ZÜMRÜT YEŞİLİ (Meriç & Vera)

⏳39.Bölüm⏳~Kitap Finali Part I

39.BÖLÜM:Kitap Finali Part I
Yarım Kalan Hikâye

Bazı hikayeler hiç başlamaz. Bazı hikayeler ise hiç bitmez. Ya da öyle gelir.. Bitmeyecek sandığımız her şey bir gün biter... Çünkü zamanla roller değişir... O unutur sen hatırlarsın... O hatırlar sen unutursun... Sen üzülürsün o güler... Hayatta olduğumuz sürece elbet bir gün herkes acı çekecek... Hepimiz bir sınav veriyoruz ve bu sınavda kimse kalmadan geçemiyor...
Bir gün tanıdığım birisi şöyle demişti"Doğrusunu bildiğimiz şeylere cesaret edemediğimiz için kaybediyoruz... " Hayat bu kadar kısayken Belkide yapmak istediklerimize,söylemek istediklerimize cesaret etmek bu kadar zor olmamalı.

Sonuçta bir gün hepimiz öyle bir mahkemeye çıkacağız ki hakimin kendisi bile şahit olacak...

Ve biz o mahkemeye çıkmak üzereydik artık...

Peki bu hikayede kim hakim kim mahkumdu?

⏳

Bende onun gibi gülüyordum... Tam o sırada ben daha ne olduğunu anlayamadan etrafımızı silahlı adamlar sardı..

" Meriç noluyor? "

Diye sordum endişeyle...

Adamlar da silahlarını bize dogrultmuşlardı...

Meriç beni arkasına aldı ve elimi sımsıkı tuttu..

" Noluyor siz kimsiniz? İndirin silahları"

" Bizi büyük patron gönderdi... Vera Çelik'i ona götürmeniz gerekiyor... Lütfen zorluk çıkarmayın..."

Deyip adamlar bize yaklaşmaya başladılar..

" Meriç çok korkuyorum... "

" Korkma Vera ben yanındayım.. yaklaşmayın durun ordaa!" diye bağırıyordu Meriç ama adamlar bize yaklaşmaya devam ediyorlardı

Birden çok yakından bir silah sesi duyuldu...Kimden geldiğini anlamak için etrafa bakarken birden ateş eden kişi konuşmaya başladı

" Silahlarınızı indirmezseniz burdan büyük patrona ancak leşiniz gider ATIN SİLAHLARINIZI!

Kimdi bu? Düşman mı? Dost mu?

Ateş Eden kişi bizim etrafımızı saran adamlar silahlarını bırakmayınca tekrar konuşmaya başladı

" Normalde kendimi ikiletmem ama son ikazımdır bu! Silahlarınızı atın ya da ölün! "

Öl yada öldür..

Açlık oyunlarına benzemişti bu iş iyice..

Etrafımıza endişeli gözlerle bakmaya başladım...

Bize silah doğrultan adamların silahlarını bırakmaya niyetleri yok gibiydi...

Hele gölgeler ardından tehdit savurup tek el ateş edip tehdit savuran birinin son ikazına uyacak gibi hiç durmuyorlar aksine bize yaklaşmaya devam ediyorlardı... Meriç'e iyice sokuldum... Çok korkuyordum... O tarçın kokusunu içime çekiyordum.. Aniden fısıldayarak konuşmaya başladım...