ꜰᴜᴄᴋ ꜰᴀᴛᴇ | ᴋᴏᴏᴋᴠɢᴏᴏᴋ

PART 1

هنوز نیم ساعت تا تموم شدن وقت آزمون باقی مونده بود، که یکی از دانش‌آموزان دستش رو بالا برد. با صدای آرومی شروع به صحبت کرد.

+ببخشید... می‌تونم... می‌تونم برگه رو بدم؟

همین حرف کافی بود تا همه آدم‌های موجود در اون مکان که بیش از 500 نفر بودن به سمت اون فرد برگردند. پسر با صورتیکه کاملاً معذب بودنش رو فریاد می‌زد، دستش رو به پایین حرکت داد.

•یع-یعنی تموم کردی؟ پسرم اون 1000 سوال بود!!

پسر با دستپاچگی 'بله' ای گفت و سرش رو پایین انداخت.

•نمی‌شه. باید تا آخر زمان بمونی این رو باید از قبل می‌دونستی-

°اینجا چه خبره؟!

مرد ناظم با شنیدن صدای مدیر سری رو به عقب برگردوند.

•اوه آقای مدیر خوش اومدین. این پسر می‌خواد برگش رو بده ولی من-

°خب مشکلش کجاست؟

•یعنی چی قربان؟ 1000 سواله! مگه میشه تو این زمان کم بده؟ معلومه همش رو الکی زده-

°آقای جیوو شما میدونین دارین به کی این حرف هارو می‌قبولونین؟

نگاهی به پسری که هنوز سرش پایین بود کرد و بعد از کمی مکث دوباره به صورت مدیر نگاه کرد

•خیر نمی‌دونم

°ایشون کیم تهیونگ بهترین و باهوش‌ترین دانش آموز آسیا شناخته شده، هستن. به نظرتون همچین آدمی نمی‌تونه توی یک ساعت 1000 سوال جواب بده؟ احمق شدی مرد؟

•چ-چی؟ کیم تهیونگ؟! همون پسری که توی همه مسابقات نفر اول شد؟! همونی که اسمش توی تمام آسیا شناخته شدست؟! این پسر خجالتی همون امگای معروفه؟!

مرد تمام حرفش رو یک نفس و با تعجب بیان کرد و در آخر با فهمیدن گندی که زده، تعظیم کوچکی به مدیر و تعظیم نود درجه‌ای به سمت پسری که حالا می‌دونست کیم تهیونگ معروفه کرد و با صدای رسا شروع به صحبت کرد.

•من خیلی معذرت می‌خوام. نمی‌دونستم شما کیم تهیونگین... می‌تونین برگتون رو تحویل بدین!

+مشکلی نیست معلم جیوو...ممنونم ازتون.

لبخند کوچکی به مرد مقابلش که معلم سخت گیری بود زد تا استرسش رو کاهش بده.

بعد از گفتن این حرف برگه رو به مدیر تحویل داد و با یک 'موفق باشید' به همکلاسی‌هایی که با امید بهش نگاه می‌کردن به سمت در خروجی سالن به راه افتاد.

بعد از خارج شدن از دانشگاهی که آخرین امتحانش رو برای گرفتن فوق دکترا قرار بود بده به سمت پارکینگ راه افتاد.

بعد گذشت از چند جایگاه ماشین، تونست بوگاتی سیاه رنگی که با درآمد خودش از مسابقاتی که شرکت کرده بود خریده بود، ببینه.