paradise 𐤀

13-"Gitmesen olmaz mı?"

Jungkook gerçekten Yoongi'nin sürpriz doğum günü için pervane olmuştu. Herkesi örgütlemişti. Bana neredeyse yapacak hiçbir şey kalmamıştı. Tabii bir de insanların Jungkook ile olan yakınlığımı garipseyip attıkları aval aval bakışlarla uğraşmıştım ama neyse, sorun yoktu.

Herkes en geç yedide benim evimde olacaktı. Partimizin baş kurucusu Jungkook, okul çıkışı benimle birlikte gelip evi düzenlememe yardım edeceğini söylediği için o herkes grubuna dahil olmuyordu tabii. Gün boyunca Yoongi'den köşe bucak kaçmıştım. Sürekli bir yerlerde saklandığım için Jungkook derslerde bana ''Bugün seni hiç göremiyorum, Tae.'' diye trip atmış olsa da yapabileceğim başka bir şey yoktu. Sırf Yoongi ile karşılaşmamak için yemek yememiştim ben be bugün. Dert ettiğin şeye bak,Jungkook. Bir de bu yemek yememiş halimde akşam içki içecektim. Sonum hayırlı olur umarım diye düşünmeden edemiyordum.

Son dersteydik, Jungkook ile plan yapmıştık. Hocadan tuvalete gitmek için dersten on dakika önce izin isteyip okuldan sıvışacaktık. Yoongi ile evlerimiz Taylor Swift klibindeki evler kadar yakın olduğu için Yoongi ile karşılaşmadan eve girmiş olmamız gerekiyordu çünkü. Akşam gelen herkesi de arka bahçe kapısından alacaktık. Umarım ki Yoongi fark etmezdi.

Dersin bitimine on beş dakika varken Jungkook daha fazla bekleyememiş, ''Hocam Taehyung'un midesi bulanıyor da revire kadar eşlik edebilir miyim. Üzerime kusmasını istemiyorum.'' Jungkook'un spontane yalanıyla sanki cidden midem bulanıyormuş gibi karnımı tutmuştum ve hocaya acındırıcı bakışlar atmıştım. Okul birincisi ve ikincisi olarak yalan söylediğimizi düşünmemiş olacaktı ki, hocamız düşünmeden izin vermişti. Jungkook bana yalanı devam ettirerek ''Taehyungcum sen bir şeye dokunma ben hallederim.'' diyerek eşyalarımızı toplamaya başladığında, gerçekten hasta olsam da benimle böyle ilgilenir mi acaba diye düşünmüştüm. Rolüne kendini fazla kaptıran bay ben hemen parti düzenlerim, endişeli şekilde eşyalarımı topluyordu. Ben de ona uyarak sanki canım acıyormuş gibi yüzümü buruşturuyordum. Ah Yoongi, senin için bu oyunlara bile değerdi.

Sınıfa biraz göz gezdirdiğimde bazı kızların çatık kaşlarla bana baktığını fark etmiştim. Yerimde olmak istiyordunuz değil mi? Biliyorum, rüyanızda görürdünüz.

''Hadi.'' diyerek bir kolunda çantalarımızı taşırken, diğer eliyle de benim belime destek sağlamıştı. Ah Jungkook, sen ve biraz uzamış, gözlerinin önüne düşen saçların ve geri kalan her şeyin, bana hiç ama hiç iyi gelmiyordunuz.

Sınıftan çıktığımız gibi küçük çaplı oyunculuğumuzu bitirmiştik. İkimiz de rahat bir nefes alıp hemen otoparka koşmuştuk. Şükür ki Jungkook bugün arabasıyla gelmişti. Bugün hiç motor romantizmi yaşayacak halde değildim çünkü.

Eşyalarımızı arka koltuğa atıp hemen yola çıkmıştık. Ev en fazla on dakika mesafede olmasına rağmen kimin şarkı açacağı konusunda tartışmayı da ihmal etmemiştik tabii, sinirimi bozmuştu, salak. Ben açsam nolurdu ki sanki. Neyse.

Eve geldiğimizde okul daha anca bitmişti. Yani Yoongi'nin bizi görme ihtimali yoktu bile. Yine de Jungkook'u omuzlarından ittirerek hemen eve sokmuştum. Arabayı da arka sokağa park ettirmiştim zaten, sanki Yoongi annemdi de ben ondan gizli eve erkek atıyordum. Çok komikti.

Jungkook eve girdiği gibi etrafı incelemeye başlamıştı. Kapımdan döndüğü için evimin içini hiç görememişti tabii, yazık. ''Evin güzelmiş.'' demişti hala gözleriyle evimi taciz ederken. ''Tıpkı senin gibi.''

Jungkook, lütfen yapma.

''Teşekkürler.'' diyebilmiştim sadece. Ona kızamayacak kadar çok işim vardı. Öncelikle tuvaletlere fazla fazla tuvalet kağıdı koymakla başlamıştım. En nefret ettiğim şey, tuvalet kağıdı olmayan bir tuvalet olabilirdi ya da Jungkook, bilmiyorum. Sonrasında ise evin içinde kırılacak ya da kesici ne kadar eşya varsa kaldırmıştım. Euphoria'daki Jules manyağı gibi gelen birinin durduk yere kolunu kesmesini istemiyordum çünkü. Yatak odamın kapısını kapatmıştım. Yatak odam hariç her yerde istediklerini yapabilirlerdi ama benim yatağım olmazdı, kırmızı çizgimdi.