsanlara öyle ters ters bakma. Seri katil olduğunu düşünecekler."
Aidan bir an için beni dinliyormuş gibi kaşlarını çatıp başını aşağı yukarı sallasa da, ardından tekrar yanından geçen bir grup gence baktı. Gözlerimi devirerek kolunu tutup benimle beraber yürümesi için önüme iterken zorlandığımı fark ettim. Tanrım, ne kadar ağırdı böyle, kilosu bir ton falan mıydı bunun?
"Pekâlâ, kimseye bakmadan duramıyorsun. Bu ani merakının sebebi ne? İnsanlara neden öyle bakıyorsun?" Aidan hemen başımızın üzerinden geçen küçük katlanmış kâğıttan uçağa büyülenmiş gibi baktı. Konuştuğunda karşıdan karşıya güvenli bir şekilde geçebilmemiz için trafik ışığını işaret ederek dikkatini çekmeye çalışıyordum. "O şey renk değiştirmeden yola çıkarsan şu gördüğün büyük makineler canına okur." Tabii ki arabalardan bahsediyordum.
"Öyle hiçbir şey kolay kolay canıma okuyamaz benim."
Kalabalığın içinde karşıya geçmeyi beklerken sağ yanımdaki sarışın kızın Aidan'ı kestiğini fark ettim. Dönüp şeytana baktığımda bunu fark etmemiş gibiydi. Somurtarak tekrar önüme döndüm. Başkalarının ona yiyecekmiş gibi bakması hoş değildi.
"İnsanlar çok... Değişik." Aidan bunu öyle sessiz söylemişti ki son kelimeyi söyleyip söylemediğinden emin olamamıştım. Neyse ki kalabalık yoluna devam etmek için hareketlenince yeniden şeytanın koluna tutunup sağ tarafımdaki sürtüğe bakarak bedenimi Aidan'a yasladım.
Aidan ben ona yaslandığımda iri kolunu belime dolayınca farkında olmadan sırıtarak adımlarımı hızlandırdım. "Yani düşünsene, yarın ölebilirler." Başımı hafifçe kaldırıp şeytanın yakışıklı yüzüne baktım. Düşünceli ve fazlasıyla karamsar görünüyordu. Sağ yanımdaki kız çantasını popoma kasıtlı şekilde vurup hızlanarak kalabalıkta gözden kaybolurken parmaklarımla Aidan'ın beni saran elini okşadım. "Herkes yarın ölebilir. Kader mızrağı ile talihsiz bir rastlantı sonucu ben bile ölebilirim," dedim. Aidan'ın belimdeki tutuşu sıklaştı, konuştuğunda sesi biraz öfkeli biraz da alınmış geliyordu. "Sen ölmeyeceksin, en azından ben yanındayken." Beni birkaç gün önce öldürmeyi düşündüğünden, bu sözlerine güvenip güvenmemem gerektiğini merak ettim.
