ATEŞLİ KANATLAR SERİSİ BASILI BİR ESER OLUP ANLIK OLARAK DÖRT KİTAPTAN OLUŞMAKTADIR.
1)HİLEKAR (FİNAL VERDİ)
2)LİDER (FİNAL VERDİ)
3)DİRİLİŞ (FİNAL VERDİ)
4)KAHİN (YAYINLANMAYA DEVAM EDİYOR)
SERİNİN BASILI HALİNE İNTERNET SİTELERİNDEN ULAŞABİLİR YA...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir kadın küçücük bedenimi kaldırmak için üzerime eğiliyor.
Uzun sivri iblis parmaklarıyla belimi kavrıyor ve nar kızılı incecik derileri anımsatan parlak saçlarını geriye atıp başımı göğsüne yaslıyor. Buz gibi soğuk parmakları saçlarımı okşarken sakince fısıldıyor. "Artık beraber olacağız. Sana bir şey olmasına asla izin vermem." Avuç içindeki başımı kaldırıp kadına bakmaya çalışıyorum. Dantel siyah bir maskenin kapladığı karanlık yüzü ışıldıyor gibi geliyor.
Kadın, anneme benziyor. "Anne?" diye soruyorum kararsızca ve kadının gözleri siyah maskenin ardından bir saniyeliğine kararıyor. Başımı tutan eli sıklaşıyor, birkaç parça saç teli kopup omuzlarıma düşüyor ve ağlamak istiyorum. "Sen, annem değilsin. Annemi istiyorum." Kucağında hareket etmeye çalışınca kadının yüzü öfkeden kızarıyor gibi geliyor, başımı tutan elini çekip maskesini kafasından çıkarıyor. O an annemin yüzünü görüyorum ve aklım karışıyor. "Anne?" diye soruyorum tekrar.
Kadın bana sımsıkı sarılıyor. Kokusu biraz farklı geliyor ama her şeyiyle annem olduğunu düşünüyorum. "Cassandra," diye fısıldıyor kadın. Ardından gözyaşları yanaklarımı ıslatıyor. "Benim küçük kâhinim." Az önce hissettiğim korkular karışıveriyor havaya ve sarılıyorum anneme. Sonra gözlerimi açıyorum ve kızıl saçların süslediği omuzlarının ardına bakıyorum.
Karanlık bir odaya benzetiyorum. Her yer alabildiğine taş, sadece çok uzaklarda bir ışık var. Az önce yatağımdayken şimdi nasıl buradayım anlamıyorum. "Şşhh," diyor annem sanki korkumu hissetmiş gibi. "Sadece kötü bir rüya gördün." Sonra ardımızda bıraktığımız ışık git gide küçülene kadar uzaklaşmaya başlıyoruz.
Bir adam ışığın hemen yanından bize bakıyor. Ondan ürkmemek için avuçlarımı sıkıyorum, iri dev boynuzları ve kıpkırmızı gözleriyle bizi izliyor. Karanlıktan tam çıkacakken bize sesleniyor. "Lilian özür dilerim. Ama bak her şey çözüldü. Cassandra yeniden seninle." Annem birden kaskatı kesiliyor, beni öyle çok kendine bastırıyor ki nefes alamıyorum ve ağlamak istiyorum yeniden.
